Het levensverhaal van Mohammad

Ik ga op reis en ik neem mee…… een T-shirt. Ik kom op de bestemming aan en ik pak het T-shirt uit mijn tas. Niet om te dragen, maar om te koesteren. Het T-shirt van een kameraad die nooit op zijn bestemming aankwam. Mijn jeugdvriend, de vriend die mij gezelschap zou houden op de vlucht voor Bashir Al-Assad. Die vlak voor zijn vertrek gearresteerd en geëxecuteerd werd door zijn vijand.
Ik stond met zijn reistas die ik meedroeg aan de Syrische kust op hem te wachten. Hij kwam nooit opdagen. Ik moest alleen verder met de tas die ik niet mee kon nemen op de boot. Ik pakte daar een shirt uit en liet de tas achter. Het T-shirt heeft een bijzondere plek in mijn huis en die vriend een bijzondere plek in mijn hart en in mijn herinneringen.

 

Over herinneringen gesproken. Ik wil niet herinnerd worden aan de gruwelijkheden in Syrië. Dat land ligt ergens ver van mij af. Assad, de oorlog, de IS hebben mijn fijne jeugdherinneringen gewist. Wat op mijn netvlies staat, is door en door pijn en verdriet. Die stop ik liever weg en concentreer me op nu en hier.

Ik ben gevlucht uit Syrië en woon met mijn vrouw in Rotterdam. De stad waar ik gek op ben. Een moderne, mooie stad. De stad die mij toekomstgericht heeft leren denken. De bewoners die mij en mijn geloof respecteren en die mij helpen. Ik ben bereid om te vechten voor deze stad. Dat zit in mijn cultuur; je vecht voor iets of iemand die jou geholpen heeft, die jou een nieuw leven gegeven heeft.

 

Ik wil helpen bouwen aan deze stad. Ik wil alle krachten van de Syrische vluchtelingen verzamelen om iets te betekenen voor de samenleving die ons vrijheid en veiligheid geschonken heeft. Wij werken liever dan een uitkering te ontvangen. Geef ons die mogelijkheid.

 

Integratie is niet alleen de Nederlandse taal leren spreken. Integratie betekent ook in je eigen inkomen voorzien. Al werkende leer je de taal en maak je kennis met de cultuur van je gastheer. De meesten van ons beschikken over veel kennis, al spreken we niet zo goed Nederlands. Help ons een plan te maken hoe we snel de arbeidsmarkt in kunnen stromen. Wij willen werken aan de opbouw van ons leven. Wat we vragen is een gestructureerd plan. De rest doen we zelf.

 

Ik wil voor Rotterdam vechten. Laat u me dat toe?