De sjaal die u ziet is van mijn overgrootmoeder. Hij wordt Serchef genoemd in mijn moedertaal. Dit soort stof wordt niet meer zo gemaakt. En het is ook niet zomaar een stuk stof. Daarachter gaat de cultuur schuil die van moeders op dochters overgebracht wordt. Ik heb hem van mijn moeder gekregen toen ik ging trouwen, en zij van haar moeder. Ik draag hem weleens op de Koerdische feestjes. Ik heb er veel herinneringen aan die me dierbaar zijn.
Mijn naam is Soma, ik kom uit Koerdistan Irak en ben gevlucht omdat mijn vader daar vermoord was. Ik was pas negen jaar oud. Mijn broer maakte me op een vroege ochtend wakker en zei: “Opstaan, we gaan weg”. Leuk vond ik het niet. Ik was verdrietig dat we weggingen. Het verlies van mijn vader deed zeer. En ik wist niet waar we naar toe gingen. Het moest allemaal snel. Het was geen fijne reis.
Eindelijk waren we op de bestemming. In Utrecht was het. De stad vond ik niet mooi. Het was allemaal koud en grijs. Het regende. De buurt vond ik niet fijn. Opeens zag ik mijn broer naar ons toe lopen. De grauwe buurt fleurde op, met kleur en al, toen ik hem zag. Die fijne herinnering is me altijd bijgebleven.
Ik groeide op in een heel klein dorpje in Zuid-Holland en zat op school in een ander dorp. Een vreemdeling voelde ik me er, tussen al die Nederlandse kinderen. Ik wilde graag naar de grote stad. Rotterdam was mijn droomstad. Ik was dolgelukkig toen ik op de Hogeschool InHolland mocht beginnen. Een school met diverse culturen en achtergronden, waar ik me geen vreemdeling meer zou voelen.
Heel gauw bleek dat het HBO niet voldoende uitdagend was. Na de propedeuse te hebben behaald maakte ik de overstap naar de Erasmus Universiteit. Ik ging rechten studeren, maakte de studie af en heb altijd gewerkt. Daar ben ik trots op.
Rotterdam is mijn thuis geworden. Waarom? De diversiteit, de sfeer die in de stad hangt, de levendigheid. Dat maakt de stad aantrekkelijk.
De rust die het mooie uitzicht bij de Maas biedt, heb ik nergens in de wereld kunnen vinden. Nee, ook niet in Koerdistan.
Rotterdam biedt veel kansen en als je die niet neemt dan heb je het aan jezelf te danken.
