Levensverhaal van de positief ingestelde man uit Vietnam

[i] Goedemorgen [naam].
[r] Goedemorgen.
[i] Ik begin even met dierbare voorwerp. Heb je die bij je?
[r] Ja die heb ik altijd bij me. Het is namelijk een ketting die ik om heb, met een kruis. Het is een gouden ketting. En deze heb ik gekregen van mijn oma, toen ik voor het eerst terugging naar Vietnam sinds onze uitvlucht. En die heb ik gekregen van mijn oma. En ja dat… Ten eerste ben ik katholiek, dus daarom zat er een kruis aan. Maar ze wilde gewoon iets meegeven toen ik terugging naar Nederland. Dat wij ja toch verbonden zijn. Het blijft me altijd bij. Het geeft me bescherming, geeft me iets vertrouwds mee. En dat is belangrijkste eigenlijk.
[i] Ja en wat betekent die ketting voor jou?
[r] Ja die ketting, ja, sowieso denk ik aan mijn oma, maar eigenlijk aan mijn familie in Vietnam. Ten tweede het beschermt me. Het geeft me ook een vertrouwd gevoel, omdat ik katholiek ben. Ik ga nog steeds elke zondag naar de kerk. En ja mijn moeder zegt altijd, het beschermt me waar naar toe ik ga. Een soort van bescherming ook ja.
[i] Voel jij dat ook zo?
[r] Ja ik voel me beschermd vooral tegen geesten. Dat is wat ze zeggen. Ja weet je, dat zie ook terug in films als je naar Exorcist kijkt of zo. Je hebt een kruis bij je. Je voelt je ook beschermd. Misschien een beetje bijgeloof, maar het heeft wel wat. Tuurlijk we leven in een… In een wereld waar alleen maar mensen zijn. Maar ik geloof ook wel in de geesten wereld eigenlijk. Ook heb ik ze nooit gezien. Misschien ben ik wel heel goed beschermd, maar ja dat is.. Ik voel daar echt eigenlijk mee beschermd hoor. En misschien ook wel gebeuren onverwachte dingen daar, zeg maar, dat ja ook daardoor beschermd ben. Maar dat is onbewust dat ik dan meekrijg, ja.
[i] Ja.
[i] Nou leuk verhaal erbij.
[r] Ja.
[i] En waarom denk jij dat je oma dat meegegeven heeft aan je?
[r] Ja kijk… Ik denk dat mijn oma, ja ik ben toch een van de eerste kleinzoon. Ik ben de eerste kleinzoon van mijn oma. Vaak van beide oma’s. En wij zijn uit Vietnam gevlucht wegens politieke, ja redenen, het communisme. En daar wilden we niet in leven. En ja mijn oma is eigenlijk toch haar dochter, haar kleinkinderen, haar schoonzoon, is ze toch kwijtgeraakt en wij zijn weer terug gekomen voor vakantie en dat was na, uit mijn hoofd hoor, na zeven jaar acht jaar, want ik was acht toen we terug kwamen. We waren toch weer weg. En ja, toen gingen we terug naar Nederland en wilde ze toch dat wij iets meekregen. Ik denk wel dat dat een reden is waarom ze mee heeft gegeven, dat wij haar niet vergeten en destijds bestond geen Skype. En telefoneren was heel erg duur. Dus… Ik schreef geen brieven. Dus ja het is toch een manier van verbondenheid en ik denk dat sieraden in het algemeen zoiets hebben, een verhaal. Elk sieraad heeft een verhaal. Dat is het verhaal van deze sieraad eigenlijk. Ja.
[i] Mooi! Ja, zou jij even over, want hoe oud was je toen toen jullie gingen vluchten?
[r] Ik was… op mijn verjaardag, precies toen ik 1 jaar werd. Zijn wij in de avond, zijn wij gevlucht. Mijn ouders hebben het niemand laten weten heb ik… Ik heb het niet zelf, ik heb het wel meegemaakt maar ik heb, ik weet natuurlijk niet, maar ik heb dat meegekregen, dat ik op mijn verjaardag, waar alle familie er was, in de avond ben weggegaan. Maar niemand wist het behalve een paar en toen zijn wij gewoon gaan vluchten. En volgens mij was ik na een half jaar zijn we in Thailand volgens mij beland. En daar hebben wij drie tweeënhalf, drie jaar gewoond. Toen zijn we naar Nederland gegaan, ja.
[i] En hoe oud was je toen?
[r] Toen we in Nederland kwamen was ik als het goed is vier.
[i] Oké dus jullie hebben éen, twee, drie, vier, drie jaar in Thailand gewoond?
[r] Ja of tweeënhalf. Volgens mij werd ik net vier. Ja net vier hier.
[i] Ja ja. Kon je iets van herinneren?
[r] Ja soms als ik droom en de verhalen koppel van mijn ouders, dan krijg ik wel flashbacks. Maar of ik echt iets, of het nou echt is, dat weet ik niet, maar ik kan wel herinneren… Als mijn vader, stel dat wij vanaf het… Vanaf het strand gingen vluchten naar de boot toe, moesten we in het donker moesten we zwemmen. En dat ik niet kon zwemmen en dat mijn vader zei van “Oké zoon, nu moeten we heel stil zijn, want als jij gaat huilen dan horen de Vietcong ons en dan maak je alles stuk.” en dat ik als één jaar kleine baby stil was, terwijl ik normaal huilde. En dan had die me op mijn schouders en dan ging hij zwemmen en hield ik hem vast aan zijn oor. En dat ik dan naar de boot zwom, of hij zwom naar de boot. En dat ik gewoon niet huilde. En zulke dingetjes dat krijg ik dan mee en dan zie ik mezelf daar wel in terug dat dat mijn… Mijn karakter hoe ik nu ben dat dat ik inderdaad wel zo ben zeg maar, dat ik een hele sterke persoonlijkheid heb en eh… Doet wat goed moet doen, zeg maar.
[i] Ja. Dat is een hele risicovolle onderneming om een kind van één jaar op je rug [onverstaanbaar].
[r] Daarom ja, het is sowieso een risicovol om te vluchten. Want als je vlucht en je wordt gepakt, dan staat ja, soms eh heel lang gevangenisstraf op, ja op je naam. Of misschien doodstraf, ik weet niet precies hoe dat destijds ging, maar dat waren hele grote risico’s. Stel je voor, die risico die ze namen en durfde te nemen waar tegenover ze stonden, dat moest wel heel erg verschrikkelijk zijn om daar dan te leven. Denk ik, ja.
[i] Ja ja. Je vertelt over, net over de kracht hè, die zit in je ouders dat je nu ook hebt?
[r] Ja.
[i] Kun je daar iets over vertellen?
[r] De kracht? Bedoel je doorzettingsvermogen?
[i] Ja doorzettingsvermogen en risicovolle ondernemer en…
[r] Ja ja dat zijn inderdaad hele hele goeie eigenschappen die ik heb meegekregen, doorzettingsvermogen weet je, in ieder geval streef naar iets wat jij écht wil. Volg je toekomst, volg je, volg, ja volg je gevoel voor een beter leven, dat heb ik heel erg meegekregen. Niets is onmogelijk. Als zij dat kunnen, ja dan is voor mijn gevoel echt niets onmogelijk, als je het maar wilt, want dat is heel erg belangrijk. Passie, enthousiasme, motivatie. Dat is een on-, ja een bron die onuitputtelijk is. Daar kan je zoveel energie uithalen en zoveel, ja kracht en, dat heb ik heel veel meegekregen. Ja nu het westerse maatschappij, Nederlandse maatschappij, ja dat dat gebruik ik heel erg onbewust dan ook gebruik ik dat, omdat je dat heb meegekregen. Het is een gewoonte geworden, dus een goeie gewoonte geworden en dat voel ik door hele mijn leven door eigenlijk, in mijn studie, in mijn werk. Ik probeer altijd meer te doen dan dat ik ontvang, omdat je dan ja je krijgt alleen maar pluspunten, alleen maar positiviteit. En dat merk je ook terug. Ja. Je krijgt uit de vreemdste hoeken krijg je altijd van mensen iets terug. Terwijl je daarvoor eigenlijk onbewust hebt ingeleverd. En dat is de kunst van geven. Als je meer geeft en weinig vraagt en neemt, krijg je uiteindelijk meer terug en dat is heel belangrijk, niet in materie misschien maar wel in vriendschap en in tijd voor andere mensen, want dat is ook eel belangrijk. Mensen zien dat soms niet, mensen zien nu in de maatschappij zie je alleen maar materie, geld ehm, dat soort zaken. Maar wat eigenlijk belangrijk is, wat ik nu al steeds meer mee krijg is vriendschap, netwerk, wie ken je, wat kunnen we voor elkaar doen. Ehm en ja in talenten. Heel veel mensen hebben verschillende talenten waar je soort van gebruik kan maken voor elkaar en dat is heel erg belangrijk.
[i] Ja nou dat klinkt heel erg verstandig, maar je was anders hè?
[r] Ik was anders ja. Inderdaad ja.
[i] Wat voor jongen was je?
[r] Ik was eh… Klinkt heel raar misschien, maar ik was een hele ondeugende stoute jongen vroeger. Ehm wat ik nu dan als ik terug reflecteer, gaat inderdaad om met wie ga je om, met wie… Ja, wie zit in jou omgeving en daar ga je naar leven. Nou was het zo dat ik op de basis school met wat populaire jongens omging. Ehm ja wat deden wij? Wij zochten altijd de grenzen op. En dat gaf ons adrenaline en dat gaf ons ja een soort van kick. En ja, ik ben weleens in aanraking geweest met gevechten of met de politie. En niet omdat ik trots op ben, maar ik vind het mooi om vanaf daar te vertellen, dat ik van mijn fouten leer. Want tuurlijk ben ik een keertje opgepakt door de politie, of tijdens het gevecht was er iets niet goed gegaan, waardoor ik nu ben geworden wie ik ben en nu wel met mijn verstand nadenk.
[i] En waarom vocht je?
[r] Ja dan ging het om de raarste dingen. Het ging om een soort van machogedrag denk ik. Je laat je niet kennen. Ehm, ja dat is instinct denk ik. Dat mannelijk instinct dat je je niet laat kennen. Je moet niet met mij, ja niet met mij ruzie maken of niet met mij stoer doen, want dan ga ik je wat leren. Zo was het zeg maar. En, ja dat is eigenlijk niet goed. Je krijgt er niets van. Ja je krijgt een soort van kick. Van “ja zie je wel, zie je wel”. Maar nu als ik erover nadenk, ja los je niets mee op.
[i] wat voor kick is dat?
[r] Ja dat is een soort van machtsgevoel. Ik denk dat dat een soort van macht is. Het is toch, je staat van soort aan de top met een paar, en dan proberen, onderling probeer je sowieso stoer te doen zeg maar wie meer kan, wie meer durft. Maar ook zeg maar met die andere jongens die misschien praten met de meisjes die jij leuk vond of zo dat je daar laat merken, van ‘Hey dat mag niet weet je, ik bepaal hier de regels’. Nou weet ik niet of het nou echt zó ging, maar als ik nu terug reflecteer is het, denk ik dat het zo is gegaan.
[i] En je ging met populaire jongens om, kwajongens om?
[r] Ja. Ja, dat waren ik denk, als ik ze nu weer zie, zijn we allemaal wel hele lieve jongens, hele goeie jongens, maar vroeger waren we inderdaad hele kwade jongens en ja… We deden gewoon hele dingen hele stoute dingen dat niet mocht, roken bijvoorbeeld toen we al tien waren. Stelen. We begonnen met snoepjes stelen bij de Jamin. Maar dan op een gegeven moment ga je bij de Hema ga je handschoenen stelen en ja, alcohol stelen. Ja zulke dingetjes ja dat hoop op en dan gaat gegeven moment naar een level waardoor je, wat niet kan. En dan word je opgepakt door de politie, want uiteindelijk word je opgepakt en daar ging het om.
[i] En leed de school eronder?
[r] Nee school leed er niet onder. Het gebeurde altijd buiten school. En ja de school leed er niet onder. De school kreeg niet eens zoveel mee. Ja op school de docenten die krijgen niet zo heel veel mee. Ja dat je soms uit de klas wordt uitgezet, omdat je een bepaalde instelling hebt, maar voor de rest leed de school daar niet onder.
[r] Ja ze leden alleen onder wanneer de politie kwam. Want thuis was ik altijd heel braaf. En thuis waren zij de baas. Maar buiten was het een hele nieuwe wereld. Daar was jij de baas. Daar nam je het heft in handen. Maar thuis was ik gewoon inderdaad heel erg braaf, ja. Ja nee anders krijg ik een pak slaag thuis, vroeger kreeg ik heel veel pak slaag thuis. En daar ben ik ook heel blij om, want anders was ik misschien wel heel anders geworden. Misschien ja, bekvechten met mijn ouders dat gaat het niet worden. Dus vroeger kreeg ik weleens, kreeg ik dan tien slagen op mijn billen en moest ik ook echt gaan liggen en dan gingen ze aftellen. Ja. Ja ze noemen dat een corrigerende tik. Maar alleen de Vietnamese ja dat is gewoon echt een pak slaag.
[i] Ja.
[r] Ja ik vind het zelf geen kindermishandeling. Dat… Ja voor de buitenwereld kan het kindermishandeling overkomen, omdat het toch wel best wel hard aan toe gaat maar ja mijn vrienden die dat ook hadden, ja wij konden om lachen, vooral nu kan je om lachen. Maar vroeger was het echt wel ik kwam soms wel met blauwe plekken op mijn billen, ja dan moest ik dan tijdens sport moest ik dan zeggen van ja ik ben gevallen of zo. Het is raar als je zegt dat je geslaagd bent door mijn ouders, dan wordt de politie meteen gebeld dus dat wist ik wel. Van ‘hé ik ga niet eh… Weet je ik ben gewoon stout geweest en dan heb ik een pak slaag voor gekregen en…’.
[i] En hoe heb jij je opvoeding ervaren?
[r] Ja dat was… Mijn ouders waren heel veel aan het werk. Heel veel werken, dus, ik heb altijd het gevoel gehad dat ik mezelf opgevoed heb, zeg maar. Op straat, was heel vaak met vrienden op straat, maar thuis ja kreeg ik wel de opvoeding van, de normen en waarden. Respect, heb ik heel veel vanuit Vietnamese cultuur gehad, want ja Vietnamees respect naar de ouderen. En dat vond ik heel erg fijn. Maar qua school enzo, dat heb ik allemaal zelf moeten doen. En ja veel sporten, veel normale dingen heb ik heel veel van school of van vrienden moeten leren. Omdat mijn ouders heel veel moeten werken vroeger. Eh mijn vader had bijvoorbeeld twee, soms twee banen en ook in de horeca waardoor die tot, hij begon misschien om twee uur ‘s middags en dan tot en met twaalf uur ‘s avonds. En zag ik hem bijna nooit. Moeder was wel vaak thuis. Dus die, die was er altijd wel voor mij. Maar op zich ik vind wel heel goed gegaan. Je leert toch wel zelf heel veel. Je wordt dan zelf een beetje op jezelf gezet, waardoor je heel veel zelf moet leren. Ook omdat ik nu, ik ben de oudste zoon zeg maar, moet ik ook heel veel zelf doen. Alles zelf… Ook deed ik ook heel veel voor mijn ouders, omdat zij het Nederlands, ja Nederlands konden ze niet heel goed. En dan las ik de brieven. Probeerde ik te vertalen, dus dat begon al heel vroeg. Want als ik nu kijk naar mijn zusje. Zij krijgt alles voorgeschoteld en ook door mij en ik probeer dan, je moet zelf dingen opzoeken. Wij hebben Google bijvoorbeeld. Google kan je heel veel dingen zelfs opzoeken. En vroeger had je geen Google. Als ik iets wilde weten, ging ik naar de bibliotheek, probeerde ik, vroeg ik aan vrienden, de ouders van vrienden. En zo…
[r] Toen dat ja, toen was ik al veertien. Ja veertien ja, vanaf mijn middelbare school. Dan ben je wat wijzer. En snap je steeds meer dingen. Ja.
[i] Ja was je toen nog steeds een kwajongen?
[r] Ja middelbare school, eerste klas, tweede klas, toen nog wel een beetje. Maar daarna, ik steelde toen gelukkig niet meer. Maar toen begon het een beetje met de meisjes eigenlijk, met de meisjes en… Ja roken deed ik ook niet. Ik vond het nooit stoer om mee te roken, want ik wist al hoe het was om te roken. Ik vond het zelf niet lekker. Dus ik rookte sowieso niet. Maar toen was roken helemaal in. En ik ben altijd wel een persoon geweest die net anders was dan de rest. Ik probeerde altijd met één been buiten de box te zijn, dus één been hetzelfde als hun, andere been net buiten de box waardoor ik toch opviel. En, zo heb ik het altijd gedaan. Dus als iedereen rookte, rookte ik niet en dan zei ik van “hoezo rook jij eigenlijk?” en ze vinden het lekker en dan zo gingen we debatteren over roken en dat vond ik altijd wel interessant en zo ben ik dan ook nu nog steeds. Ik volg niet de kudde. Ik probeer altijd mijn eigen pad te creëren, want het pad… Want dat is zeg maar de wegen die nog niemand heeft bewandeld en dan leer je zelf altijd meer van. En soms gaat het fout, ja dan moet je een stapje terug nemen en dan bewandel je weer een nieuw pad. Je eigen weg creëren eigenlijk.
[i] Ja en wanneer is… Kwam die omslag? Van kwajongen naar de goede kant zeg maar.
[r] Nou het is nog steeds in ja het gaat, het gaat heel langzaam zeg maar. Ik ben nu, ik doe zeg maar, ik leer van mijn fouten. Dus ik doe soms dingen nog steeds dat ik denk van ‘hm had je misschien niet moeten doen, dat is te veel risico’. Maar… Ja denk ik vanaf mijn tiende begon ik dan heel erg met stelen. Begin ik met roken. En dan op een gegeven moment dan leer je ervan, dan doe je het steeds minder of niet eigenlijk. En ik denk de omslag toch richting mijn zestiende, zeventiende… Ja, ging ik dan niet meer de erge dingen naar mijn gevoel doen. Maar nu nog steeds, ik vind bijvoorbeeld uitgaan nu, ga ik ook steeds minder, eerst ging ik heel veel uit. Sinds mijn 21ste, mijn studenten jaar heel veel uit, nu eigenlijk bijna niet meer. Het is niet iets heel ergs, maar op zich kan je wel zien van heeft het zin, echt uitgaan, wat bereik ik ermee? En dat zie ik dan niet als iets kwaads, maar in het uitgaan gebruik je ook overmatig van alcohol ja en dat heeft ook weer een effect op je leven. En, zo bouw ik dingen dus af. Het is zegmaar ik ben steeds meer sophisticated, meer meer volwassen. Je wordt steeds volwassener, maar je moet het wel begrijpen, je moet wel zien van ‘hé, maar je moet wel doorgaan’. Sommige mensen blijven zitten in hun goeie jaren zeg maar. Ik ken nu nog steeds mensen die 35 zijn die elke week uitgaan. En dan verteer je, dat wil ik niet dus dan, ja.
[i] En wat heeft gemaakt dat jij die omslag ging volgen, maken?
[r] Ja. Het is gewoon je wilt beter voor je leven. Je wilt het steeds beter hebben, steeds meer ontwikkelen. En ik ben wel iemand die alles uitprobeert. En daar ontwikkel jezelf in. En, ja en dan ga ik een soort van filteren, wat vind ik goed wat vind ik niet goed. Wat bereik ik ermee op lange termijn, op korte termijn, wat haal ik eruit. Kijk als ik er voldoening uithaal en ik bereik er wat mee, dat is een win win. Maar als het niet zo is, dan laat ik liggen en dan pak ik weer iets nieuws op, ja.
[i] Ehm ben jij een persoon die de voorschriften opvolgt of een persoon die het liefst, ja, juist het tegenovergestelde gaat doen?
[r] Ja ja, het is wel… Ja ik ben wel iemand die “regels zijn om te breken”, vind ik. Of ja het is een beetje hard, maar misschien om te verbeteren. Kijk ik moet gewoon een het moet gewoon goed gaan. Het moet wel in positieve zin zijn, dus ik ben wel altijd optimistisch. En euh…maar er zijn natuurlijk regels en daar moet je aanhouden. Maar ik probeer altijd de regels te verbeteren en wat natuurlijk voor mij het beste werkt. Misschien dat ik daarom ondernemende eigenschap heb. Ik werk nu bijvoorbeeld voor een bedrijf met daarin een leidinggevende en ze hebben bepaalde regels, een systeem. En daar hou ik me aan. Maar ik vind het wel fijn om mijn input te geven wat beter kan en wat niet beter kan en dat wil ik wel dan ook wel bewijzen en laten zien van ‘hé dat kan beter’, en dan eventueel altijd meten, want meten is weten. En dan kan je zeggen van ‘hé zie je het is toch beter mijn mijn visie of bepaalde processen die je uitvoert is toch beter dan nu, wat er nu gaande is’. En daar laat ze me wel heel vrij in en dat vind ik wel fijn. Dus ik ben wel iemand die aan de regels houdt maar als het beter kan of ja of, ja het leven zelf in de maatschappij dat verandert gewoon. Er is constant verandering. En daar moet je gewoon in aanpassen. Je moet gewoon je aanpassen aan de maatschappij om het beste, het optimale er uit te halen. Ja.
[i] En hoe sta jij nu in het leven?
[r] Ja op zich goed,ik denk wel dat ik klaar ben voor de volgende stap. Ik ben nu in mijn afstudeerjaar. Ik ga mijn scriptie schrijven. Dat wordt een ondernemingsplan. En ehm…
[i] Kun je eerst vertellen wat voor studie je aan het doen bent?
[r] Ik studeer small business en retail management aan de hogeschool van Utrecht en… Wat mij op gaat leiden als ondernemer. Zelf vind ik dat je, als je ondernemer bent dan ben je gewoon ondernemer. En dat moet in je zitten, want het is een bepaalde eigenschap, bepaalde ja profiel. En de studie is wel goed. Je komt in aanraking met heel veel, ja, afdelingen van een ondernemerschap of een onderneming dus dat is wel goed maar… Ik denk ook zelf zonder de studie had gekund en dan gewoon gaan ondernemen. Maar ik ben nu zover dat ik echt ga afstuderen. En gelukkig met mijn ondernemingsplan. Ja daar ben ik wel blij mee. Want daarna ga ik ook echt ondernemen en doen, vooral doen.
[i] Maar waarom zeg jij dan dat jij best wel zonder de studie kan? Leer jij nog iets van de studie?
[r] Ehm, ja. Je leert wel dingen van de studie alleen het is allemaal, ja hoe zeg je dat, het is allemaal basis, basismethodiek en principes die je niet altijd gebruik in het echte bedrijfsleven en, het motiveert je ook niet. Sommige casussen motiveren mij niet. Het heeft helemaal, het is niet relevant met wat ik wil. Zelfstudie daarentegen vind ik altijd beter, want dat is echt gericht op wat jij nodig hebt en wat je wilt bereiken. Daarom vind ik, ja de studie het geeft je een goede basis, maar het beperkt je in je groei waar je écht naar toe wil groeien. Ehm en dat merk ik wel. Ja dat merk ik wel.
[r] Ik wil bijvoorbeeld nu naar, ja naar de horeca toe groeien. En ik wil daarin ja ondernemen, maar het is een heel… Het is meer, ondernemenschap is meer doen. En studeren is theorie onder je knie krijgen, processen beschrijven en beschrijven wat je hebt geleerd, en wat beter kan. Ik snap natuurlijk wel de link. Het is natuurlijk altijd goed om er over na te denken en, het analyseren van bepaalde processen, maar… Ik merk wel dat het je tegenhoudt in je echte ondernemerschap, het creatieve, het gewoon doen. Want ondernemerschap is eigenlijk gewoon echt doen, niet heel veel schrijven. En nu voor mijn studie ben ik altijd maar rapport aan het schrijven. Alleen maar schrijven. En dan gaan ze spelfouten niet zo goed, de constructie is niet zo goed. Dat begrijp ik wel, dat is de basis maar het beperkt je heel erg. Het remt je, mijn studie zeg maar. Vooral voor ondernemerschap. Ja als ik voor een baas zou gaan werken dan snap ik wel dat ik, dat de studie wel beter is. Omdat je dan goede basis krijgt en dan kan je aantonen ‘hé ik heb mijn diploma. Ik ben hier geschoold. Dit kan ik’. Maar als ik ondernemer bent, dan hoef je echt niemand echt te bewijzen wat je kan. Gewoon eigenlijk, gewoon doen eigenlijk.
[i] Ja. Dus je bent al ondernemer voordat jij aan je studie begon?
[r] Ja ja ja. Dat is inderdaad wat ik…
[i] Wat had je dan gedaan?
[r] Wat ik had gedaan?
[i] Ja voor de studie?
[r] Wat bedoel je?
[i] Je was al een ondernemer voordat je aan je studie begon of was dat tijdens je studie?
[r] Nee ik had op de middelbare school kocht ik al kleding in China. Kleding en schoenen en verkocht ik al aan mijn medeleerlingen op de middelbare school. Kijk daar begon ik al mee. Ik verkocht eigenlijk al Pokémonkaartjes op mijn basisschool, kocht ik in voor zeven gulden. Had ik tien kaartjes voor zeven, dus zeventig cent per stuk. Maar ik had soms hele goeie kaarten die dus die verkocht ik voor twee à drie gulden, zo haal ik mijn winst uit en kocht ik nieuwe kaarten. Dus ik begon vroeg al met handelen eigenlijk. Maar ik durf, ja je wordt zo in het diepe gegooid. Je durft nietm, te ondernemen. Je weet niet waar het vandaan komt. Ik kom wel uit een familie die heel erg ondernemend is, maar ze hebben niet, ze zijn niet geregistreerd bij de KvK waardoor ze met echte regels te maken hebben, dus die stap heb ik daarom ook nooit gemaakt. Ik heb nooit echt iemand gehad waar ik van kon leren. Moest ik altijd zelf leren en dat duurt soms gewoon heel lang. Als je dingen zelf moet leren dan val je tien keer voordat je de juiste stap hebt gemaakt. En dat is eigenlijk een beetje mijn hele leven eigenlijk. Ik leer heel veel door te doen, maar ik maak ook heel veel fouten, maar ik vind van je fouten moet je leren. En ja, je moet echt op blijven staan, dus gelijk als je valt opstaan en weer doorgaan. Opstaan en weer doorgaan. En dat komt weer terug met de doorzettingsvermogen van wat wij vroeger hebben, ja meegekregen vanuit Vietnam al weet je, doorzetten en niet erbij neer laten en gewoon doorgaan probeer het beter te doen dan vorige keer. Ja daar draait het leven eigenlijk ook heel veel om, doorgaan, doorzetten en achterna gaan wat je echt wilt.
[i] Ja. En als je terug kijkt naar alle ondernemingen je hebt gedaan, wat heb je daar uit kunnen halen? Wat heb je ervan geleerd?
[r] Wat ik er van heb geleerd, ja dat alles mogelijk is. Ik was heel erg bang vroeger om bijvoorbeeld contact te leggen met de leverancier. Ik heb het gewoon gedaan. En de eerste keer ging het fout, de tweede keer ging het goed. En dan je krijgt telkens weer een soort bevestiging van ‘hé het kan wel, weet je, gewoon doen en steeds steeds blijven doen’, want ze zeggen ook practice makes perfect en dat is ook zo. Oefening baart kunst. Je wordt steeds beter ergens in. Ik lees heel veel quotes. Heel veel, ja psychologische dingen, heel veel metaforen en ze kloppen allemaal en dat is ook met een reden dat het klopt want het is ook een een gedachtegang dat al jaren terug door iemand anders is ervaren. En ja daar moet je van leren en dat zijn voor mij echt bronnen om te gebruiken voor mijn eigen activiteiten en doen en laten.
[i] Kan je er een paar noemen die op jou veel indruk heeft gemaakt?
[r] Ja eh, “less is more” is heel erg mooi. Ja ik ben heel veel, het kan heel simpel. Hoe simpeler hoe beter. Dat vind ik heel mooi. Ja. Practice makes perfect. Wie goed doet, goed ontmoet. Dat zijn van die standaard dingetjes, maar dat komt allemaal terug en eh… Ik gebruik ze ook in mijn leven. Ik ben één en al positiviteit. Ik heb ook als je niets goeds te zeggen hebt, zegt dan niks. Ja dat zijn van die dingen. Maar dat zeg ik ook tegen andere mensen die bijvoorbeeld hele slechte dingen over andere mensen zeggen. Zeg ik als je dan niets goeds te zeggen hebt zegt dan niks of ‘hou je effe rust. En vertel hem later op een andere manier.’ Probeer, ja dat heeft dan weer met feedback te maken. Ja vaak is het ook zo. Sommige mensen zijn gewoon wie ze zijn en je moet ze niet gelijk beoordelen en… Ik zie altijd het goeie in personen. En dat heb ik ook altijd meegekregen omdat iedereen is gewoon wie die is, en dat moet je accepteren en proberen daar mee om te gaan. Als je daar niet mee om kan gaan dan zegt iets meer over jezelf dan over diegene. En ook degene als zij iets zegt over iemand anders, dan zegt meer over diegene dan dat zij iets iets over iemand anders zeggen. Dus zo oordeel ik eigenlijk. Ik oordeel wel, maar ik zeg het niet in iemands face of zo. Dat is helemaal niet nodig, vind ik ja.
[i] Ja. Als je kijkt naar de verhouding met je ouders hè, kan ik me voorstellen dat zij veel moeite hebben gehad met jou toen je klein was.
[r] Ja.
[i] En na die ommekeer zeg maar. Hoe staan ze dan nu tegenover jou?
[r] Ja, ik denk dat ze heel erg trots zijn op me. Ook al mogen het wat vaker zeggen. Nee maar ik weet dat ze heel trots zijn op me, ze houden van me. Wie ik ben en ja dat weet ik wel. Dat zie ik ook wel. Maar het is toch in Vietnamese gemeenschap, ja, ik denk dat in het cultuur is dat ze niet zelf, ze laten het zien door dingen te doen, maar ze zeggen het niet. En, maar dat is heel typisch voor Vietnamezen. Wij zijn heel erg introvert. Wij houden heel veel dingen voor onszelf. En, maar dat begrijp ik ook wel, ja ja. Maar ik weet dat ze trots zijn op me.
[i] Ja. Hoe zie je dat, dat ze trots zijn op jou, want ze zeggen het niet?
[r] Ja ze, ze zeggen eigenlijk via iemand anders, bijvoorbeeld als ze over mij praten, hoe trots ze zijn op mij en wat ik allemaal doe en hoe ik ben en hoe goed ik ben. Dus ze zeggen niet direct naar mij, maar indirect zeggen ze over mij waar ik wel bij ben. Dus… Zo werkt het soms. En dat hoor ik op die manier. Maar ook wel gewoon thuis hoor dan… Dan doen ze heel veel dingen voor mij. Als ik ziek ben lijkt het wel alsof ik in een spa ben, omdat ik zo goed verzorgd word. En… Ja dat voel ik ook. Je voelt gewoon meteen of er liefde is of er geen liefde is. Ja. Ja dat is wel te merken.
[i] Ja. En je hebt wel aardig wat invloed hè vanuit je ondernemendheid?
[r] Ja.
[i] En je creativiteit
[r] Ja.
[i] Bijvoorbeeld het huis helemaal opnieuw opknappen.
[r] Ja.
[i] Zou je daar iets over kunnen vertellen?
[r] Ja. Ja dat is ehm, ja ik heb heel veel meegekregen van school uit, dat je moet nadenken. Dat je plan van aanpak moet hebben als je aan het project begint. En dat voer ik in mijn hele leven eigenlijk door met kleine events of het huis bijvoorbeeld. Het huis is eigenlijk een weerspiegeling van wie ik ben. Ja dat is heel erg simpel, less is more. Alle basisdingen zijn eigenlijk wit, heel erg strak. En die fleur ik op met meubelen, dus zoals een houten tafel, dat warmte geeft, uitstraalt. En maar als het zeg maar uit de mode is, komt weer iets anders wat voor mij weer op dat moment weer goed voelt. Dus dat zo heb ik dat ook in mijn leven. En het is gewoon een hele goede basis, en die wordt dan verder ontwikkeld door, door ja, door de gebeurtenissen, door de markt, door de tijden, en dat vul ik dan zo aan eigenlijk. Ja dat is eh…
[i] Ja kun je vertellen over jouw invloed met dit huis? Dit was een klein huis zei je, als ik nu binnen kom, zeg ik wauw.. grote ruimte, best wel ruimtelijk.
[r] Ja.
[i] En jullie hebben dat helemaal zelf opnieuw opgeknapt zeg maar op een andere manier?
[r] Ja.
[i] Kun jij jouw aandeel daarin vertellen?
[r] Mijn aandeel ja. Het is heel moeilijk om te vertellen wat echt je aandeel is, maar mijn aandeel was eigenlijk, alle communicatie met de aannemer, het design, huis design, het arbeidswerk eigenlijk dat ik met mijn ouders in heb gezet. Wij hebben eigenlijk heel veel zoveel mogelijk zelf gedaan. Het sloopwerk. Muren bouwen, stucadoren hebben we laten doen. Wat wij niet konden doen, hebben wij laten doen omdat we toch een mooi huis wilde. Ja vooral het design is echt uit mijn optiek mijn visie eigenlijk neergezet. Waar ik heel trots op ben.
[r] Het is groot, ruimtelijk. Het is eigenlijk een rijtjeshuis, wat heel klein was. En door door heel veel ruimtes te slopen, hebben wij een heel groot huis van kunnen bouwen. Wat we altijd, we krijgen altijd een wauw-effect als iemand binnen komt, omdat mensen dat niet verwachten. Dat vind ik eigenlijk ook wel heel erg fijn. Dat dat zo ben ik zelf ook. Ik ben heel erg een persoon die heel erg, ja intro-, niet introvert. Maar ik zie er heel rustig uit, maar als je met mij gaat praten en je komt in aanraking met mij, dan heb je ook soms een wauw-effect. Van oh dat had ik helemaal niet van jou verwacht, dat je zo bent! Oh kan je dat ook, doe je dat ook!’. En ja dat vind ik heel erg fijn ook, omdat je dan ook een emotie bij iemand triggert. Een wauw-effect en dat altijd positief is en altijd goed is.
[i] Ja. Want als je, je gaat iets ontwerpen hè het huis, opnieuw gaat ontwerpen en hoe je ruimtelijk kan maken.
[r] Ja.
[i] Hoe was die, en hoe is dat veranderd, wat heb jij ermee gedaan?
[r] Nou het was heel erg… Ja. Toen we hier kwamen, kwamen we in een leeg huis. In 1990 volgens mij kwamen we hier, het was gewoon een leeg huis, En wij kochten de spullen wat wij konden betalen, en mijn ouders hebben gewoon spullen wat goed was en ze hebben niet op design gelet en daar hebben wij altijd mee geleefd. En ze hebben gespaard, heel hard gewerkt. En op een gegeven moment was het tijd om, ja toch verandering in te krijgen en ik was natuurlijk in deze maatschappij heel erg buiten. En ik volg de trends en ik ben wel een persoon die oog voor details heeft en oog voor, ja wat ik mooi vind. En toen hebben we in een keer een klap kunnen veranderen. Dus in principe heb ik zeg maar wat nu zeg maar trendy is of wel tijdloos vind ik, want dit kan heel lang mee. Ja heb ik dit neergezet eigenlijk.
[i] Ja. Want het toilet stond heel ergens anders.
[r] Ja.
[i] De keuken ook.
[r] Ja wij hebben heel, ja we hebben heel veel verandering in het huis gemaakt. Om het toch ruimtelijk en efficiënt in te delen en inderdaad de keuken stond eigenlijk op een plek die die ja…er is heel veel verplaatst zeg maar om dit te krijgen. Het is heel moeilijk om uit te leggen op camera hoe het is veranderd. Dus ik ga daar niet aan beginnen. Maar er is inderdaad wel heel veel kasten hebben we eruit gesl-, heel veel muren wat eigenlijk een kast hebben uitgesloopt om het simpel en groot te, ja te laten lijken en… Ja dat is ook wel de eerste indruk wat je krijgt. Je komt binnen, het is wauw zo groot! That’s it. En dan komen de kleine dingen. Oh dat is ook eigenlijk wel goed ingericht. En dat was eigenlijk het belangrijkste, ruimte vind ik heel erg belangrijk ook. Ruimte in het leven, ruimte om je heen, gewoon in het dagelijks leven, ruimte zodat je kan ademen en rustig, ja je ding kan doen. Maar anders als je je heel erg benauwd voelt, want deze woning heeft een jaar geduurd voordat het echt af was. Omdat we wat problemen hadden met de aannemer, maar ook met de buren, heeft het heel veel vertraging opgeleverd. En we leefden een jaar in een bouwval eigenlijk. De woonkamer was helemaal kaal gestript. En dat was een jaar lang. En we hadden een jaar lang ook geen muur. Dus het was ook altijd koud. En ik heb een jaar lang gevoeld hoe het is om nauw te leven, want ik heb eigenlijk een jaar lang in mijn slaapkamer geleefd. En wij hebben daar altijd, wij hebben ook gegeten in een soort van bouwval. En dat voelde heel erg benauwd aan en, ja en toen opeens bam, zaten we in een heel groot huis, hele grote woonkamer waar alles perfect was. Dus dat vind ik ook heel belangrijk in het leven zelf. Ruimte en less is more. En wel nagedacht over bepaalde product of objecten, ja eigenlijk is een woonkamer ook een weerspiegeling van jezelf, van jouw leven, van wat je belangrijk vindt.
[i] Ja.
[r] Ik vind dat alles, sowieso alles, alle dots [punten] in je leven moeten geconnect [verbonden] zijn. Weet je, innoveren vanuit je core, vanuit je basis, daaruit uitbouwen. En dat dat is heel erg belangrijk.
[i] Ja. Want je woont in je ouderlijke huis hè.
[r] Ja.
[i] Je zegt dat dit huis weerspiegelt wie jij bent.
[r] Ja.
[i] Weerspiegelt dit huis wie jíj bent of wie je ouders zijn of voor heel gezin?
[r] Ja het weerspiegelt eigenlijk wie ik ben, ja. Dat dat…
[i] Wie jij bent?
[r] Wie ik ben ja.
[i] Dus alles wat je hier ziet weerspiegelt wie jij bent?
[r] Ja. Ja ik kan eigenlijk alleen over mezelf zeggen, want ehm, ik kan niet zeggen dat het mijn ouders weerspiegelt. Maar als ik het zo zie, mijn vader vindt het niet, mijn vader maakt het niet uit. Hij is heel makkelijk. Hem maakt het niet uit hoe het huis uitziet, zolang maar de basis dingen er zijn. En dat begrijp ik ook, hij komt vanuit, hij heeft een hele andere achtergrond. Waar basis dingen gewoon nodig waren, als er maar water is, als er maar onderdak is, warmte, eten. Het maakt niet uit of iets mooi is of niet mooi. Want dat is niet een primaire behoefte. Dat is… ja dat zit heel erg op andere, het is een beetje een luxe ding, en daar is ‘ie ook mee opgegroeid en dat geldt ook voor mijn moeder. En zo zie je ook hoe zij zijn in het dagelijks leven. Zij werken heel hard. Ze kopen voedsel wat ze nodig hebben. Maar qua bijvoorbeeld kleding, het moet gewoon warm zijn, het maakt hun niet uit of het van Armani is of Prada of van een heel andere duur merk. Dat is voor hun niet belangrijk. Voor ons daarentegen, wij komen uit een andere maatschappij, voor ons is net iets meer belangrijk. Natuurlijk vind ik een een dure tas of een dure jas van Gucci die 2000 euro of een warme jas van Nordface van 200 euro zie ik het ook zo, ik hoef niet dat dure, dit is betaalbaar, maar dat krijgt ik ook mee van hun. Terwijl je op straat bijvoorbeeld, als je dat niet mee heb gekregen, dan weet je dat je daar wilt… mee gaan pronken. Dat je dure spullen hebt, zo zo ligt het aan je opvoeding, aan je omgeving met wie omgaat. En dat heb ik dan heel veel van uit huis meegekregen. Primaire behoeftes, dat is eigenlijk heel erg belangrijk. Daarbuiten is allemaal een bijzaak. En dat heb ik heel erg meegekregen van huis. En ehm, maar terug op de vraag over dit huis wie het weerspiegelt, ja het weerspiegelt wel wie ík ben. Het kan ook zo zijn dat zij zeggen dat het hun weerspiegelt, dat kan, ik weet niet precies waar wat hoe zij daarin staan. Ik kan alleen zeggen dat het mij weerspiegelt omdat ik heb deze ruimte nodig. Ik vind dit, dit zou ook mijn huis kunnen zijn als ik op mezelf zou wonen. Ehm de ruimte, lichtinval, heel veel dingen strak. Ja zo ben ik zelf ook. Overnagedacht, efficiënt, effectief, een beetje trendy maar toch tijdloos. Ja.
[i] En dat betekent wel dat je ouders jou heel veel vrijheid heeft gegeven om dit huis zo in te richten?
[r] Ja ja. En dat hebben ze ook gegeven voor mijn hele leven eigenlijk, die vrijheid om dingen zelf, te leren, daarom zeg ik ook ik heb mezelf een soort van opgevoed. Het klinkt misschien negatief maar het is niet zo. Maar ik heb die vrijheid gekregen om zelf dingen te ontwikkelen, ik weet het niet of ze bewust of onbewust hebben gedaan. Maar die vrijheid heb ik heel veel gekregen om zelf mijn eigen weg te vinden, mijn eigen… Pad te vinden. En dat vind ik ook wel fijn, want ik hoor ook wel andere Vietnamese families, ook kinderen, die heel erg beperkt daarin zijn. Ze mocht heel veel dingen niet. Ja ik mocht ook heel veel dingen niet. Maar ik ging daar tegen in. Ik ging het gewoon doen en dat moet ze maar accepteren en tuurlijk moet je altijd die balans bewaren maar sommige kinderen, vrienden die ik ken die die hebben zich heel erg aan hun regels gehouden, waardoor ze zijn wie ze nu zijn, maar net anders. Ja ik kan alleen voor mezelf spreken dat ik heel erg vrij in ben geweest en heel veel van heb geleerd en daardoor ook dit heb kunnen creëren eigenlijk ook. Ja.
[i] Ja. Wat je dan in de achtergrond ziet hè.
[r] Ja.
[r] Die schilderij.
[r] Ja.
[i] Is dat dan jouw keuze in geweest?
[r] Ja ja, dit is een schilderij van een hele goede vriend van mij die kunstenaar is. Ehm, daar kan je eigenlijk een beetje ook terug zien waarom ik deze schilderij zo leuk vind en heel erg inspirerend vind, wat het voor sommige mensen misschien niet is en voor mij wel. Is dat het is echt een toevoeging op het huis, op mijn leven eigenlijk. Mijn leven is heel ruimtelijk, als je zo zien, die heb ik nodig, maar dit is een stukje chaos, maar toch ook weer structuur brengt. En het is zo creatief dat je van alles in deze schilderij kan zien. Iedereen heeft een andere visie op. Op deze schilderij. Sommige vinden het heel duister, sommige mensen zien er ja, bloemen in, vogels in, diepte, sommige zeggen dat er slangen in zitten, dus het is, het is heel erg creatief. En dat vind ik ook wel mooi aan een kunstobject dat iedereen hun eigen visie en mening erop heeft, want niks is waarheid maar ook alles is waarheid. En dat is ook mooi, want dan kan je jezelf zijn. En je eigen mening erin geven. En niemand kan je eigenlijk daarop oordelen, of het nou goed of fout is. Want dat is gewoon wie jij bent en wat jij ziet. En dat vind ik ook mooi aan dit schilderij. En vooral omdat het hele huis is een soort van crème, gebroken wit. En dan is dit opeens bam is het erin, een soort middelpunt, een middelpunt in het huis. Dat is heel erg mooi. Dat brengt een beetje brengt, iets op bij iemand en daar kunnen we altijd over praten, daarom zitten we ook aan de eettafel. Maar ja dat vind ik heel erg mooi.
[i] Wat we nu over deze schilderij hebben besproken?
[r] Ja iedereen die binnenkomt die zegt van “wat is het eigenlijk?”. En dan is dat voor mij inerdaad van “wat zie je erin” en dan komen de verhalen “ja wat zie ik erin” en dan gaan ze voelen, wat ik eigenlijk niet wil omdat er dan… Dan zeg ik ” ho ho ho niet voelen”, en dan eh, want het heeft ook structuur qua diepte in de schilderij. Dat geeft kleine accent daaraan, dat is ook wel weer heel mooi. Dus het is een heel complex schilderij. En dat is heel mooi in het leven als alles zo simpel is en toch klein stukje complex, dus gewoon een hele mooie uitgebalanceerde kamer eigenlijk.
[i] Zegt die schilderij iets over jou?
[r] Ja eigenlijk het hele huis zegt iets over mij! Maar de schilderij ook iets over mij zegt. Dat is een stukje van mij dat heel erg gecompliceerd, ja een complexe gedeelte is in mijn leven. Een stukje van mij is heel erg complex. Ik kom er zelf ook niet uit. Zo complex dat ik ook niet weet hoe ik dat uit moet leggen, complex maar heel erg creatief. En dat is altijd positief.
[i] En wat is nou complex aan jou?
[r] Ja dat is nou het complexe eraan. Ik weet het zelf niet wat nou zo complex is aan mij. Ik ben heel erg begripvol, heel erg creatief. Ehm… Ja ik beschik voor mijn gevoel heel veel goede eigenschappen… Ja het is gewoon heel… Ik moet mezelf nog vinden. Het is altijd een zoektocht naar jezelf, jezelf blijven ontwikkelen. Ik denk dat mijn hele leven zo jezelf blijven ontwikkelen het goede in jezelf naar boven brengen. Dat is misschien het meest complexe in mij dat ik, dat ik nog steeds op zoek ben en blijven zoeken. En dat is ook welgoed want dat stukje nieuwsgierigheid dat levert weer nieuwe dingen op, nieuwe gebeurtenissen in het leven. Het leven is eigenlijk inderdaad het verzamelen van ervaringen. En dat maakt je complex. En dat is gewoon goed. Ja.
[i] Ehm jij vertelde dat je een bepaalde visie hebt, iemand met visie.
[r] Hmhm.
[i] Je gaat na je studie ook een eigen onderneming oprichten.
[r] Ja.
[i] Wat is dan jouw toekomstvisie?
[r] Mijn toekomstvisie, ja dat is heel erg eh, ja dat is ook heel erg complex. Ik wil… Ja ik ben gewoon een ondernemer en ik wil heel veel nieuwe uitdagingen aangaan. Tuurlijk wil ik heel veel basis dingen goed hebben. Ik wil gewoon een gezin, kinderen, goed huis, een heel leuk leven, alleen positiviteit, heel veel leuke dingen in het leven meemaken en daar streef ik ook naar. Ja dat in combinatie met ondernemen en het beste in mensen naar boven brengen en mensen laten ervaren hoe goed het leven kan zijn en hoe leuk het kan zijn als je positief blijft.
[i] Hoe laat je die ervaren?
[r] Door mijn producten, mijn diensten op een goede manier te presenteren, te laten ervaren. Zo wil ik communiceren maar ook in aanraking met mij, door middel van communicatie dan, het positief laat zien hoe het leven kan zijn. Ik ben ook wel iemand die, wat ik later ook wel wil doen graag, is mensen motiveren, mensen coachen, mensen die het soms niet zitten of die toch een push nodig hebben, dat ik dat gewoon kan geven en dat vind ik ook heel erg… Dat lijkt me heel erg leuk om me daarin te groeien. Dat is toch iets ja iets goeds doen voor je medemens. Maar ook voor jezelf natuurlijk want daar voel ik me goed bij en mensen motiveren, coachen, een soort van motivator en dan als gastspreker. Dat zie ik wel voor me. Zo een groepje mensen en dan wil ik wat methodieken wil ik laten zien en dan op papier zetten van eh, wat het leven inhoudt. Op mijn visie natuurlijk, want iedereen heeft zo zijn eigen visie over het leven. Maar gewoon mijn visie over het leven en wat je kan doen om ja, om beter te zijn in wie je bent maar ook om wat je wilt gaan doen, ondernemerschap of bepaalde jobs of huisvader zijn. Kan van alles zijn. Dus dat lijkt me ook heel erg leuk.
[i] Ja. Heeft dat iets mee te maken hoe jij als kind was? Ehm… Ja als ik het zo kan teruglinken, heeft het er wel iets mee te maken. Ik denk dat ik zelf altijd wel het jongetje was die altijd vooraan wilde staan. Altijd wel wilde gaan leiden, dat deed ik al op de basisschool, tijdens gym. Dat ik, ja een team samen willen stellen, mensen willen aansturen en gaan leiden. Dus dat heeft zeker wel mee te maken. En ik vind ook echte leiders moet eerst volgen om te kunnen leiden. En zulke dingen leer ik dan en dan denk ik hé dat is een goeie, en dan dat dat ga je dan ook in je leven ga je dat ook doorvoeren, dat doe ik constant en dan ja ik denk dat de basis daar lag. Ondernemerschap, handelen, leiderschap, motivatie en ja en van de slechte dingen die ik heb geleerd ben ik van afgestapt, want ik wist vroeger, dat deed ik ook, was ik merk als je ging huilen kreeg je aandacht. Ja dat klinkt raar, maar ik huilde best wel vaak om aandacht te krijgen, bij meisjes bij mijn docenten. Ging ik huilen, ik kreeg aandacht. Nu ik terug zie is geen goeie aandacht. Maar ik merk dus wel, emotie geeft aandacht. En daarom ben ik ook heel erg enthousiast, creatief, gemotiveerd, want dat creëert ook aandacht. En, zo trek ik mensen naar me toe. En dus ik heb een andere emotie nu gebruikt. Dus je ziet me niet zo snel, het is heel lang geleden dat ik gehuild heb. Maar ik heb nu andere emotie waardoor ik aandacht krijg, en mensen naar me toetrek.
[i] Welke emotie is dat?
[r] Spontaniteit, positief. Lachen, trekt heel veel mensen aan. Ja gewoon gek doen. Soms doe ik gewoon gek om mensen aan te trekken. Maar ik probeer mensen altijd aan het lachen te maken, dat is… Ja of soms wel een beetje slim uit de hoek vallen.
[i] Ja? Je huilt niet meer om aandacht te krijgen?
[r] Nee nee huilen doe ik, nee.
[i] Ja, maar kon je zo makkelijk huilen?
[r] Ja ik, ik had ook acteur kunnen zijn, ja inderdaad. Ik kon vroeger heel makkelijk huilen en, ik zeg dat ik nog steeds dat ik makkelijk kan huilen. Ik heb het laatst een keer geprobeerd bij mijn vriendin. Voor mijn gevoel lukte het bijna. Maar ja het is toch wel echt ergens die emotie vandaan halen. Ja ik had ook soms dan had ik misschien acteur moeten zijn. Nee het is goed waar ik nu ben en waar ik naartoe wil gaan.
[i] Nou ja die eigenschap zit in je. Misschien kan je ook nog gebruiken in je ondernemerschap.
[r] Ja. ja.
[i] Je toekomstige onderneming.
[r] Ja.
[i] Je weet wel wat voor onderneming je gaat ondernemen?
[r] Ja ik weet in welke branche, wordt waarschijnlijk in de voeding. Voeding en technologie. Technologie is wel de toekomst. Dus daar moet je gewoon op de hoogte zijn. En voeding, ja dat is een primaire behoefte. Ehm, dus daar wil ik sowieso in werkzaam zijn. Passie zit wel in design. Kleding, design, daar zit wel mijn passie. Maar ik denk dat het die drie gecombineerd zal zijn én ik heb nu ook heel veel met sporten. Ik sport heel veel. Maar dat zie ik dan weer in link met voeding. Want voeding gaat steeds meer gezonder. Iedereen wil gezond leven. Letten op hun voeding. Want ja obesitas is gewoon, ja is gewoon… Dat is wel gaande, iedereen wordt wat voller door slechte voeding. Ja ik merk dat met trainen, dat ik goede voeding nodig heb, om er ja gezond en goed uit te zien en daardoor ja denk ik dat het hele goede link is voor mijn ondernemerschap in de voedingindustrie bijvoorbeeld.
[i] En wat wil je met die voeding eh ja laten… Ja hoe noem je dat? Want het is niet zomaar voeding hè waar je je dan op richt, zit daar nog een achterliggende gedachte in?
[r] Ja dat is, uiteindelijk gaat het om geld, bedoel je dat?
[i] Nee, want je zei net van die link hè met die gezondheid, voeding, sporten, al die link met elkaar heeft met gezondheid te maken.
[r] Ja.
[i] Is dat ook wat jij in jouw bedrijf wil voeren?
[r] Ja, ja zeker. Ik vind dat iedereen een gezonde levensstijl aan zou moeten houden, omdat ja, je haalt veel energie eruit. Je voelt je ook zelf veel beter, je zelfvertrouwen hebt ook gemerkt toen ik wat dikker was. En nu waar ik nu ben, je straalt meer zelfzekerheid uit. Mensen hebben ook sneller een goede indruk van je. Want je heeft heel veel aan, je geeft discipline aan, je geeft aan dat je gezond bezig bent. Uit onderzoek is ook gebleken dat mensen die ja, wat gezonder of fysieker wat beter gesteld zijn dat ze meer bereiken dus dat geeft ook zelfvertrouwen. Dus dat heeft alleen maar positieve kanten. En dat wil ik eigenlijk terugbrengen naar ondernemerschap, dus naar voeding. Zoals bijvoorbeeld als wij een horecaonderneming beginnen, dat wij dat ook willen communiceren naar buiten. Dat voeding heel belangrijk is. Dus ehm, dat zie je nog te weinig vind ik. Dat je bijvoorbeeld een, ik zeg maar wat, een broodje gezond eet, zie ik niet erbij, voor mij is het heel belangrijk om te weten, hoeveel calorieën erin zitten, wat voor eiwitten erin zitten, koolhydraten en of er vetten in zitten. Heel veel mensen weten er nog niet van maar ík vind dat heel erg belangrijk, omdat ik zo naar voeding kijk. Ik kijk van oké ik wil 2000 calorieën per dag wil ik binnen halen, als ik deze hamburger eet, hoeveel voeding zit er, wat zit allemaal in? Want dan kan ik daar een beetje over nadenken. En daar gaan we wel naar toe, het duurt nog wel even, maar mensen krijgen nu al een beetje meer zicht in. Maar ik denk dat we daar naar toe gaan van hé ik eet dit, wat zit erin? En je moet zo transparant mogelijk zijn voor je consumenten. En dat is heel erg belangrijk. Daar gaan we echt naar toe, dat weet ik zeker. Wij mensen willen steeds meer weten. Weet je, voeding, bijvoorbeeld nu de voedingsindustrie gebruikt heel veel slechte stoffen. En dat krijgen we nu steeds meer te weten, ‘oh nou misschien moet ik toch maar biologisch eten’, maar ja dan komt er weer een factor met het kost meer geld. Dus mensen gaan overweging maken. Maar op een gegeven moment gaat iedereen biologisch eten, minder slechte stoffen erin, zodat iedereen gezonder kan leven. Meer energie, meer leven uit, of meer energie uit halen uit je leven, zodat je meer kan doen eigenlijk.
[i] Is dat je missie?
[r] Dat is ook inderdaad mijn missie, want zo ben ik. Zo wil ik graag ook mensen laten ervaren hoe het is. Hoe het is om gezond te leven. Hoe het is om een goed levensstijl te hebben. Want je haalt alleen maar positieve dingen eruit. Alleen maar, alleen maar liefde en goeie dingen haal je daaruit. Je wordt, je voelt je daardoor beter en dat is heel erg belangrijk. Want als jij gewoon, dat is misschien stereotype denken, maar mensen die bijvoorbeeld slecht eten, die hebben dan ook bepaalde activiteiten rondom hun voeding van slecht eten, waardoor dat weer motiveert om dat te blijven doen, dus Mac Donalds halen is heel erg lui bijvoorbeeld. Gewoon eten, fastfood halen, voor de tv zitten, niet sporten, eten eten eten, weer slapen, of voor het slapen eten, is ook heel slecht. En dat creëert, dat zie je ook weer, afspiegeling van je lichaam is ook wie je bent. Wat je eet is wie je bent. Uiteindelijk heeft dat allemaal weer met elkaar te maken. En dat komt misschien weer terug in je huis. Want je huis is misschien weer rommelig. Je hebt geen zin om de was te doen, dus je hele, je vaat zit vol en het ruikt misschien een beetje. Het zijn allemaal, je merkt het meteen hoe iemand is, waar iemand in woont, wat diegene doet allemaal. Dat heeft allemaal met elkaar te maken.
[i] En wat voor eten bieden jullie aan in je onderneming?
[r] Eh wat we gaan aanbieden?
[i] Ja.
[r] We gaan waarschijnlijk in het Aziatisch, ja Aziatische keuken gaan we aanbieden. Dat heeft natuurlijk een link met mezelf, omdat ik Vietnamees ben van afkomst. Dus het wordt waarschijnlijk Vietnamees eten. Maar Japans eten, sushi doet het heel erg goed. Wat ook heel erg gezond kan zijn. Dus dat willen we ook gaan aanbieden. Wij willen het wel dichtbij huis houden, daarbij gecombineerd met gezond eten, dus in plaats van witte rijst, zou ik liever zilvervliesrijst aanbieden.
[i] Ja.
[r] En ook laten zien dat het beter is. En dat het, alles is even wennen. Mensen zijn iets gewend. Je moet iets anders laten zien. Op een gegeven zijn we eraan gewend en dan is dat weer normaal. Dus eh, zo werkt het ook een beetje. Maar Aziatische keuken is wel ons ding.
[i] Het weerspiegelt wie je…?
[r] Dat weerspiegelt weer inderdaad. Ja daarom, innovate, innoveer vanuit je core, dus dat is onze basis. Vandaar moet het altijd gelinkt zijn aan wat je doet. Want dat is altijd een, dat is net een muur dat je verstevigt met weer met een blokje die uit de muur hetzelfde bestaat. Dat verstevigt, op een gegeven moment bouw je een heel stevig huis. Dat is, dat is heel erg belangrijk. Dat je een goed fundament hebt, sowieso je huis, je bodem moet goed staan. Je geraamte en dan bouw je het rustig op met dezelfde link.
[i] Hoe oud ben je nu?
[r] Ik ben nu net 27.
[i] 27?
[r] 27 ja.
[i] Ja, en vanaf welke leeftijd begin je zo te denken?
[r] Ik denk wel afgelopen… Vier, vijf jaar ben ik steeds meer zo gaan denken. Meer linkjes gaan leggen, meer gaan lezen. Ik las zowieso al wel wat. Maar ik lees nu steeds meer. En het geeft gewoon een goede basis. Dat is mijn fundament eigenlijk hoe ik in het leven staat en wat ik allemaal doe. En ik merk alleen maar positiviteit daardoor en…
[i] Lees jij bladen of lees jij boeken?
[r] Ik lees echt boeken. Ja.
[i] Boeken.
[r] Boeken en onderzoeken eigenlijk.
[i] En wat voor boeken zijn dat?
[r] Ja dat zijn meer psychologische boeken, boeken over psychologie. Over denken, eigenlijk over het menselijke brein, want dat zijn wij eigenlijk, het brein. En, ja gewoontes van mensen. Heel veel met mensen eigenlijk. Ja. Ontwikkeling van de mensen eigenlijk. En natuurlijk ondernemerschap. Ja. Zelfontwikkelingsboeken heet het volgens mij. Dus bijvoorbeeld hoe kun je beter nadenken, hoe kan je beter communiceren met mensen. Waar gaat het leven om, in, waar gaat het leven over bij de rijke mensen, de wat middelmatige mensen, eh weet ik veel. Dus zulke, ik lees van alles over de mensen eigenlijk.
[i] Waar komt die passie eigenlijk vandaan?
[r] Ik weet het niet. Het is natuurlijk iets denk ik. Meer weten over de mens. Passie, passie komt denk ik vanuit mezelf denk ik. Ja ik weet het eigenlijk niet waar dat vandaan komt, misschien is het mijn talent om meer te weten over de mens, ik weet het niet. Ja het goeie doen. Proberen te doen. Ja.
[i] Nu over talenten gesproken, wat voor talenten [naam], zie je in jezelf?
[r] Ik weet het niet. Ik denk ondernemerschap mijn talent is, met mensen omgaan. Ik weet niet of ik dat een talent mag noemen. Maar ja ik kan heel goed, ik ben heel sociaal. Ja dat is echt eh… Mijn talent denk ik. Ik kan alles wel een beetje. In sporten ben ik wel een beetje goed, in studeren ben ik wel een beetje goed. Ik ben overal een beetje goed. En dat, soms vind ik wel jammer. Maar ik zie alleen positiviteit erin. dat ik alles wel een beetje kan. Ik kan wel altijd met iedereen over iets praten. Ik heb altijd wel een link ergens en anders maak ik er wel een link van. En dan ben ik heel erg geinteresseerd in diegene’s onderwerp. Dus ik sta altijd open voor nieuwe dingen en dat is heel erg belangrijk vind ik. Ja.
[i] Maar dat is ook een talent.
[r] Ja zo zie ik het ook ja. Ja inderdaad dat ook een talent is. Dus, het is niet echt zichtbaar misschien. Maar het wel inderdaad een talent, ja.
[i] En waar wil jij uitblinken?
[r] Ik denk toch in ondernemerschap. En een spreker in motivatie in het leven denk ik. Ik denk dat die dat daarin uitblinken. Ik wil ook wel op een gegeven moment wil ik wel mezelf [er] toe zetten. Ik was altijd bang om te presenteren. Voor de klas vond ik hartstikke eng. Maar soms als ik voor de klas heb gestaan en gepresenteerd, was ik aan het eind van oh ik wil het nog een keer doen. Ik doe het veel te weinig, dat weet ik wel. Maar ik wil daar wel in uitblinken, omdat ik ja ik weet dat ik dat in mij heb. Zeg maar mensen motiveren, ondernemerschap, dus die combinatie wil ik wel op een gegeven moment op lange termijn wil ik wel doen. Ja want dat kost ook niet zo heel veel kracht. Ik kan het doen voor miljoenen mensen, zo’n spreker zijn. Dus ik denk dat dat efficiënt en effectief kan zijn inderdaad.
[i] Heb jij op dat gebied een inspiratiebron?
[r] Ja er zijn wel, ik luister naar gastsprekers, ehm… Ron, hij heet Ron nog wat. Zig Ziglar, het zijn allemaal Amerikaanse ondernemers. En ja die inspireren mij wel ja. Ik luister wel naar zulke, ik lees boeken maar ik luister ook naar zulke soort gastsprekers die over het leven praten. Hoe zij het zien. Hoe zij denken bepaalde visie zien heb ik ook wel. En dan luister ik er naar en dat klopt eigenlijk allemaal wel.
[i] Zijn er nog meer inspiratiebronnen voor je? Van dichtbij?
[r] Ja ja mijn ouders natuurlijk. Ja mijn ouders moet ik niet vergeten! Mijn ouders zijn inderdaad van core, ja ze zijn mijn inspiratie, echt doorzettingsvermogen. Heb ik echt van hun gekregen. Ondernemerschap, weet je het initiatief tonen, liefde voor de medemensen. Heb ik ook heel veel. Zij doen heel veel good will. Voor de kerk. Voor de community. En ja daar halen ze ook voldoening uit. Ze hebben echt heel hard gewerkt de afgelopen jaren. En het liefst zou ik echt ook wel wat voor ze terug willen doen op lange termijn.
[i] En dat is?
[r] Ja alles wat zij voor mij hebben gedaan. In tijd teruggeven, maar ook financieel als ik het echt goed heb, dat ik dat echt voor hun, hun zeg maar lekker laten zitten, lekker laten genieten, laten reizen. Ik zou, ik heb heel veel gereisd. Ik heb heel veel van de wereld gezien. En dat zou ik hun ook willen meegeven. Ehm, op pad laten gaan en de wereld laten zien, want de wereld is heel erg mooi. Al die landen. Al die culturen, ja dat is zo mooi.
[i] Waar ben je allemaal al geweest?
[r] Ik ben heel veel in Azië geweest. In Amerika ben ik geweest. En Europa.
[i] Specifieke landen?
[r] Ik heb een reis gemaakt door heel Europa. Dus eh, we zijn met de camping [camper?] of met de auto naar Frankrijk geweest, naar België, naar Spanje ben ik geweest toen, naar Portugal. Ik ben naar Engeland geweest, naar Italië, Zwitserland en Duitsland. Eh dat was het voor Europa.
[i] Wie zijn we?
[r] Ik en een groep vrienden, zijn wij met de auto gegaan. Echt een soort van backpacken. Heel heftig, maar heel erg leuk om te doen. Ik ben naar Amerika gegaan. Ik heb heel veel familie in, de West Coast. In California heel veel en in San Jose. En daar ben ik ook twee drie keer geweest. Ook een soort van in mijn eentje ben ik een keertje geweest om een Road Trip te maken van het noorden naar het zuiden. Dat heb ik gedaan. Ik ben in Azië geweest, ik ben met mijn vriendin naar Hongkong geweest. Wij hebben een Road Trip in Vietnam gedaan. Ik ben vier vijf keer naar Vietnam geweest. Ik ben naar Thailand geweest. Heb ik ook gebackpackt. Ik ben in Indonesië geweest, ook gebackpackt. Ehm ja dat was het eigenlijk wel. Dus ik heb heel veel echt gezien.
[i] Heel veel verschillende werelddelen gezien?
[r] Ja ja. En ik wil nog veel meer zien natuurlijk. Maar, het geeft zo veel inspiratie en je leert er ook zo veel van. Ja het is gewoon de culturen, de mensen, hoe ze zijn. Wat ze doen, en dat reflecteer ik altijd met wat wij hier hebben en wat wij doen. En wij hebben het hier hartstikke goed. Want mensen, ja vrienden vooral om me heen die altijd zeuren hoe slecht het is, en hoeveel belasting ze betalen. Maar ze weten niet wat er allemaal gebeurt daar buiten, hoe slecht het is. Ja hoe mensen daar leven. En hoe het daar is. En dan, ja… Maar dat geeft wel iets aan over de mens, wij zijn volgens mij van oorsprong heel erg ikke ikke ikke, ik wil meer, ik wil dit, het is niet goed, het is… Wij zijn heel pessimistisch ingesteld, de meesten, wat ik merk. En er moet een switch komen, dat ze zijn van ‘hé we hebben het goed, dat is goed wat we hebben’. En, dat is… Dat moeten mensen gewoon mee maken en… Door verschillende, ja factoren, bijvoorbeeld zoals reizen, kom je in aanraking met dat gevoel van hé, wij hebben het hier wel goed. Of misschien moeten ze een keertje naar een slechte wijk hier in Nederland en daar een jaar gaan wonen. Dan heb je ook hé, ik zit eigenlijk wel goed waar ik nu zit. Ja of in aanraking komen met alleen maar slechte mensen bijvoorbeeld, weet je, ze moeten gewoon in aanraking komen en dan die switch gaan maken en heb je echt van hé ja, ik heb het goed en we moeten niet zo zeuren en we moeten gewoon iets positief van maken. Ja.
[i] En wie zijn jouw vrienden?
[r] Eh ik heb… Eén buurjongen die woont, die woonde de twee huizen hier verderop. Die ken ik sinds mijn vierde. En die woont nu daar verderop met zijn vriendin. Dus die ken ik echt al, ik ben nu 27, 23 jaar. En ja wij zijn echt de beste vrienden.
[i] Is ‘ie Nederlands?
[r] Nee hij is Moluks van afkomst. [Naam] heet ‘ie. En, ja zijn ouders zijn hier naartoe gekomen. Dus wij hebben een soort van link daarin. Ja hij komt van de Molukken, ook een Aziatisch gebied. Ook al vinden zij van niet maar het staat gewoon op de kaart dat het Azië is dus ja dat is wel zo dus, officieel. Maar ja, wij hebben een link daar. Daaromheen heb ik heel veel vrienden, wel voornamelijk Molukse vrienden, omdat er heel veel Molukkers hier zijn. Maar ik heb ook heel veel Nederlandse vrienden die ik van de basisschool ken. Vietnamese vrienden, die wonen wat verder. Dus ik ben wel heel blij dat ik heel gevarieerde vrienden heb, die ieder ook zijn ding doet. Iedereen heeft zo’n bepaald niveau wat ze doen. Is heel erg verschillend. Dus mijn leven is nooit echt in een hokje geduwd. Heel erg open, ik sta ook altijd open voor nieuwe vrienden. Dus, dat vind ik heel erg belangrijk. Dat je weer nieuwe vrienden heb, maar wel je goeie vrienden, dat je die blijft koesteren omdat dat eigenlijk je core is. Ja en dan gewoon, nieuwe vrienden verzamelen. Dat doe ik via Facebook.
[i] Hoe meer vrienden hoe beter?
[r] Ja dat zeg ik, het klinkt raar. Veel mensen zeggen ja nee je moet juist een paar goeie vrienden hebben, maar op Facebook geldt voor mij hoe meer vrienden hoe beter, het is puur netwerk. Ik ben blij als ik zeg hoi en doei, en dan zijn we vrienden. Wie weet dat ik jou een keertje nodig heb, dan hebben wij al een warme connectie. Eh zo zie ik het. Hoe meer hoe beter. Hoe meer mensen mij kennen, hoe beter. Want ik ken niet iedereen. Maar daarom, ik wil mezelf zo aantrekkelijk mogelijk maken. Op kennis maar ook op het fysieke, zodat meer mensen naar mij toe trekken, zodat ik ja dan heb ik meer bereikt. En dan kan je ook meer bereiken.
[i] En is dat gelukt?
[r] Ja tot nu toe wel, ja. Maar nu moet nog, ik denk dat ik echt ga beginnen als er ondernemerschap is, want dan, daar zit het echte ding zeg maar. Ondernemerschap dat is mijn laatste, of mijn laatste misschien, mijn volgende fase waar ik heel veel mensen ga leren kennen omdat ik merk toen mijn eigen bedrijf in kleding en schoenen maar ik was nog niet gefocussed. Want school is ook nog een ding. Je kan niet helemaal op instorten, omdat je nog heel veel dingen moet doen. Studeren is echt alleen zijn, typen typen typen, en ondernemerschap daar gaat echt een wereld voor me open. Ik denk dat ik ook ga reizen naar Vietnam toe om daar te ondernemen dus. Ja, daar wil ik ook nog naar toe, ik zie daar heel veel potentie.
[i] Je wil heel veel dingen ondernemen en heel veel mensen leren kennen.
[r] Ja.
[i] Hou je nog tijd over om je core vrienden te onderhouden?
[r] Ja gelukkig wel. Dat doe ik één keer per dag. Dat is met trainen. Gelukkig hebben we allemaal dezelfde visie over trainen. We willen allemaal gezond en trainen. We zijn allemaal wel een beetje macho jongens. Dus we zijn allemaal wel aan het trainen. Dat is onze quality time eigenlijk. Voor de rest doet iedereen zijn eigen ding. Af en toe gaan we uit. Ja een vriend van mij, [naam], die is dj. Dus dan gaan wij vaak met hem dan mee. Ook vrienden van mij die organiseren feesten, dus dan help ik ze daar ook bij. Dus ik heb wel zo onze quality time, dingen. Dus daar ben ik heel erg blij om.
[r] Ja het zijn inderdaad gelukkig ondernemende vrienden, ja.
[i] Heb je alleen maar vrienden die ondernemend zijn?
[r] Nee niet alleen maar, eigenlijk had ik meer ondernemende vrienden gewild. Ik heb wel ondernemende vrienden, het liefst eigenlijk nog meer. Ja het is wat het is. Ja ze zijn het is goede balans daarin, dus… Ondernemende vrienden en minder ondernemende vrienden. Ondernemende vrienden willen alleen maar ondernemen. Die andere vrienden die kunnen ook rustig aan daar waar ik ook natuurlijk belangen bij heb. Gewoon lekker ruimte, lekker rustig aan, lekker chillen, niet ondernemen.
[i] Dus die balans zoek je en zie je ook terug bij je vrienden?
[r] Ja ja. Die balans zie ik ook terug in mijn vrienden. Uiteindelijk gaat het ook om balans. Dat reflecteert dan ook weer naar mijn sterrenbeeld, ik ben weegschaal. Dus dat is ook een goeie balans in zijn. Ja ik zie alleen maar connecties. Ja ja.
[i] Hartstikke goed.
[r] Ja.
[i] Hé en als we nu over de stad praten, waarin je nu leeft.
[r] Ja.
[i] Want je kent niks anders hè?
[r] Ehm hoe bedoel je je kent niks anders? Ik was heel goed in topo.
[i] Nou je hebt nergens anders gewoond? Dan hier?
[r] Oh zo, nee ik heb nergens anders gewoond. Nee nee nee. Ik heb…
[i] Op het moment dat jullie hier komen, hebben jullie in dit huis gewoond in deze stad?
[r] Ja ja. Hebben we in dit huis gewoond. Ja inderdaad. Ik ken, eigenlijk ben ik iemand die eigenlijk er op uit zou gaan. Maar ik denk dat het gewoon bepaalde keuzes zijn gemaakt in mijn, ja in mijn verleden, waardoor ik uiteindelijk toch hier ben blijven wonen. Er zijn wel een bepaalde keermomenten geweest, oh ik ga het huis uit, want toen ging ik studeren in Amsterdam, wilde ik daar gaan wonen. Maar studie was niet helemaal mijn ding. Dus ging ik naar Amersfoort, en dan was het beter om thuis te wonen. Op gegeven voel ik me, ja het was in het oude huis, voelde ik me opgesloten in het huis, wilde ik uit huis. Sliep ik nog in de kleine kamer. Toen zei mijn ouders, je krijgt van mij een grote kamer, blijf jij dan thuis wonen? Toen ging ik naar grotere kamer, bleef ik thuis wonen. Het is echt een grotere kamer. Dus er zijn bepaalde momenten geweest in mijn leven waar ik wel eruit wilde, maar uiteindelijk toch gebleven vanwege keuzes eigenlijk. Dus… Maar het heeft denk ik wel veel met me gedaan, anders want ik wilde eigenlijk ook studeren in het buitenland, maar omdat ik eigen bedrijf had, kon ik dat weer niet doen. Dus… Anders ik heb het geprobeerd, zeg maar, nu nog steeds probeer ik weg te gaan. Naar het buitenland bijvoorbeeld. Dus ik ben iemand, ik zal het wel gewoon doen.
[i] Maar dit is wel je basis?
[r] Dit is mijn basis ja. Dit is altijd mijn basis geweest.
[i] En je voelt je hier thuis?
[r] Ja ik voel me hier hartstikke thuis.
[i] En ook in deze stad? Ja ook in deze stad. Ik zal zeker hier willen wonen. Ook heb ik zal ik in de stad willen wonen. In Amsterdam bijvoorbeeld. Maar ik zou ook in Vietnam willen wonen. Dus ik zit daar nog te kijken waar we naar toe gaan. Ik overleg natuurlijk met mijn vriendin wat zij wilt. Gelukkig is zij net zo makkelijk als ik. Als we ergens kunnen wonen waar we kunnen wonen, daar gaan we dan wonen.
[i] Wat voor afkomst heeft je vriendin?
[r] Zij is Chinees van afkomst. Ja.
[i] Je blijft toch dichtbij jezelf hè?
[r] Ik blijf dicht bij mezelf ja.
[i] In al je keuzes.
[r] Ja. Ja.
[i] En hoe heb jij eigenlijk je weg kunnen vinden hier deze stad?
[r] Ja, de jonge jaren ben ik altijd in Maarssen gaan rondhangen. Hier heb ik vrienden gemaakt. Ik ben nooit echt buiten Maarssen gegaan. Af en toe gingen we naar Utrecht om te shoppen, maar voornamelijk hier was, Maarssen was mijn basis. Het was genoeg te doen in Maarssen en er waren genoeg kinderen. Dus dat was heel leuk. En ik denk dat mijn eigenschap mijn karakter mij ook heel ver heeft gebracht. Ja ik was niet bang voor mensen. Ik was niet bang om naar buiten te gaan. Ik was niet bang om mensen te benaderen, was niet bang om initiatief te tonen om dingen te doen. Dus mensen kwamen daardoor wel veel naar mij toe van ‘hé zullen wij iets doen of…’. Zo heb ik mijn we weg gevonden in mijn jonge jaren, ja zo ben ik nog steeds. Ik ben niet bang om dingen doen. Leer door dingen te doen. En dat vind ik ook heel belangrijk.
[i] Ja. Heb jij een favoriete plek hier in Maarssen?
[r] Ehm…Ja wij hebben een veldje hier in Pauwenkamp. Dat is voor mijn middelbare school. Daar zit een veldje met een voetbalveld en een basketbalveld. En dat is ook het middelpunt van heel Maarssen. Dus daar kwam ik heel vaak om in de avond, vooral de zomeravonden gewoon, te zitten op een bankje en te kletsen. Gewoon wat jongeren deden. Nu is mijn favoriete plek eigenlijk de sportzaal. Ik kom daar heel vaak bij de Gym om te trainen, vind ik heel erg leuk. En thuis is mijn favoriete plek. Ik ben heel vaak thuis. Ik kan Ja ik kan heel goed thuis zitten. Ik voel me nooit alleen. Ook al ben ik alleen, voel ik me niet alleen. Ik ben heel makkelijk daarin. Ja.
[i] En zijn er nog ja, openbare plek in de stad of waar je graag komt?
[r] Nee nee dat niet nee ik heb niet echt een open plek waar ik echt vaak kom nee.
[i] En zijn er plekken waar je vermijdt, waar je je niet prettig bij voelt?
[r] Nee eigenlijk ook niet. Nee. Of ik doe dat onbewust. dan kom ik sowieso niet. Maar het is nu echt waar ik onveilig voelt. Daar denk ik als eerste aan. Een plek waar ik onveilig voel. Nee ik voel, ik zal juist zulke plekken opzoeken, als ik daar iets zou moeten doen. Ik zou het niet erg vinden. Weer een ervaring rijker.
[i] En ja, wat maakt dat je dan toch hier zo lang bent gebleven?
[r] Ik denk door mijn ouders.
[i] Ja?
[r] Ja. Ik denk door mijn ouders dat ik hier zolang ben gebleven. Mijn ouders zeiden altijd ‘je kan zolang blijven als je wilt’. En dat heb ik misschien iets te letterlijk genomen. Maar ja dat is denk ik mijn eerste ding. En natuurlijk sparen, financieel. Sinds zeg maar dat ik hier woon en ervaar, kan ik alles doen wat ik wil. Financieel kan ik alles betalen. Daardoor kan ik denk ik ook heel veel reizen en heel veel feesten, heel veel dingen doen wat ik leuk vond. Ik denk als ik op mezelf heb gewoond dat dat ja weer andere, ja andere activiteiten zal zijn. Misschien iets minder reizen omdat je geen geld heb om te reizen. Dus misschien zal ik wel eerder gaan werken omdat je het geld nodig heb om te ja je kosten te betalen, dus. Maar ik denk dat dat wel een reden is waarom ik hier blijf. Financieel denk ik dat ik nog niet dacht van hé daar ben ik nog niet klaar voor en voor mijn ouders. Ja en sinds het huis helemaal op en top is ja is het heel lastig om zoiets los te laten voor iets minder, maar nu…
[r] Ja van mezelf, inderdaad dat ook. Er zit zoveel hier in. Ik zal dit huis later willen overnemen bijvoorbeeld ja, maar dat in overleg met mijn zusje dan denk ik. Als zij het wilt.
[r] Ja ze willen volgens mij naar Vietnam, dus ja. Dus dat lijkt me, dat is de volgende stap.
[r] Ja als ze gepensioneerd zijn ja.
[i] Dat duurt nog even?
[r] Dat gaat snel hoor. 15 jaartjes is zo voorbij. De tijd vliegt echt.
[i] Maar ja je zei ook van je zou ook in Vietnam kunnen wonen.
[i] Dus stel als zij vertrekken naar Vietnam…
[r] Ja. Zou ik inderdaad daar ook een huis of zo kunnen kopen. Kijk ik denk wel dat de basis Nederland zal zijn. Nederland is gewoon een goed land. Ook voor je kinderen, voor mogelijkheden is Nederland heel goed. Maar ik zal in Vietnam ook wel willen wonen. Omdat daar de cultuur vind ik heel erg leuk. De mensen vind ik ook heel erg leuk. En… Ja dat weer is wel fijn. Soms misschien te warm, maar nog steeds wel. En het eten is heel erg lekker daar. En het is allemaal goedkoop. Ja dat heeft er wel allemaal mee te maken.
[i] Ja.
[r] Dus het is zo anders dan hier in Nederland. Hier na zeven uur of na vijf uur kom je thuis, ben je moe, ga je tv kijken, eten, slapen, volgende dag weer. Daar is het zeven uur thuis, niet thuis eten maar lekker uit eten. Omdat iedereen ja, het is zo goedkoop daar buiten dat iedereen gaat, ja eten buiten. En dat vind ik ook wel wat hebben. Dus die combinatie zal ik heel erg willen. Misschien zal het ooit in Nederland ook wel komen. Omdat het is gewoon hier heel koud, maar op een gegeven moment wordt het steeds warmer, denk ik over een x-aantal jaren. Dan misschien dat we ook zo’n cultuur krijgen, je weet maar nooit. Spanje heb je ook zo’n cultuur bijvoorbeeld.
[i] Wat voor cultuur is dat?
[r] Dat warme cultuur, omdat de zon daar vaker schijnen, dus wat warmer, is wat gezelliger. Ik merk als de zon meer schijnt, zijn de mensen meer buiten en als meer mensen buiten zijn, is er meer volk op straat. Als er meer volk op straat is zijn de terrassen vol. Dan is er meer communicatie met elkaar. En dat maakt het gezelliger, waardoor mensen minder gaan werken, minder… Hun echte dingen moeten gaan doen, meer sociaal zijn. In warme landen ook veel meer sociale mensen zijn dan in wat koudere landen. Omdat mensen meer binnen zijn. En ze zijn meer op zichzelf en…
[i] En dat sociale zit in jou?
[r] Ja en dat sociale zit natuurlijk weer in mij en dat vind ik heel erg gezellig. Ja. Ja.
[i] Ja. Hé en hoe zie jij jezelf dan? Ehm, hoe voel je je dan als ja, ben jij nou een Maarssenaar, een Nederlander, een Vietnamese, hoe zie jij jezelf?
[r] Ik ben wel een Nederlander met een Vietnamese achtergrond. Eh, nationaliteit. Nee Nederlander met Vietnamese achtergrond, afkomst. Ja dat wel. Tuurlijk als mensen vragen ‘van waar ben je, van waar kom je vandaan?’. Dan vraag ik eerst ‘bedoel je welke stad waar ik vandaan kom of’, want dan voel ik me als Nederlander. Maar het kan ook ‘nee wat is je afkomst?’. Dan zeg ik juist ik ben Vietnamees. Maar ook omdat ik in Vietnam ben geboren, voel ik me ook meer Vietnamees. En daar zijn ze wel geïnteresseerd in.
[i] Ookal je, één was toen je vertrok?
[r] Ja, ja. Dat, ja.
[i] Eigenlijk ken je het land helemaal niet.
[r] Eigenlijk ken ik het land helemaal niet maar ik voel me…
[i] Je bent hier opgegroeid.
[r] Omdat ik dáár ben geboren voel ik me zoveel meer geconnect met Vietnam dan hierzo. Ik denk dat mijn zusje dan net anders voelt dan ik bijvoorbeeld. Ja.
[i] Terwijl je hele goeie aansluiting vindt in Nederland.
[r] Ja. Ja, jazeker.
[i] Je kunt overal terecht…
[r] Ja.
[i] Je voelt je overal…
[r] Ja. Maar dat, ik voel aansluiting met alles eigenlijk. Als ik in Frankrijk kom en ik ben als toerist en ik heb, voel ik me ook die aansluiting, ben ik ook in Frankrijk. Ik denk dat het in mijn nature zit dat ik niet ergens niet bij hoor. Tenzij het echt een sekte is of zo, dan dat ik echt binnen moet komen. Ik kan me overal op mijn gemak voelen. En, dat die aansluiting maak ik heel snel met iedereen. En dat vind ik heel erg fijn. Maar teruggaande naar, omdat ik in Vietnam ben geboren voel ik me wel heel erg Vietnamees. En ik word daar ook telkens aan herinnert als mijn ouders bijvoorbeeld vertellen van ‘ja hij is meegegaan met vuot bien’, weet je met de tocht uit Vietnam, op bootvluchteling. Maar dan krijg ik dat allemaal mee en dat voel ik ook wel. Ik heb echt op een boot gezeten, ik zie foto’s van mij in Thailand. Ik heb echt in een kamp gezeten. Ondanks dat ik het niet mee heb gemaakt, heb ik het wel gedaan. Dat voegt wel toe in mijn verleden, ik heb het wel gedaan. Weet je ik kan het wel vertellen.
[i] Je was daar.
[r] Ja ik was daar. Ik heb foto’s, kijk hier ben ik, ik zat hier..
[r] En ik hoor altijd verhalen. Al die verhalen en al die foto’s maakt wel een beeld en die beeld maakt weer een verhaal voor jezelf. Ja want mijn vader vertelde altijd, [naam] was vroeger in Thailand, het was de enige jongen die overal rondliep, en hij was echt en op een gegeven moment kruipt hij door een hek buiten de kamp en werd ik door iemand teruggebracht, want ze wisten wie ik was. Ik denk ‘hé zie je, ze wisten toen al wie ik was, zie je?’.
[i] Je was toen al ondernemend.
[r] Ik was toen al heel erg populair, nee maar, dat is, dat vormt wel een beeld van mij wie ik was, en wie ik ben en wat ik heb meegemaakt en dat vind ik wel… Ja dat hoort dan gewoon bij mij.
[i] Vindt je het belangrijk om zo bekend te zijn door iedereen, populair te zijn?
[r] Nee dat vind ik niet belangrijk. Ik vind het niet belangrijk wat mensen van me vinden. Ik vind niet belangrijk wie mij kent. Dus dat vind ik niet belangrijk, maar ik vind het wel belangrijk, dat klinkt raar, ik vind wel belangrijk dát ze me kennen. Dus, dat is heel erg…
[i] Omdat?
[r] Omdat ik dan ehm… Of nee, het klinkt heel raar, ik vind het niet belangrijk wat ze van me vinden, ik vind het ook niet belangrijk van, in de zin van ik moet populair zijn. In de negatieve zin of zo, zo van arrogant, kijk mij, je moet weten wie ik ben. Zo niet, maar ik vind het wel belangrijk om veel mensen te bereiken, dat mensen mij kennen zodat ik daar iets positiefs uit kan halen. Dus eigenlijk negatieve kant van vind je het belangrijk om populair te zijn of dat mensen je kennen, dat niet, maar wel de positieve kant ervan, want dan kan ik daar wel iets mee. Maar of het mij echt wat uitmaakt, dat maakt niet uit. Maar het moet gewoon die balans daar in zijn, en ja dat is het eigenlijk.
[i] Je bent een man met een missie hè?
[r] Ja, zeker, ja.
[i] En je bent je heel bewust van jezelf?
[r] Ja het wordt steeds, het beeld wordt steeds scherper zeg maar, er komt steeds meer focus. En ik blijf maar leren. Ik blijf ook uitvoeren en herhalen. Want ook dit herhaalt weer En bevestigt weer wie ik ben en wat ik doe en hoe ik bereik. Maar uiteindelijk moet je het wel erkennen, en ook hardop uitzeggen, oproepen of ja uitspreken wie je bent en wat je doet, want anders…
[i] Kennen mensen je niet.
[r] Kennen mensen je niet, ja dat is het inderdaad.
[i] Hé als je al die jaren die hier hebt gewoond, als je even terug reflecteert, hoe zie jij dat jij aan deze stad hebt bijgedragen?
[r] Oké, ja. Ja sowieso voor de jongeren heb ik bij de jeugdhonk heb ik wel eens een voetbaltoernooi georganiseerd. Ik heb vroeger dansles gegeven. Ook daar, dus heel veel, voor de jeugd heb ik veel dingen gedaan. Ja voor de middelbare school heb ik ook wel heel veel dingetjes gedaan.
[i] Wat voor dingetjes?
[r] Met toneel heb ik heel veel geholpen. Dus ik was wel een jongen die heel veel hielp en ook in de organisatie probeerde te zijn. Om dingen te leren maar ook om in contact te zijn met de Maarssenaren, ja.
[i] En was je alleen maar met jongeren bezig?
[r] Ja voornamelijk wel met mijn leeftijdscategorie, leeftijdsgenoten ja.
[i] En welke balans zag je daar in?
[r] Gewoon dat er iets kwam voor hen, omdat ik zelf als jongen zijnde ben je zelf, zit je zelf in de categorie en zelf was er geen dansschool of geen dansles. Of geen zaalvoetbal toernooi, dus terwijl ik het heel leuk vond en dan praat je met mensen, ja jammer dat is er niet. Maar niemand neemt dan het initiatief om het te doen en was ik degene van hé ik ga eens kijken hoe we dat kunnen realiseren. Dus zo is het wel altijd wel gegaan. Ja.
[i] En trok je dan veel jongeren?
[r] Daardoor trek je dan inderdaad veel jongeren. Als je bijvoorbeeld zo’n voetbal toernooi organiseer, zeg je tegen iemand anders vindt het wel leuk, die praat weer door en dan jou naam komt altijd naar voren omdat jij diegene bent die contactpersoon is. En zo trek je wel mensen inderdaad ja. Op een gegeven moment bellen ze jou, mag ik mee doen of ik heb een team. En zo trek je mensen, dus je moet wel, ja altijd vooraan proberen te staan om mensen te trekken. Dat is ook wel één van mijn visies, probeer altijd vooraan te staan, probeer altijd waar mensen niet voor op durven te staan, sta er voor op en doe het, probeer het te doen. Ja.
[i] Wat mooi. En naast dat doe je nog meer dingen?
[r] Ehm…
[i] Want dat deed je als vrijwilliger neem ik aan?
[r] Ja ja deed ik als vrijwilliger. Soms deed ik dat in combinatie met mijn studie, of voor school deed ik het om punten te halen of zo of, ja. Dat deed ik dan.
[i] Als wat?
[r] Voor school deed ik dat dan soms. Als een project moest ik dan een project uitvoeren en dan deed ik dat erbij. Maar daarnaast op dit moment bedoel je? Nee doe ik alleen nu nog studie, ben ik aan het afstuderen, werk erbij. Nu ben ik wel echt aan het focussen. Ja. Is belangrijk ook.
[r] Ja gewoon een bijbaan heb ik nu.
[i] Wat doe je?
[r] Ik werk dan bij Nike als verkoper en dat doe ik dan gewoon nu erbij. Ja.
[i] Je doet wel heel veel. Waar haal je de tijd vandaan?
[r] Ja inderdaad. Ja daarom dus ik probeer het altijd probeer het allemaal goed te plannen, want het is heel erg belangrijk om een goede planning te hebben. En ja het is, het is nu effe doorbikkelen. En dan, ja ik denk als je het leuk vindt dan zie je het niet als werk of als studie… Studie vind ik wel echt pittig hoor, moet ik eerlijk zeggen. Ik vind het, mijn motivatie is wel, wel moeilijk omdat het alleen maar typen is. En ik wil echt ondernemen, maar daar gaan we wel naar toe. Ik ben nu echt aan het laatste loodjes en dan gaan we ondernemen.
[i] Je bent al ondernemer.
[r] Ja inderdaad ja. Ik moet het alleen nog echt zien in de cijfers. Dat is heel belangrijk, want die bevestiging die moet ik nog echt krijgen. Bevestigt van ‘je kan het’, in cijfers, dus in kapitaal. Ja. Ik heb nog nooit heel veel geld verdiend zeg maar. En dat is ook wel fijn om te krijgen, die bevestiging zeg maar, want zie je kan wel heel veel geld verdienen. Ik hoor alleen maar van mensen ja, je bent heel erg wijs. Je leert, je doet veel. Je kan veel. Alleen dat wordt nog niet bevestigd in kapitaal. En dat is ook heel belangrijk.
[i] Ja dat is belangrijk voor jou om, definieer je dat als succesvol?
[r] Ja dat zit inderdaad, inderdaad als succes zit dat er zeker bij. Tuurlijk ik vind succesvol zijn, tuurlijk is het veel groter dan kapitaal. Ze zeggen geld maakt niet gelukkig, maar dat is eigenlijk niet waar. Geld maakt wel gelukkig, maar liefde voor geld, dat maakt niet gelukkig. De mensen die liefde hebben voor geld, dat is heel erg kwaadaardig. Omdat die liefde voor geld gaat voorbij alles erom heen, kijk geld maakt wel gelukkig als jij honderd euro geeft aan mij, tweeduizend euro, maakt mij gelukkig. Maar mijn liefde ervoor, dat is gevaarlijk. En dat is wat ik ook heel veel mensen…
[i] En wat maakt dat het jou gelukkig maakt?
[r] Zodat ik andere mensen gelukkig kan maken, of met bepaalde activiteiten die ik kan financieren. Geld is een goeie hulpmiddel om geluk te creëren of een stukje geluk, want geluk is heel groot. Geluk zit ook in liefde in geven en ja, geld is gewoon een middel om dat te ondersteunen, net zoals mensen. Mensen maken je ook gelukkig. En, maar mensen, ja de liefde voor mensen alleen, stel je voor, kan je, is ook gevaarlijk. Dus je moet ja, liefde voor mensen alleen is…
[i] Waar zit het gevaar in?
[r] Ja het kan zo zijn dat je bijvoorbeeld verkeerde mensen liefhebt bijvoorbeeld en dat je dat dan koestert en ja ‘maar ik ben zo verliefd op…’ en dat maakt je blind. Dat maakt je eigenlijk ongelukkig terwijl je heel veel liefde hebt voor diegene. Ja. En dat… dat is ook, het kan gevaarlijk zijn. Dus je moet altijd goede balans zijn. Je moet het zien. Heel snel erkennen. Maar misschien ik heb nu nog niet echt ervaren hoe het is om heel geld te verdienen. Stel je voor dat dat komt en ik ben zo gek op dat geld en ik ben zoveel, ja zo verliefd op geld dat ik alleen maar aan het werk ben en dan is dan kan het gevaarlijk zijn bijvoorbeeld.
[i] Je praat nu al heel erg wijs he?
[r] Ja.
[i] Wijze woorden, wijze dingen, denk jij dat jij als je hier niet bent gekomen maar in Vietnam bent gebleven, dat dat anders is?
[i] En anders zal zijn dan dat je nu bent?
[r] Dat weet ik niet. Dat heeft natuurlijk allemaal te maken met de kennis wat ik voor me krijg. Hier heb ik het internet, dus kan je heel veel opzoeken naar kennis. Heel veel kennis heb ik vergaard uit Engelse literatuur of Engelse stukken. Als ik me nu dan zelf in Vietnam zou plaatsen, dan zou mijn Engels heel zwak zijn denk ik. Denk ik. Omdat je niet in aanraking komt met Engels. Ja dan Vietnamees. Ik denk dat dat anders zal zijn. Heel lastig omdat in Vietnam is heel erg je bent heel erg gepusht naar, dat heeft ook met communisme te maken, maar heel erg gepusht in wie jij bent en wat je moet doen en het beperkt je heel erg. Als ik me zo moet voorstellen, wat ik allemaal hoor van mijn ouders, is van wat jij doet, vroeger kon ik dat niet en mocht ik dat niet. Mijn moeder mocht bijvoorbeeld vroeger geen boeken lezen van mijn vader. Die moest werken en dan als ze thuis kwam slapen. En mijn moeder hield van boeken lezen. Kijk ze las ze in de avond boeken, zulke dingetjes, dan denk ik van ja het beperkt haar wel in haar groei. Mijn moeder is heel slim. Dat weet ik, mijn moeder is echt heel slim, heel lief. Maar zij heeft nooit die middelen gekregen om dat te ontwikkelen. En dat is dan…
[i] Die mogelijkheid.
[r] Ja die mogelijkheid heeft ze nooit gekregen, en dat beperkt je wel. Dus dat merk je, als ik dan in Vietnam zou zijn, ja het zou niet zo zijn zoals hier. Ja dat is toch echt het verschil. Hier, ik denk dat ik daar ook meteen aan de bak zou gaan. Ik weet het niet, misschien dat ik bij…
[i] Gelijk ondernemen?
[r] Ja dat ik misschien een ‘pho’ kraampje heb of zo. Maar dat beperkt je wel. Dan ben je een pho kraam, dan heb je alleen maar een pho kraam. En dan misschien daaruit ontwikkelen. Maar je bent wel aan het werken. Vaak met werken stop je wel met leren. Tenzij je die tijd krijgt om te leren. Je merkt gewoon daar bijvoorbeeld de kennis die ik hier heb vergaard en daar zal ondernemen, ja ik denk dat het veel beter is, tenzij je…. Je merk dat er daar een hele kleine groep mensen zijn rijk. Maar die zijn ook héél rijk. Die tien procent is super rijk. En dat is vaak familie op familie op familie die kennen weer mensen en dat is altijd overdragen van familie. Iemand die zeg maar vanaf de bodem daar wilt opstarten, is heel lastig, omdat ten eerste corrupt is en geld is heel moeilijk te verdienen dus dat is heel erg lastig. Hier bijvoorbeeld als ik daar naar toe ga om te ondernemen maak ik veel meer kans, sowieso je eerste indruk als Vietnamees uit buitenland. Je kennis, je instelling is heel anders. Ze kijken toch heel anders naar je, dus je hebt meer slagingskans. Ja. Dan dat als ik daar zou zijn. Dus dat is inderdaad het verschil. Daar ben ik wel blij dat we hier naar toe zijn gegaan. Ja.
[i] Ja want hier heb je ook de mogelijkeid niet alleen maar jezelf te ontwikkelen…
[r] Jezelf ontwikkelen ja.
[i] Maar ook de mogelijkheid om te reizen.
[r] Ja.
[i] Waarvan jij heel erg van houdt.
[r] Ja.
[i] En Heb jij ook door het reizen ook je horizon verbreed, je horizon kunnen verbreden.
[r] Jazeker het reizen dat is een van de factoren wat je horizon sowieso verbreedt. Die cultuur, mensen hoe ze met elkaar omgaan, de taal, ja je leert zoveel van reizen. En dat is inderdaad ook wel heel erg fijn.
[i] Verschillende factoren hè, de ondernemerschap, reizen, persoonlijke ontwikkeling, heel veel lezen… Ja maakt dat jou tot een hele wijze persoon.
[r] Ja ja ja.
[i] En eigenlijk wat jouw, ja ik weet niet of je ultieme doel kan noemen, dat je dat wil doorgeven aan anderen door training te geven, door als spreker te zijn enzovoorts. Eigenlijk kan je het nu ook al.
[r] Ja precies. Ik denk dat ik het wel kan hoor. Alleen dat is wel een punt. Ik voel me er nog niet prettig bij, omdat ik het financieel niet achter mij hebt staan zeg maar. Dat klinkt raar maar ik zal wel hoe ik bijvoorbeeld naar mensen kijk van als jij mij iets leert bijvoorbeeld op ondernemerschap maar jij verdient helemaal niets, je hebt geen geld, komt dat minder geloofwaardig over dan dat jij… Dat heeft allemaal weer te maken met hoe mensen kijken naar de maatschappij. Als iemand bijvoorbeeld binnen komt met een hele mooie auto, een heel goed mooi huis heeft en hij zegt kom binnen ik ga je wat vertellen over mijn zaken doen, dan iemand die in een rijtjeshuis woont en een fiets voor de deur heeft, en die zegt ‘hé kom binnen, ik ga je vertellen over..’ heeft een heel ander beeld. Het is heel raar, maar het is wel hoe het gecommuniceerd wordt. Het kan allemaal nep zijn. Het kan ook geluk zijn. Ik ken ook heel veel mensen die rijk zijn maar die eigenlijk helemaal niet wijs zijn. Die zijn helemaal niet wijs, die praten meer op een, dat ik denk ja jammer, vind ik jammer. Maar ze hebben wel net succes of net die jackpot binnen gehaald via via waardoor ze wel geld binnen hebben. Dus dat dan weer wel. Maar ik vind het fijn van mezelf als ik bevestiging krijg van hey [eigen naam], je hebt zoveel, je hebt wel, ja je hebt gewoon… Je woont niet thuis, je woont al op jezelf, je hebt.. Dan zal ik inderdaad spreker kunnen zijn die van hé, weet je, het kan allemaal, want ik kan het ook. Want dit bijvoorbeeld kan ik later vertellen, want dit zal ik ook later vertellen van.. Weet je, je kan al motivator zijn, zonder, want ik had vroeger zelfde gevoel, ik deed het ook niet. Maar op een gegeven moment had ik het wel. Ik ben niet anders veranderd. Ik ben nog steeds [eigen naam] wie het was, maar ik heb het geld. Maar jullie kunnen het ook. Jullie kunnen ook zonder geld al zo leven bijvoorbeeld zo zijn. Alles wat ik meemaak is ook heel erg belangrijk voor later voor wie ik ben. Maar alles heeft wel ook een reden waarom ik ook dingen doe hoor. Dus daarom dat is wel, het zou wel raar zijn als ik zal zeggen van, ik weet het niet, weet niet waarom ik het heb gedaan. Ik vind wel belangrijk om over na te denken waarom ik dingen doe. Zodat ik later altijd kan beargumenteren waarom ik nou toen heb gedaan of het nou wijs of niet, dat laat ik in het midden. Maar ik laat wel altijd zien, van waarom, ja.
[i] Hoe zie jij jezelf over 5 jaar?
[r] Ik zie mezelf over 5 jaar op mezelf wonen met mijn vriendin, hopelijk met kids, een succesvol lopend bedrijf. Horecabedrijf waarin we succesvol zijn, ja goede basis hebben. Leuk personeel en blijven ontwikkelen. Dat zie ik zeker wel over 5 jaar. En dan, ja hier ergens in de buurt. Misschien in Vietnam nog wat hebben.
[i] En over 5 jaar ben jij nog steeds hier in Maarssen?
[r] Ik denk ik denk het wel, ik weet het niet zeker. Ik vind het wel heel fijn hier in de buurt, het lijkt me wel heel mooi om… Wij hebben daarachter nieuwbouw wijken, daar zal ik wel heel mooi twee onder een kap zou willen wonen, ja. Drie kinderen, vier kinderen, ik weet niet.
[i] Ja?
[r] Ja ik zou wel zoveel mogelijk kinderen willen hebben. Als mijn financiën daar aan toe zijn zou ik wel zo veel mogelijk kinderen willen ja.
[i] En aandacht?
[r] Aandacht?
[i] Tijd en aandacht?
[r] Ja dat.. Zeker dat wil ik zeker ook… Ik weet niet hoe dat allemaal gaat. Ik denk wel dat ik in de avond veel tijd en aandacht aan ze zou geven. Overdag iets minder denk ik. Tenzij het in de horeca is. Misschien is dan in de ochtend weet je na drie uur. Ik hoop wel dat ik genoeg personeel zodat minder echt uitvoerende werk heb. Meer strategische zetten. Communicatie met mensen en dingen regelen dan het operationele gedeelte. Ja.
[i] Nou, dat vind ik mooi om af te sluiten.
[r] Ja.
[i] Heb jij nog iets om te vertellen?
[r] Nee, eigenlijk niet.
[i] Wil je nog iets zeggen?
[r] Nee.
[i] Of een Laatste zinnetje?
[r] Laatste zin, ja.
[i] Een motto of iets dergelijks, of een spreuk?
[r] Ja ik.. Ik wil je ten eerste bedanken voor het interview, omdat het voor mij heel erg weer reflecterend is als wie ik ben en waar ik vandaan kom. Want het is toch belangrijk om te weten waar je vandaan komt en alles wat je hebt gedaan dat mee te nemen naar de toekomst omdat dat maakt wie je bent, vind ik heel erg belangrijk. En mijn motto is ‘be positive’. Altijd positief zijn. Het goede willen en het goede doen en blijven ontwikkelen. Want ja ik ben wel heel erg dankbaar dat wij hier in Nederland zijn, dat wij ook met open armen ontvangen worden. En dat we daar ook wel iets goeds mee doen en dat we ook wel iets teruggeven naar de maatschappij. Ondanks dat het niet direct is, het is niet direct van hé ik wil jou bedanken, de Nederlander tussen haakjes. Maar gewoon naar de maatschappij toe dat het toch een, een goede maatschappij creëert samen. Ja in tegenstelling wat er nu gebeurt met heel veel andere subculturen, dat vind ik toch wel jammer. Maar ik denk dat dat met cultuur te maken heeft, dat wij Aziaten heel erg introvert zijn, heel erg vredelievend zijn en heel erg ondernemend daarin. Ja.
[i] Nou. Dankjewel voor het vertellen, het delen van je prachtige verhaal. Dankje.
[r] Ik ga even naar de wc!

[i] Good morning. [name]
[r] Good morning.
[i] I’ll start with precious object. Do you have it with you?
Yes, I always have it with me. It’s a necklace I’m wearing, with a cross. It’s a gold necklace. And I got it from my grandmother, when I first went back to Vietnam since our escape. And I got it from my grandmother. And yes, that… First of all, I’m Catholic, so that’s why there was a cross on it. But she just wanted to give me something when I went back to Holland. That we are connected after all. It always stays with me. It gives me protection, gives me something familiar. And that’s the most important thing, actually.
[i] Yeah? And what does that necklace mean to you?
[r] Yeah, that necklace. Yeah, anyway, I’m thinking about my grandmother, but actually my family in Vietnam. Second, it protects me. It also makes me feel familiar, because I’m Catholic. I still go to church every Sunday. And yes my mother always says, it protects me where I go. Some kind of protection too, yeah.
[i] Do you feel that way too?
Yes, I feel protected especially from ghosts. That’s what they say. Yeah, you know, you see that in movies when you’re watching Exorcist or something. You’re carrying a cross. You feel protected, too. Maybe a little superstition, but it’s got something. Sure, we live in a… In a world where there’s nothing but people. But I do believe in the spirit world, actually. I’ve never seen them either. Maybe I’m very well protected, but yeah, that’s… I really feel protected by that, you know. And maybe unexpected things happen there, say, that yes also protected by that. But that’s unaware that I’m going to be there, yeah.
Yeah.
[i] Well, nice story about it.
[r] Yeah.
[i] And why do you think your grandmother gave that to you?
Yeah, look… I think my grandmother, yeah, I’m one of the first grandsons. I’m my grandmother’s first grandson. Often of both grandma’s. And we fled Vietnam for political, yes reasons, communism. And we didn’t want to live in it. And yes my grandmother is actually her daughter, her grandchildren, her son-in-law, she lost anyway and we came back for holidays and that was after, out of my mind, after seven years eight years, because I was eight when we came back. We were gone anyway. And yes, then we went back to the Netherlands and she wanted us to take something with us. I think that’s a reason why she gave us something, that we don’t forget her and at that time there was no Skype. And making a phone call was very expensive. So, uh… I didn’t write letters. So yeah it’s a way of connecting and I think jewelry in general has something like that, a story. Every piece of jewellery has a story. That’s the story of this piece of jewelry, actually. Yeah.
[i] Beautiful! Yeah, would you get over, because how old were you when you ran away?
I was… on my birthday, right when I turned 1. In the evening, we fled. My parents didn’t let anyone know I… I didn’t, I went through it, but I, I don’t know, but I got that on my birthday, where all the family was, I left in the evening. But nobody knew except a few and then we just ran away. And after half a year I think we ended up in Thailand. And we lived there for three and a half, three years. Then we went to Holland, yes.
[i] And how old were you then?
[r] When we came to Holland I was four, if it’s okay.
[i] Okay so you lived in Thailand for one, two, three, four, three years?
[r] Yeah or two and a half. I think I just turned four. Yeah, just four here.
[i] Yeah. Could you remember anything?
Yeah. Sometimes when I dream and couple my parents’ stories, I get flashbacks. But I don’t know if I really, really am, but I do remember… As my dad, suppose from the… from the beach, we’d run to the boat, we’d have to swim in the dark. And that I couldn’t swim and my father said “Okay son, now we have to be very quiet, because if you start crying the Vietcong will hear us and then you’ll ruin everything” and that I was quiet as a one year little baby, while I was crying normally. And then he’d have me on my shoulders and he’d go swimming and I’d hold him by his ear. And then I swam to the boat, or he swam to the boat. And that I just didn’t cry. And that’s the kind of thing that I get, and then I see myself in that, that’s my… My character as I am now that I am indeed like that, say that I have a very strong personality and eh … Does what needs to be done right, so to speak.
[i] Yeah. That’s a very risky undertaking to have a one-year-old child on your back. [inaudible]
[r] That’s why yeah, it’s risky to flee anyway. Because if you flee and you get caught, then yeah, sometimes a very long time in jail, yeah in your name. Or maybe death penalty, I don’t know exactly how that went back then, but those were very big risks. Imagine that risk they took and dared to take what they were facing, that had to be terrible to live there. I think so, yes.
[i] Yeah, yeah. You’re talking about, like, the power in your parents that you have now, huh?
[r] Yeah.
[i] Can you tell me anything about that?
The power? You mean perseverance?
Yes, perseverance and risky entrepreneur and…
[r] Yeah yeah yeah, those are very good qualities I got, perseverance, you know, at least strive for something you really want. Follow your future, follow you, follow you, yes follow your feeling for a better life, I got that a lot. Nothing is impossible. If they can do that, yes then to my feeling nothing is really impossible, if you want it, because that is very important. Passion, enthusiasm, motivation. That’s an inexhaustible source, yes. You can get so much energy out of it and so much, yes, power and, I got a lot of that. Yes now western society, Dutch society, yes I use that very subconsciously, because that’s what you’ve been given. It has become a habit, so it has become a good habit and I feel that throughout my life actually, in my study, in my work. I always try to do more than I receive, because then you only get plus points, only positivity. And you notice that again. Yeah. You always get something back from people from the strangest corners. Whereas you’ve actually subconsciously turned in for that. And that’s the art of giving. If you give more and ask and take less, you eventually get more in return and that is very important, not in matter perhaps but in friendship and in time for other people, because that is also important calluses. People sometimes don’t see that, people see that now in society you only see matter, money ehm, that sort of thing. But what actually is important, what I am getting more and more is friendship, network, who do you know, what can we do for each other. Um, and yes, in talents. A lot of people have different talents that you can use for each other and that’s very important.
[i] Yeah well that sounds very sensible, but you were different, weren’t you?
[r] I was different, yeah. Yes, you were.
What kind of boy were you?
I was er… Sounds very strange maybe, but I was a very naughty naughty boy once. Um, what I’m reflecting on now is who you’re hanging out with, who you’re hanging out with… Yeah, who’s around you, and that’s what you’re gonna live for. Well, I used to hang out with some popular boys in elementary school. Um, yeah, what did we do? We were always pushing the boundaries. And that gave us adrenaline and that gave us some kind of kick. And yeah, I’ve been in fights or with the police. And not because I’m proud of it, but I like to tell you from there that I learn from my mistakes. Because of course I have been arrested by the police once, or during the fight something went wrong, so now I have become who I am and now I think with my mind.
[i] And why did you fight?
[r] Yeah, it was about the weirdest things. It was about some kind of macho behavior, I guess. You don’t get to know yourself. Um, yeah, that’s instinct, I guess. That masculine instinct you don’t get to know. You shouldn’t argue with me, yeah, or be tough with me, because I’m gonna teach you something. That’s just the way it was. And, yeah, that’s actually not good. You’re not getting anything. Yeah, you get kind of a kick out of it. From “yeah, you see, you see.” But now when I think about it, yeah, you don’t solve anything.
[i] what kind of kick is that?
Yeah, that’s kind of a sense of power. I think that’s some kind of power. It is, you’re kind of at the top with a few, and then you try to be tough with each other anyway, say who can do more, who dares more. But also say to those other guys who might talk to the girls you liked or something that makes you say, “Hey you can’t do that, I make the rules here”. Well I don’t know if it really went that way, but if I reflect back now it is, I think it went that way.
And you used to hang out with popular guys, bad guys?
Yeah. Yeah, I guess when I see them now, we’re all very sweet guys, very good guys, but we used to be very angry guys and yeah… We just did whole things very bad things that were not allowed, smoking for example when we were already ten. Stealing. We started stealing candy at the Jamin’s. But then at some point you go to the Hema and steal gloves and yes, steal alcohol. Yes such things yes that hope up and then at a certain moment you go to a level where you can’t do what you want. And then you will be arrested by the police, because eventually you will be arrested and that was what it was all about.
And did the school suffer?
No school didn’t suffer. It always happened outside school. And yes, the school didn’t suffer. The school didn’t even get that much. Yeah at school the teachers didn’t get that much. Yes sometimes you get expelled from class because you have a certain institution, but otherwise the school didn’t suffer.
Yes, they only suffered when the police came. Because at home I was always very good. And at home they were the boss. But outside it was a whole new world. That’s where you were the boss. That’s where you took control. But at home I was just really good, yeah. Yeah no, otherwise I used to get a beating at home. And I’m very happy about that, because otherwise I might have become very different. Maybe yes, arguing with my parents that’s not going to be it. So in the old days I used to get ten beats on my buttocks and had to lie down and then they started counting down. Yeah. Yeah, they call that a corrective tap. But only the Vietnamese yeah that’s just a real spanking.
[i] Yeah.
Yeah, I don’t think it’s child abuse. That, uh… Yes to the outside world child abuse can happen, because it’s pretty hard but yes my friends who had that too, yes we could laugh about it, especially now you can laugh about it. But it used to be that I sometimes had bruises on my buttocks, so I had to say during sports I fell or something. It’s weird when you say that you passed because of my parents, the police are called immediately so I knew that. From “hey I’m not gonna … You know, I’ve just been naughty and then I’ve got a beating for it and…’.
[i] And how did you experience your upbringing?
Yeah, that was… My parents were doing a lot of work. A lot of work, so, I always felt like I raised myself, so to speak. On the street, was very often with friends on the street, but at home yes, I got the upbringing of, the standards and values. Respect, I have had a lot from Vietnamese culture, because yes Vietnamese respect for the elderly. And I liked that very much. But when it comes to school and all that, I had to do it all myself. And yes a lot of sports, a lot of normal things I had to learn a lot from school or from friends. Because my parents had to work a lot in the old days. Eh my dad for example had two, sometimes two jobs and also in the hospitality industry, so he started maybe at two o’clock in the afternoon and then until twelve o’clock in the evening. And I hardly ever saw him. Mother was often at home. So she was always there for me. But on my own I think it went very well. You learn a lot yourself. You’re put on your own a bit, so you have to learn a lot yourself. Also because I am the eldest son, I have to do a lot myself. Everything myself… I also did a lot for my parents, because they couldn’t speak Dutch very well. And then I read the letters. I tried to translate, so that started very early. Because when I look at my sister now. She gets everything and also by me and I try, you have to look things up yourself. We have Google, for example. Google you can even look up a lot of things. And you used to have no Google. If I wanted to know something, I went to the library, tried, asked friends, the parents of friends. And so…
[r] Then, yeah, I was already fourteen. Yeah fourteen. Yeah, since high school. Then you’re a little wiser. And you get more and more things. Yeah.
[i] Yeah, you were still a bad boy then?
Yeah, high school, first grade, second grade, a little bit back then. But after that, I didn’t steal anymore. But then it started a little bit with the girls actually, with the girls and… Yeah, I didn’t smoke either. I never thought it was cool to smoke, because I already knew what it was like to smoke. I didn’t like it myself. So I didn’t smoke anyway. But then smoking was all the rage. And I’ve always been a different person than the rest of them. I always tried to be with one leg outside the box, so one leg was the same as them, other leg just outside the box so I stood out. And, uh, that’s how I always did it. So when everyone smoked, I didn’t smoke and then I would say “why do you smoke?” and they like it and then we would debate about smoking and I always thought that was interesting and I’m still like that. I don’t follow the herd. I’m always trying to create my own path, because the path… Because that’s the path no one’s walked yet and then you always learn more from it. And sometimes it goes wrong, you have to take a step back and then you walk a new path. Creating your own path actually.
Yeah, and when is… Did that turn? From bad boy to the right side, so to speak.
Well, it’s still going, it’s going very slowly, so to speak. I’m, I’m, I’m, I’m learning from my mistakes. So sometimes I still do things that I think of ‘hm maybe you shouldn’t have done, that’s too much risk’. But, um… Yeah, I guess I started stealing when I was ten. I start smoking. And then at some point you learn from it, then you do it less and less or not really. And I’m thinking the turnaround to my sixteenth, seventeenth… Yeah, I wasn’t gonna do the bad things I felt I was doing. But still now, for example, I find going out now, I also go out less and less, first I went out a lot. Since I was 21, my student year, I went out a lot, now almost not anymore. It’s not a bad thing, but in itself you can see it makes sense, really going out, what do I achieve with it? And I don’t see that as a bad thing, but in going out you also use too much alcohol and that has an effect on your life. And that’s how I finish things. It’s like I’m becoming more sophisticated, more mature. You become more and more mature, but you have to understand, you have to see ‘hey, but you have to keep going’. Some people get stuck in their good years, so to speak. I still know people who are 35 who go out every week. And then you digest, I don’t want that, so then, yeah.
[i] And what made you follow that turnaround, make it?
Yeah. It’s just you want better for your life. You want it better and better, more and more. And I’m somebody who tries everything. And that’s where you develop yourself. And, yeah, and then I kind of filter, what do I like what I don’t like. What do I achieve in the long term, in the short term, what do I get out of it. Look if I get satisfaction out of it and I achieve something with it, that’s a win. But if I don’t, I leave it and then I pick up something new, yeah.
[i] Um, are you a prescriber or a person who prefers to, yeah, do the exact opposite?
Yeah, yeah, it’s just… Yeah, I’m a “rules to break,” I think. Or yeah it’s a little hard, but maybe to improve. Look I just gotta go one it’s gotta go right. It has to be positive, so I’m always optimistic. And uh…but of course there are rules and you have to stick to them. But I’m always trying to improve the rules and what works best for me. Maybe that’s why I have entrepreneurial qualities. For example, I now work for a company with an executive in it and they have certain rules, a system. And I abide by them. But I do like to give my input on what can and can’t be improved and I want to prove and show that ‘hey that can be improved’, and then possibly always measure, because measuring is knowing. And then you can say ‘hey you see it’s better my vision or certain processes you perform are better than now, what’s going on’. And she lets me do that very freely and I like that. So I am somebody who sticks to the rules, but if I can do better or, yes, life itself in society just changes that. There is constant change. And you just have to adapt to that. You just have to adapt to society to get the best, the best out of it. Yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah.
[i] And how are you in life now?
[r] Yeah, well, I think I’m ready for the next step. I’m in my graduation year now. I’m gonna write my thesis. That’s gonna be a business plan. And, um…
[i] Can you tell me what kind of study you’re doing first?
[r] I’m studying small business and retail management at Utrecht University of Applied Sciences and… Which will train me as an entrepreneur. Personally I think that if you are an entrepreneur then you are just an entrepreneur. And that should be in you, because it is a certain property, certain yes profile. And the study is good. You come into contact with a lot of, yes, departments of an entrepreneurship or a company so that’s a good thing but… I think I could have done without the study and then just go into business. But I’m now ready to graduate. And happy with my business plan. Yes, I’m happy with that. Because after that I’m really going to do business and do, especially do.
[i] But why do you say you can do without the study? Are you still learning something from the study?
Um, yeah. You do learn things from the study but it’s all there, how do you say that, it’s all basic, basic methodology and principles that you don’t always use in real business and, it doesn’t motivate you. Some cases don’t motivate me. It’s totally, it’s irrelevant to what I want. Self-study, on the other hand, is always better for me, because it’s really focused on what you need and what you want to achieve. That’s why I think, yes the study it gives you a good basis, but it limits you in your growth where you really want to grow. Um, and I can see that. Yeah, I’ve noticed.
[r] For example, I want to grow towards, yeah, the hospitality industry now. And I want to do business there, but it’s a very… It’s more. Entrepreneurship is doing more. And studying is mastering theory, describing processes and describing what you have learned, and what can be improved. Of course I understand the link. Of course it’s always good to think about it and, analyzing certain processes, but… I do notice that it holds you back in your real entrepreneurship, the creative, just doing it. Because entrepreneurship is actually just doing, not writing a lot. And now for my studies I’m always writing reports. Just writing. And then spelling mistakes don’t go so well, the construction isn’t so good. I understand that, that’s the basis, but it limits you a lot. It slows you down, my studies, so to speak. Especially for entrepreneurship. Yeah, if I was going to work for a boss, I’d understand that my studies would be better. Because then you get a good basis and you can show ‘hey I have my diploma. I’m educated here. “I can do this. But if I’m an entrepreneur, you really don’t have to prove to anyone what you can do. Actually, just do it, actually.
[i] Yeah. So you’re an entrepreneur before you even started college?
[r] Yeah yeah yeah. That’s indeed what I…
[i] What would you have done?
What would I have done?
[i] Yeah before college?
[r] What do you mean?
[i] You were an entrepreneur before you started your studies or was it during your studies?
No. In high school, I already bought clothes in China. Clothes and shoes and I sold them to my classmates in high school. Look, I already started that. I actually sold Pokémon tickets at my elementary school, bought them for seven guilders. I had ten tickets for seven, so seventy cents each. But sometimes I had very good tickets, so I sold them for two or three guilders, so I made a profit and bought new tickets. So I started trading early actually. But I dare say, yes, you’ll be thrown in the deep end. You don’t dare. You don’t know where it comes from. I do come from a family that’s very enterprising, but they don’t have, they’re not registered with the Chamber of Commerce, so they have to deal with real rules, so that’s why I never made that move. I never really had anyone I could learn from. I always had to learn on my own and sometimes that just takes a long time. If you have to learn things yourself then you fall ten times before you have made the right step. And that’s a bit my whole life actually. I learn a lot by doing, but I also make a lot of mistakes, but I think you have to learn from your mistakes. And yes, you really have to stay up, so right when you fall up and go on again. Get up and keep going. And that comes back with the perseverance of what we used to have, yeah from Vietnam, you know, persevere and don’t drop it and just keep on trying to do better than last time. Yeah, that’s what life is all about, persevering, persevering and chasing after what you really want.
[i] Yeah. And when you look back at all the businesses you’ve done, what have you been able to get out of it? What did you learn from it?
[r] What I learned from it, yes, that anything is possible. I used to be very afraid to contact the supplier, for example. I just did it. And the first time it went wrong, the second time it went right. And then every time you get a kind of confirmation of ‘hey it’s possible, you know, just do it and keep on doing it’, because they also say practice makes perfect and that’s true. Practice makes art. You get better and better at something. I read a lot of quotes. A lot of things, yes psychological things, a lot of metaphors and they all add up and that’s also for a reason that it’s true because it’s also a train of thought that someone else experienced years ago. And yes you have to learn from that and those are really sources for me to use for my own activities and doings.
[i] Can you name a few that have impressed you a lot?
[r] Yes eh, “less is more” is very beautiful. Yes I am very much, it can be very simple. The simpler the better. I like that very much. Yeah. Practice makes perfect. Those who do good, well met. It’s one of those standard things, but it all comes back and… I use them in my life, too. I’m all positivity. I have nothing good to say even if you don’t have anything good to say, don’t say anything. Yeah, that’s one of those things. But I also say that to other people who say very bad things about other people. If you don’t have anything good to say, don’t say anything or ‘get some rest’. And tell him another way later.’ Try, yes that has to do with feedback. Yes, often it is. Some people are just who they are and you shouldn’t judge them right away and… I always see the good in people. And I always got that because everyone is just who they are, and you have to accept that and try to deal with it. If you can’t deal with that, it says a little more about yourself than it does about them. And also the one who says something about someone else says more about that person than they say something about someone else. So that’s what I’m saying. I do judge, but I don’t say it in someone’s face or anything. I don’t think that’s necessary at all.
[i] Yeah. If you look at the relationship with your parents, I can imagine that they had a lot of trouble with you when you were little.
Yeah.
[i] And after that turnaround, so to speak. So how do they feel about you now?
Yes, I think they’re very proud of me. Even though they may say it more often. No, but I know they’re very proud of me, they love me. Who I am, and yes, I know that. I can see that, too. But it is in the Vietnamese community, yes, I think that in the culture it’s not them, they show it by doing things, but they don’t say it. And, but that’s very typical of Vietnamese. We’re very introverted. We keep a lot of things to ourselves. And, but I understand that too, yeah. But I know they’re proud of me.
[i] Yeah. How can you tell they’re proud of you because they don’t say it?
[r] Yes they do, they actually say through someone else, like when they talk about me, how proud they are of me and what I do and how good I am. So they don’t say directly to me, but indirectly they say about me in front of me. So… That’s how it works sometimes. And that’s the way I hear it. But it’s also the way I belong… They do a lot of things for me. When I’m sick it’s like I’m in a spa, because I’m so well taken care of. And, uh… Yeah, I feel the same way. You just feel right away if there’s love or no love. Yeah. Yeah, I can tell.
[i] Yeah. And you have quite an influence, don’t you?
Yeah.
[i] And your creativity
[r] Yeah.
[i] For example, redecorating the house from scratch.
[r] Yeah.
[i] Could you tell me anything about that?
Yeah. Yeah. Um, yeah, I got a lot of stuff from school that you need to think about. That you should have a plan of action when you start the project. And in my whole life I actually do that with small events or the house for example. The house is actually a reflection of who I am. Yes that’s very simple, less is more. All the basic things are actually white, very tight. And I brighten it up with furniture, like a wooden table that radiates warmth. And when it’s out of fashion, something else comes along that feels good for me again at that moment. So that’s the way I have it in my life. And it’s just a very good basis, and that is then further developed by, by yes, by the events, by the market, by the times, and that’s what I actually add to that. Yeah, that’s, uh…
[i] Yeah, can you tell me about your influence with this house? This was a small house you said, if I come in now, I’ll say wow… big space, pretty spacious.
Yeah.
[i] And you fixed that up all by yourselves, say, in a different way?
Yeah.
Can you tell me your part in that?
[r] My share, yes. It’s very hard to tell what your share really is, but my share was actually, all the communication with the contractor, the design, house design, the work I actually did with my parents. We actually did as much as we could ourselves. The demolition work. Building walls, we had stuccoes done. What we couldn’t do, we had done because we wanted a nice house. Yes especially the design is really from my point of view my vision actually put down. Of which I am very proud.
[r] It’s big, spacious. It’s actually a terraced house, which was very small. And by demolishing a lot of spaces, we were able to build a very large house. What we always get, we always get a wow effect when someone comes in, because people don’t expect that. I really like that too. So am I. I’m very much a person who’s very, yes introverted, not introverted. But I look very calm, but if you start talking to me and you get in touch with me, then sometimes you have a wow effect. I didn’t expect you to be like that at all! Oh can you, do you!’. And yes, I really like that too, because you trigger an emotion in someone. A wow effect that is always positive and always good.
[i] Yes. Because if you, you’re going to design something, eh the house, redesign it and how you can make it spatial.
[r] Yeah.
[i] What was that like, and how did that change, what did you do with it?
Well, it was very… Yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah. When we got here, we came into an empty house. In 1990 I think we came here, it was just an empty house, And we bought the stuff we could pay for, and my parents just had stuff that was good and they didn’t pay attention to design and we always lived with that. And they saved up, worked really hard. And at a certain point, it was time to, yeah, change, and I was, of course, very outdoors in this society. And I follow the trends and I am a person who has an eye for details and an eye for, yes, what I like. And then we were able to change in one fell swoop. So basically I just say what is trendy or timeless I think, because this can last for a very long time. Yes I put this down actually.
[i] Yeah. Cause the toilet was somewhere else.
Yeah.
So was the kitchen.
Yeah, yeah, yeah, we made a lot of changes in the house. In order to organize it spatially and efficiently and indeed the kitchen was actually in a place that yes … there is a lot moved say to get this. It is very difficult to explain on camera how it has changed. So I’m not going to start with that. But there is indeed a lot of closets we have sl-, a lot of walls what actually a closet have demolished to make it simple and large, yes to make it look and …. Yeah, that’s the first impression you get. You come in, it’s wow so big! That’s it. And then the little things come. Oh that’s actually pretty good. And that was actually the most important thing, space is also very important to me. Space in life, space around you, just in everyday life, space so you can breathe and quietly, yeah, do your thing. But different if you feel very stuffy, because this house took a year to finish. Because we had some problems with the contractor, but also with the neighbours, it caused a lot of delay. And we actually lived in a ruin for a year. The living room was completely stripped bare. And that was for a year. And we didn’t have a wall for a year. So it was always cold. And for a year I felt what it’s like to live narrow, because I actually lived in my bedroom for a year. And we’ve always, we’ve eaten in some kind of ruin. And that felt very stuffy and, yes and then suddenly bam, we were sitting in a very big house, very big living room where everything was perfect. So I think that’s also very important in life itself. Space and less is more. Thinking about certain products or objects, yes actually a living room is also a reflection of yourself, of your life, of what you find important.
[i] Yes.
[r] I think that everything, anything at all, all the dots [points] in your life should be connected [connected]. You know, innovate from your core, from your base, build from that. And that’s very important.
[i] Yeah. Cause you live in your parental home, huh.
Yeah.
You say this house reflects who you are.
Yeah.
[i] Does this house reflect who you are or who your parents are or for the whole family?
[r] Yeah, it actually reflects who I am, yeah. That that…
[i] Who you are?
[r] Who I am, yes.
[i] So everything you see here reflects who you are?
Yeah. Yeah, I can only say about myself because, um, I can’t say it reflects my parents. But when I see it that way, my dad doesn’t, my dad doesn’t care. He’s very easy. He doesn’t care what the house looks like as long as the basic things are there. And I understand that too, he comes from, he has a completely different background. Where basic things were just needed, as long as there’s water, as long as there’s shelter, warmth, food. It doesn’t matter if something is beautiful or not. Because that’s not a primary need. That’s, uh… yeah, that’s very much like others, it’s a bit of a luxury thing, and he grew up with it, and so did my mother. And that’s how you see what they’re like in everyday life. They work very hard. They buy food they need. But when it comes to clothes for example, it just has to be warm, they don’t care if it’s from Armani or Prada or from another expensive brand. That’s not important to them. For us on the other hand, we come from a different society, for us it is just a little more important. Of course I find an expensive bag or an expensive jacket of Gucci that 2000 euros or a warm jacket of Nordface of 200 euros I see it that way, I don’t need that expensive, this is affordable, but I also get that from them. While on the street for example, if you didn’t get that, then you know you want to… show it off. That you have expensive stuff, that’s how it is to your upbringing, to your environment with whom you deal. And I got a lot of that from home. Primary needs, that’s actually very important. Out there, it’s all an afterthought. And I got that a lot from home. And, um, back to the question about this house, who it reflects, yes, it reflects who I am. It could also be that they say that it reflects them, that’s possible, I don’t know exactly where they are in there. I can only say that it reflects me because I need this space. I find this, this could also be my home if I lived on my own. Ehm the space, light, a lot of things tight. Yeah, so am I. Considerate, efficient, effective, a bit trendy yet timeless. Yeah.
[i] And that means your parents gave you a lot of freedom to decorate this house like that?
[r] Yeah. Yeah. And they have given that for my whole life actually, that freedom to learn things for myself, that’s why I say I’ve raised myself kind of. It may sound negative, but it’s not. But I have been given that freedom to develop things myself, I don’t know if they have done things consciously or unconsciously. But I’ve been given that freedom a lot to find my own way, my own… To find my own path. And I like that too, because I also hear other Vietnamese families, including children, who are very limited in that. She was not allowed to do a lot of things. Yeah, I wasn’t allowed to do a lot of things either. But I went against that. I was just going to do it and she has to accept that and of course you always have to keep that balance, but some children, friends I know they have very much obeyed their rules, so they are who they are now, but just different. Yes I can only speak for myself that I have been very free in and learned a lot and because of that I was able to create this as well. Yeah.
[i] Yeah. What you see in the background huh.
Yeah.
That painting.
Yes.
Is that your choice then?
[r] Yeah. Yeah, this is a painting by a very good friend of mine who’s an artist. Um, you can actually see why I like this painting so much and find it very inspiring, which it might not be for some people and for me it is. Is that it’s really an addition to the house, to my life actually. My life is very spatial, if you look at it that way, I need it, but this is a piece of chaos, but also brings structure. And it is so creative that you can see everything in this painting. Everyone has a different vision. In this painting. Some find it very dark, some people see yes, flowers in it, birds in it, depth, some say there are snakes in it, so it’s, it’s very creative. And that’s what I like about an art object that everyone has their own vision and opinion on it, because nothing is truth but everything is truth as well. And that is also beautiful, because then you can be yourself. And give your own opinion in it. And nobody can judge you on that, whether it is right or wrong. Because that’s just who you are and what you see. And that’s what I like about this painting. And especially because the whole house is kind of cream, off-white. And then all of a sudden this bam is in it, some kind of center, a center in the house. That’s very beautiful. That brings a little, something to someone and we can always talk about that, that’s why we sit at the dining table. But yes, I think that’s very beautiful.
[i] What we discussed about this painting now?
[r] Yeah, anyone who comes in and says “what is it anyway?” And then, for me, that is really “what do you see in it” and then the stories “yes, what do I see in it” and then they start to feel, which I don’t want because then… Then I say “ho ho don’t feel”, and then eh, because it also has structure in terms of depth in the painting. That gives it a small accent, which is also very beautiful. So it is a very complex painting. And that’s very beautiful in life when everything is so simple and yet so little bit complex, so just a very nice balanced room actually.
[i] Does that painting say anything about you?
[r] Yes actually the whole house says something about me! But the painting also says something about me. That’s a piece of me that is very complicated, yes a complex part of my life. A part of me is very complex. I can’t get out of it myself. So complex that I don’t know how to explain it, complex but very creative. And that is always positive.
[i] And what is complex about you?
[r] Yes, that’s the complex thing about it. I don’t know what’s so complex about me. I’m very understanding, very creative. Um… Yeah, I feel like I have a lot of good qualities… Yeah, it’s just very… I still have to find myself. It’s always a search for yourself, keep developing yourself. I think that’s how I’ve spent my whole life developing myself, bringing out the good in you. That’s perhaps the most complex thing in me that I’m still searching for and looking for. And that’s a good thing, because that piece of curiosity produces new things, new events in life. Life is actually collecting experiences. And that makes you complex. And that’s just good. Yeah.
[i] Um, you said you have a certain vision, someone with vision.
Hmhm.
You’re gonna start your own business after college.
Yeah.
What is your vision for the future?
[r] My vision of the future, yes that’s very eh, yes that’s also very complex. I want to… Yes, I am just an entrepreneur and I want to take on a lot of new challenges. Sure, I want to have a lot of basic things right. I just want to have a family, children, a good home, a very nice life, only positivity, a lot of fun things in life and that’s what I strive for. Yes that in combination with entrepreneurship and bringing out the best in people and letting people experience how good life can be and how much fun it can be if you stay positive.
[i] How do you let people experience it?
r] By presenting my products and services in a good way, by letting people experience them. In this way I want to communicate, but also in touch with me, by means of communication, to show people how life can be positive. I am also someone who, what I would like to do later on, is motivate people, coach people, people who sometimes don’t like it or who still need a push, that I can just give it and I find that very important…. That seems like a lot of fun for me to grow into. That’s doing something good for your fellow man. But also for yourself, of course, because that makes me feel good and motivates people, coaches, a kind of motivator and then as a guest speaker. I can see that in front of me. A group of people like that and then I want to show some methods and then put down on paper what life is all about. On my vision of course, because everyone has their own vision about life. But just my vision about life and what you can do to yes, to be better in who you are but also what you want to do, entrepreneurship or certain jobs or be a family man. Could be anything. So I think that’s a lot of fun too.
[i] Yeah. Does that have anything to do with what you were like as a kid? Um… Yeah, if I can link it back like that, it has something to do with it. I guess I was always the little boy who always wanted to be in the front. Always wanted to lead. I did it in elementary school, in gymnastics. That I, yes, want to put a team together, manage people and lead them. So that certainly has something to do with that. And I also find that real leaders have to follow in order to lead. And then I learn such things and then I think hey that’s a good one, and then you’re going to implement that in your life, I do that constantly and then yes I think the basis was there. Entrepreneurship, acting, leadership, motivation and yes and the bad things I have learned I have given up, because I used to know, I did, I noticed when you started crying got your attention. Yes that sounds weird, but I cried quite often to get attention, with girls at my teachers. I started crying, I got attention. Now that I’m seeing again, it’s not good attention. But I do notice, emotion gives attention. And that’s why I’m very enthusiastic, creative, motivated, because that also creates attention. And, that’s how I attract people to me. And so I’ve used a different emotion now. So you don’t see me that quickly, it’s been a long time since I’ve cried. But I now have another emotion that gets me attention, and attracts people to me.
[i] What emotion is that?
Spontaneity, positive. Laughing, attracts a lot of people. Yeah, just acting crazy. Sometimes I just act crazy to attract people. But I’m always trying to make people laugh, that’s… Yeah, or sometimes a little smart.
[i] Yeah? You don’t cry anymore to get attention?
[r] No no crying I do, no.
Yeah, but could you cry that easily?
[r] Yes I could have been an actor, yes indeed. I used to be able to cry so easily and, I say, I still can cry so easily. I tried last time at my girlfriend’s. It almost worked out for me. But, yeah, it’s really getting that emotion out of me somewhere. Yeah, I should have been an actor sometimes. No, it’s good where I am now and where I want to go.
[i] Well, that trait’s in you. Maybe you can also use it in your entrepreneurship.
Yeah. Yeah.
[i] Your future enterprise.
[r] Yeah.
[i] You know what kind of business you’re going to do?
[r] Yeah, I know what kind of business, will probably be in nutrition. Food and technology. Technology is the future. So you just need to know that. And nutrition, yeah, that’s a primary need. Um, so that’s what I want to work in anyway. Passion is in design. Clothing, design, there’s my passion. But I think it will be those three combined and I have a lot to do with sports. I work out a lot. But I see that in the link with nutrition. Because nutrition is becoming healthier. Everyone wants to live a healthy life. Pay attention to their nutrition. Because yes, obesity is just, yes, it’s just… That’s what’s going on. Everybody’s getting a little fuller because of bad food. Yes I notice that with training, that I need good nutrition, to look healthy and good and therefore yes I think that it is very good link for my entrepreneurship in the food industry for example.
[i] And what do you want with that food eh yeah … Yes what do you call it? Because it’s not just any food, is there an underlying thought in it?
[r] Yeah, that’s, after all, it’s all about money, you mean?
[i] No, because you just said that the link with health, nutrition, sports, all that link has to do with health.
Yeah.
[i] Is that what you want to do in your business, too?
Yeah, yeah, sure. I think everyone should have a healthy lifestyle, because yes, you get a lot of energy out of it. You also feel much better, your self-confidence also noticed when I was a little fatter. And now where I am, you radiate more self-confidence. People also get a good impression of you faster. Because you are wearing a lot, you indicate discipline, you indicate that you are doing well. Research has also shown that people who are yes, a little healthier or a little more physically literate are in a better position to achieve more, so that also gives them self-confidence. So that has only positive sides. And I actually want to bring that back to entrepreneurship, so to nutrition. Like when we start a catering business, for example, that we also want to communicate that to the outside world. That nutrition is very important. So, um, you see that’s still too little, I think. For example, I don’t see that you eat a healthy sandwich. For me it’s very important to know how many calories it contains, what kind of proteins it contains, carbohydrates and whether it contains fats. A lot of people don’t know about it yet, but I think that’s very important, because that’s how I look at nutrition. I’m looking at okay I want to get 2000 calories a day, if I eat this hamburger, how much food is in it, what’s in it? Because then I can think a little bit about it. And that’s where we’re going, it’ll take a while, but people are already getting a little more vision. But I think we’re going there from hey I eat this, what’s in it? And you have to be as transparent as possible for your consumers. And that’s very important. That’s where we’re really going, I’m sure of it. We people want to know more and more. You know, food, for example, now that the food industry uses a lot of bad substances. And now we are getting to know more and more, ‘oh well maybe I should eat organic anyway’, but then there comes another factor with it costing more money. So people are going to consider it. But at some point everyone will eat organic food, less bad substances in it, so everyone can live healthier lives. More energy, more life out, or more energy out of your life, so you can do more actually.
Is that your mission?
[r] That is indeed my mission, because that is how I am. That’s how I want people to experience how it is. What it’s like to live a healthy life. What it’s like to have a good lifestyle. Because you only get positive things out of it. Only, only love and good things you get out of it. You become, you feel better and that is very important. Because if you just, that may be stereotypical thinking, but people who eat bad food, for example, have certain activities around their diet of bad food, which in turn motivates them to keep doing that, so getting Mac Donalds is very lazy for example. Just eating, getting fast food, sitting in front of the TV, not exercising, eating food, sleeping again, or eating before bed, is also very bad. And that creates, you see, reflection of your body is also who you are. What you eat is who you are. In the end all that has to do with each other again. And that may come back into your home. Because your house might be messy again. You don’t feel like doing laundry, so your whole, your dishes are full and it might smell a little. It’s all, you can tell right away what someone’s like, what they live in, what they do. It’s all connected.
[i] And what kind of food do you offer in your business?
Um, what are we gonna offer?
[i] Yeah.
We’re probably going to offer Asian, yes, Asian cuisine. Of course, that has a link with me, because I’m Vietnamese. So it’ll probably be Vietnamese food. But Japanese food, sushi does very well. Which can also be very healthy. So that’s what we want to offer. We want to keep it close to home, combined with healthy food, so instead of white rice, I would rather offer brown rice.
[i] Yeah.
[r] And also show that it’s better. And that it, everything takes some getting used to. People are used to something. You have to show something else. At some point we get used to it and then it’s back to normal. So, um, that’s how it works. But Asian cuisine is our thing.
It reflects who you…?
[r] It does indeed reflect. Yeah that’s why, innovate, innovate from your core, so that’s our base. That’s why it must always be linked to what you do. Because that’s always one, that’s like a wall that you reinforce with again a block that is the same. That reinforces, at some point you build a very solid house. That’s, that’s very important. That you have a good foundation, your house anyway, your bottom must be good. Your skeleton and then you build it up quietly with the same link.
[i] How old are you now?
I’m just 27 now.
[i] 27?
27, yeah.
Yeah, and at what age are you starting to think that way?
I think I’m past… Four, five years I’ve been thinking like this more and more. More links, more reading. I read some anyway. But I’m reading more and more now. And it’s just a good basis. That’s my foundation actually how I stand in life and what I do. And I only notice positivity because of that and…
Do you read magazines or do you read books?
I really read books. Yeah, you do.
Books.
Books and research, actually.
And what kind of books are they?
Yeah, they’re more psychological books, books about psychology. About thinking, actually, about the human brain, because that’s what we are, the brain. And, yeah, people’s habits. A lot of people, actually. Yeah. People’s development, actually. And entrepreneurship, of course. Yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah. I think it’s called self-development books. So, for example, how to think better, how to communicate better with people. What is life about, in, what is life about with the rich people, the somewhat mediocre people, eh I don’t know. So such, I read all kinds of things about people actually.
Where does that passion actually come from?
I don’t know. Of course it’s something, I guess. To know more about humans. Passion, passion comes from me, I think. Yeah I don’t know where that comes from, maybe it’s my talent to know more about man, I don’t know. Yeah, doing the right thing. Trying to do the right thing. Yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah.
[i] Speaking of talents, what talents? [name] Do you see in yourself?
[r] I don’t know. I think entrepreneurship is my talent, dealing with people. I don’t know if I can call that a talent. But yeah, I’m very good. I’m very social. Yeah, that’s really, uh… My talent, I guess. I can do everything a little bit. I’m a little good at sports, I’m a little good at studying. I’m a little good at everything. And that, sometimes I’m sorry. But all I see in it is positivity. that I can do everything a little bit. I can always talk to anyone about something. I always have a link somewhere and otherwise I make it a link. And then I’m very interested in the subject. So I’m always open to new things and that’s very important to me. Yeah. Yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah.
[i] But that’s also a talent.
Yeah, that’s how I see it. Yes, indeed, that’s also a talent. So, it’s not really visible maybe. But it is indeed a talent, yes.
[i] And where do you want to excel?
[r] I do think in entrepreneurship. And a speaker in motivation in life, I think. I think that’s where they excel. I do want to put myself [er] to it at some point. I was always afraid to present. In front of the class, I was really scared. But sometimes when I stood in front of the class and presented, I was at the end of oh I want to do it again. I don’t do it enough, I know that. But I do want to excel in that, because yes I know I have that in me. Just say motivate people, entrepreneurship, so I want to do that combination at some point in the long term. Yeah, because that doesn’t take a lot of power either. I can do it for millions of people, be such a speaker. So I think that can be efficient and effective indeed.
[i] Do you have any inspiration in that area?
Yes there are, I listen to guest speakers, um… Ron, his name’s Ron. Zig Ziglar, they’re all American entrepreneurs. And yes, they do inspire me. I listen to these, I read books but I also listen to these kind of guest speakers who talk about life. The way they see it. The way they think they see certain vision, I’m sure. And then I listen to it and that’s actually all right.
[i] Are there any other sources of inspiration for you? Up close?
[r] Yes yes my parents of course. Yes my parents I must not forget! My parents are indeed of core, yes they are my inspiration, really perseverance. I really got from them. Entrepreneurship, you know, showing initiative, love of fellow men. Got a lot, too. They do a lot of good will. For the church. For the community. And yes, they get satisfaction out of it. They’ve worked really hard over the years. And I would really like to do something for them in the long term.
[i] And that’s?
[r] Yeah, everything they’ve done for me. Giving back in time, but also financially, if I’m really right, that I really want to do that for them, let them sit back, enjoy, let them travel. I would, I’ve traveled a lot. I have seen a lot of the world. And I would like to give them that too. Um, let them go out and see the world, because the world is very beautiful. All those countries. All those cultures. Yeah, that’s so beautiful.
[i] Where have you all been?
I’ve been to Asia a lot. I’ve been to America. And Europe.
[i] Any specific countries?
I’ve traveled all over Europe. So eh, we’ve been camping [RV?] or driving to France, to Belgium, to Spain, I’ve been to Portugal. I’ve been to England, to Italy, Switzerland and Germany. Um, that was it for Europe.
Who are we?
Me and a group of friends, we went by car. Kind of backpacking. Very intense, but very fun to do. I went to America. I’ve got a lot of family in, the West Coast. In California a lot and in San Jose. And I’ve been there twice three times. I’ve also been on my own once to make a Road Trip from north to south. That’s what I did. I’ve been in Asia, I’ve been to Hong Kong with my girlfriend. We did a Road Trip in Vietnam. I’ve been to Vietnam four five times. I’ve been to Thailand. I also backpacked. I’ve been to Indonesia, also backpacked. Um, yeah, actually, it was. So I’ve seen a lot of real stuff.
Seen a lot of different parts of the world?
Yeah, yeah. And I want to see a lot more, of course. But, it gives so much inspiration and you learn so much from it. Yeah, it’s just the cultures, the people, the way they are. What they do, and I always reflect that with what we have here and what we do. And we have it right here. Because people, yeah friends around me who are always nagging how bad it is, and how much tax they pay. But they don’t know what’s going on out there, how bad it is. Yeah, how people live out there. And what it’s like out there. And then, yeah… But that does indicate something about humans, I think we are originally very ikke ikke ikke, I want more, I want this, it’s not good, it’s … We’re very pessimistic, most of us, what I notice. And there’s gotta be a switch, that they’re like, “hey we’re good, that’s good what we’ve got. And that’s… People just have to go through that and… Through various, yes factors, such as travel, for example, you come into contact with that feeling of ‘hey, we have it right here. Or maybe they should go to a bad neighbourhood here in the Netherlands and live there for a year. Then you also have hey, I’m actually quite right where I am right now. Yeah or get in touch with only bad people for example, you know, they just have to get in touch and then make that switch and you really like hey yeah, I’m fine and we shouldn’t complain and we just have to make something positive out of it. Yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah.
[i] And who are your friends?
Um, I have… One neighbor boy who lives, he lived the two houses down the road. I’ve known him since I was four. And now he lives down there with his girlfriend. So I really already know him. I’m 27, 23 years old now. And yes, we’re really best friends.
Is he Dutch?
No, he’s Moluccan. His name is Moluccan. And, yes, his parents came here. So we have some kind of link in there. Yeah, he’s from the Moluccas, also an Asian area. Even though they don’t think so but it’s just on the map that it’s Asia so yes it is, officially. But yes, we have a link there. I have a lot of friends there, mainly Moluccan friends, because there are a lot of Moluccans here. But I also have a lot of Dutch friends that I know from primary school. Vietnamese friends, who live a bit further away. So I’m very happy that I have very varied friends, who each do their own thing. Everyone has such a certain level what they do. Is very different. So my life has never really been pigeonholed. Very open, I’m always open to new friends. So, that’s very important to me. That you have new friends, but your good friends, that you keep cherishing them because that’s actually your core. Yeah, and then just, new friends. I do that on Facebook.
[i] The more friends the better?
Yeah, I say that. It sounds weird. A lot of people say yes no you should have some good friends, but on Facebook for me the more friends the better, it’s pure network. I’m happy when I say hi and bye, and then we’re friends. Who knows I might need you someday, then we already have a warm connection. Um, that’s how I see it. The more the better. The more people know me, the better. Cause I don’t know everybody. But that’s why I want to make myself as attractive as possible. On knowledge but also on the physical, so that more people come to me, so that yes then I have achieved more. And then you can achieve more.
[i] And has that succeeded?
[r] Yes so far, yes. But still, I think I’m really going to start if there is entrepreneurship, because then, that’s the real thing. Entrepreneurship that’s my last, or my last maybe, my next phase where I’m going to get to know a lot of people because I noticed my own business in clothes and shoes but I wasn’t focused yet. Because school is also one thing. You can’t completely collapse on it, because you still have a lot of things to do. Studying is really being alone, typing, and entrepreneurship there really opens up a world for me. I think I’m also going to travel to Vietnam to do business there. Yes, I want to go there too, I see a lot of potential there.
[i] You want to do a lot of things and get to know a lot of people.
[r] Yeah.
[i] Do you have any time left to support your core friends?
[r] Yeah, thank God I do. I do that once a day. That’s with training. Luckily, we all share the same vision about training. We all want to be healthy and train. We’re all a little macho boys. So we’re all training. That’s our quality time actually. For the rest, everyone does their own thing. Once in a while we go out. Yeah, a friend of mine. [name] he’s a DJ. So we often go out with him then. Also friends of mine who organize parties, so I help them out. So I do have our quality time, stuff. So I’m really happy about that.
[r] Yeah, they’re fortunately enterprising friends, yeah.
[i] Do you only have friends who are enterprising?
[r] No, not just that. Actually, I wish I had more enterprising friends. I do have enterprising friends, preferably even more. Yeah, it is what it is. Yeah, it’s a good balance in there, so… Entrepreneurial friends and less entrepreneurial friends. Entrepreneurial friends just want to be entrepreneurial. Those other friends who can also take it easy on what I naturally have an interest in. Just space, take it easy, chill out, don’t be enterprising.
[i] So you look for that balance and see your friends again?
[r] Yes, yes. I also see this balance in my friends. In the end it’s also about balance. That reflects on my constellation, I am scales. So that’s a good balance in being. Yeah, all I see are connections. Yeah, yeah, yeah, yeah.
[i] Very good.
[r] Yeah.
[i] Hey, and if we’re talking about the city you’re living in right now.
Yeah.
Cause you don’t know anything else, do you?
Um, what do you mean you don’t know anything else? I was very good at topo.
Now you haven’t lived anywhere else? Then here?
Oh, no, I didn’t live anywhere else. No no no. I haven’t…
[i] When you came here, did you live in this house in this town?
[r] Yeah, yeah. We have lived in this house. Yes, we did. I know. Actually, I’m somebody who would go out there. But I guess it’s just certain choices were made in my, uh, in my past that eventually made me stay here. There have been certain turning points, oh I’m going out of the house, because when I went to study in Amsterdam, I wanted to live there. But studying wasn’t quite my thing. So I went to Amersfoort, and then it was better to live at home. At given up I felt, yes it was in the old house, I felt locked in the house, I wanted to get out of the house. I still slept in the small room. Then my parents said, I’ll give you a big room, will you stay at home? Then I went to a bigger room, I stayed home. It’s really a bigger room. So there have been certain moments in my life where I wanted to get out, but ended up staying because of choices actually. So, uh… But I think it has done a lot with me, otherwise because I also wanted to study abroad, but because I had my own business, I couldn’t do that again. So… Otherwise I tried, say, I’m still trying to leave. Abroad, for example. So I’m somebody, I’ll just do it.
[i] But this is your base, right?
[r] This is my base, yeah. This has always been my base.
[i] And you feel at home here?
Yes, I feel very much at home here.
[i] And also in this town? Yeah, in this town, too. I’ll definitely want to live here. I’ll also want to live in the city. In Amsterdam, for example. But I would also like to live in Vietnam. So I’m still sitting there watching where we’re going. Of course I’ll discuss with my girlfriend what she wants. Luckily she’s just as easy as I am. If we can live somewhere where we can live, that’s where we’re going to live.
[i] What kind of ancestry does your girlfriend have?
[r] She’s Chinese. Yeah.
You stay close to yourself, don’t you?
[r] I’ll stay close to myself, yeah.
In all your choices.
Yeah. Yeah, yeah, yeah, yeah, yeah.
And how did you even find your way around this town?
Yeah, I used to hang out in Maarssen when I was young. This is where I made friends. I never really went outside of Maarssen. Once in a while we went to Utrecht to shop, but mostly here, Maarssen was my base. There was plenty to do in Maarssen and there were plenty of kids. So that was really fun. And I think my character has taken me a long way too. Yeah, I wasn’t afraid of people. I wasn’t afraid to go outside. I wasn’t afraid to approach people, I wasn’t afraid to show initiative to do things. So people did come to me a lot with “hey, shall we do something or…”. That’s how I found my way when I was young, yes, I still am. I’m not afraid to do things. Learn by doing things. And that’s also very important to me.
[i] Yeah. Do you have a favorite place here in Maarssen?
Yes, we have a field here in Peacock Camp. It’s for my high school. There’s a field with a soccer field and a basketball court. And that’s also the center of all of Maarssen. So that’s where I used to come to sit on a bench and chat in the evenings, especially the summer evenings. Just what young people did. Now my favourite place is actually the gym. I often come to the gym there to train, I really like that. And home is my favorite place. I’m home a lot. I can yeah, I can sit at home very well. I never feel alone. Even though I’m alone, I don’t feel alone. I’m very easy at that. Yeah, you are.
[i] And are there any, uh, public places in town or where you like to go?
[r] No no no no I don’t really have an open place where I really often come no.
[i] And are there any places you avoid that you don’t feel comfortable with?
[r] No, not really. No, there aren’t. Or I do that unconsciously. I don’t come anyway. But it’s really where I feel unsafe. That’s what I think about first. A place where I feel unsafe. No, I feel, I’ll look for places like that, if I have to do something there. I wouldn’t mind. Another experience richer.
[i] And what makes you stay here so long anyway?
[r] I think because of my parents.
[i] Yeah?
Yeah. I think my parents made me stay here for so long. My parents always said, “You can stay as long as you want. And I may have taken that a little too literally. But yeah, I think that’s my first thing. And, of course, saving, financially. Since I live and experience here, I can do anything I want. Financially, I can pay for anything. That’s why I think I can travel a lot and party a lot, do a lot of things I liked. I think if I have lived on my own that yes that will be different, yes other activities. Maybe travel a little less because you don’t have the money to travel. So maybe I’ll go to work sooner because you need the money to yes pay your expenses, so. But I think that’s one reason why I’m staying here. Financially I don’t think I’m ready for that and for my parents. Yeah and since the house is all the way up it’s really hard to let go of something like that for a little less, but now…
[r] Yes of myself, indeed. There’s so much in here. I will want to take over this house later, for example, yes, but in consultation with my sister, I think. If she wants it.
[r] Yeah, I think they want to go to Vietnam, so yeah. So I guess that’s the next step.
[r] Yeah when they’re retired, yeah.
[i] That’s gonna take a while?
It’ll be quick. 15 years is so over. Time really flies.
[i] But you also said you could live in Vietnam.
[i] So suppose when they leave for Vietnam…
[r] Yeah. I could buy a house or something there. Look, I think the base will be Holland. Holland is just a good country. Also for your children, Holland is very good for opportunities. But I will also want to live in Vietnam. Because I really like the culture there. I also like the people. And… Yes, the weather is nice. Sometimes maybe too hot, but it still is. And the food is really good there. And it’s all cheap. Yeah, it’s all got something to do with it.
Yeah.
[r] So it’s so different from here. Here after seven o’clock or after five o’clock you come home, you’re tired, you watch TV, eat, sleep, next day again. There it’s seven o’clock at home, not eating at home but eating out. Because everyone yes, it’s so cheap out there that everyone goes, yes eat out. And I like that too. So I’m gonna really want that combination. Maybe someday it will be in the Netherlands. Because it’s just very cold here, but at some point it gets warmer and warmer, I think about x-number of years. Then maybe we’ll get a culture like that, you never know. Spain, for example, has such a culture.
[i] What kind of culture is that?
[r] That warm culture, because the sun shines there more often, so a bit warmer, is a bit more cosy. I notice when the sun shines more, the people are more outside and when more people are outside, there are more people on the streets. When there are more people on the street, the terraces are full. Then there is more communication with each other. And that makes it more sociable, making people work less, less… Their real things have to start doing, be more social. In warm countries there are also a lot more social people than in colder countries. Because people are more inside. And they’re more alone and…
And the social is in you?
[r] Yes, and that social is in me again, of course, and I like that very much. Yeah. Yeah.
[i] Yes. Hey, and how do you see yourself? Um, how do you feel then, are you a Maarssenaar, a Dutchman, a Vietnamese, how do you see yourself?
[r] I am a Dutchman with a Vietnamese background. Um, nationality. No Dutchman with Vietnamese background, descent. Yes, I am. Sure when people ask, “Where are you from, where are you from? Then first I ask ‘do you mean which city I’m from or’, because then I feel like a Dutchman. But it can also be “no, what is your origin?”. Then I say I’m Vietnamese. But also because I was born in Vietnam, I feel more Vietnamese. And that’s what they’re interested in.
[i] Even though you were one when you left?
[r] Yeah, yeah. That, yeah.
[i] Actually, you don’t know the country at all.
[r] Actually, I don’t know the country at all, but I feel…
You grew up here.
Because I was born there, I feel so much more connected to Vietnam than I do here. I think that my sister feels just a little bit different than I do, for example. Yeah.
[i] While you find very good connection in Holland.
Yeah. Yeah, yeah.
You can go anywhere…
Yeah.
You feel everywhere…
Yeah. But that, I feel connected to everything, actually. When I come to France and I’m a tourist and I have, I feel that connection, I’m in France too. I think it’s in my nature that I don’t belong anywhere. Unless it’s really a cult or something, then I really have to come in. I can feel at ease everywhere. And, uh, I make that connection very quickly with everyone. And I like that very much. But going back to, because I was born in Vietnam, I feel very Vietnamese. And I am reminded of that every time my parents tell me, for example, ‘yes he went along with vuot bien’, you know, with the trip from Vietnam, on a boat trip. But then I get all that and I feel that too. I have really been on a boat, I see pictures of me in Thailand. I’ve really been in a camp. Even though I didn’t experience it, I did. That does add in my past, I did. You know, I can tell.
[i] You were there.
Yeah, I was there. I’ve got pictures, look here I am, I was sitting here…
And I always hear stories. All those stories and all those pictures make a picture and that picture makes another story for yourself. Yes, because my father always told me, [name] used to be in Thailand, it was the only boy walking around everywhere, and he was real and at one point he crawled through a fence outside the camp and someone brought me back, because they knew who I was. I’m thinking, “Hey, you see, they knew who I was back then, see?
[i] You were enterprising back then.
[r] I was very popular back then, no, but, that is, that’s a picture of who I was, and who I am and what I’ve been through and that’s what I think…. Yeah, that’s just part of me then.
[i] Do you think it’s important to be known by everyone, to be popular?
[r] No, I don’t think that’s important. I don’t care what people think of me. I don’t care who knows me. So I don’t think that’s important, but I do think it’s important, that sounds weird, I do think it’s important that they know me. So, that’s very…
[i] Because?
Because, um… Or no, it sounds weird, I don’t care what they think of me, I don’t care what they think of me, in the sense that I must be popular. In the negative sense or so, so arrogant, look at me, you have to know who I am. If not, but I do think it’s important to get a lot of people to know me so I can get something positive out of it. So actually the negative side of it is important to be popular or that people know you, not that, but the positive side of it, because then I can get something out of it. But whether it really matters to me, that doesn’t matter. But it just has to be that balance in it, and yes it is.
[i] You’re a man on a mission, huh?
[r] Yeah, sure, yeah.
[i] And you’re very conscious of yourself?
Yeah, it’s getting sharper and sharper, so to speak, there’s more focus. And I keep learning. I also keep performing and repeating. Because also this repeats and confirms again who I am and what I do and how I reach. But in the end you have to acknowledge it, and also say out loud, call out or say yes to who you are and what you do, because otherwise…
[i] people don’t know you.
[r] Don’t people know you, yes they do.
[i] Hey if you reflect back all these years that you’ve lived here, how do you see that you’ve contributed to this town?
[r] Okay, yeah. Yeah. Anyway, I’ve organized a soccer tournament at the youth center. I used to teach dance. I did a lot of things there, too, for the youth. Yeah, I did a lot of things for high school too.
What kind of things?
I helped a lot with drama. So I was a boy who helped a lot and tried to be in the organization. To learn things but also to be in contact with the people of Maarssen, yes.
[i] And were you only involved with young people?
[r] Yes mainly with my age group, peers yes.
[i] And what balance did you see in that?
[r] Just that something was coming for them, because I am myself as a boy you are yourself, you are in the category and yourself there was no dance school or no dance class. Or no indoor football tournament, so while I liked it a lot and then you talk to people, yeah too bad there isn’t. But nobody takes the initiative to do it and I was the one from hey I’m going to see how we can do that. So that’s the way it’s always been. Yeah.
[i] And did you attract a lot of young people?
[r] That’s why you do attract a lot of young people. For example, if you organize a soccer tournament like that, you tell someone else you like it, they talk again and then your name always comes up because you are the contact person. And so you attract people indeed yes. At some point they call you, can I join or I have a team. And that’s how you attract people, so you have to, yes, always try to be at the front to attract people. That’s one of my visions, always try to be in the front, always try what people don’t dare to stand for, stand up for it and do it, try to do it. Yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah.
[i] How beautiful. And besides that, you do other things?
Um…
Cause you volunteered, I suppose?
Yeah. Yeah, I volunteered. Sometimes I did it in combination with my studies, or for school I did it to get points or something or, yes. That’s what I did.
[i] Like what?
[r] For school I did it sometimes. As a project I had to do a project and then I would do that with it. But besides that, right now, you mean? No, I’m just studying now, I’m graduating, working on it. Now I’m really focusing. Yeah. It’s important, too.
[r] Yeah, I just have a side job right now.
[i] What are you doing?
[r] I’m working for Nike as a salesman, and I’m just doing that right now. Yeah.
You do a lot of things. Where do you get the time from?
[r] Yeah, I do. Yeah that’s why I always try to plan it, because it’s very important to have a good planning. And yeah it is. It’s just, it’s a bit of a breakthrough now. And then, yeah, I guess if you like it, you don’t see it as work or study… Study, I think it’s really spicy, I have to say. I find it, my motivation is, however, difficult because it is only typing. And I really want to do business, but that’s where we’re going. I’m now really on the last legs and then we’re going to do business.
[i] You’re already an entrepreneur.
[r] Yes indeed yes. I just really need to see it in the numbers. That’s very important, because I really need to get that confirmation. Confirmation of ‘you can do it’, in figures, in capital. Yeah. I’ve never made a lot of money, so to speak. And that’s nice to get, that confirmation, because you can make a lot of money. I only hear from people, yes, you’re very wise. You learn, you do a lot. You can do a lot. Only that is not yet confirmed in capital. And that’s also very important.
[i] Yeah, that’s important to you, do you define that as successful?
[r] Yes, indeed, that’s what success is. Sure I think success is, of course it’s much bigger than capital. They say money doesn’t make you happy, but that’s actually not true. Money does make you happy, but love for money doesn’t make you happy. The people who have love for money, that’s very evil. Because that love for money goes beyond everything else, look money does make me happy if you give me a hundred euros, two thousand euros, makes me happy. But my love for it, that’s dangerous. And that’s what I do to a lot of people…
and what makes you happy?
[r] So that I can make other people happy, or with certain activities I can finance. Money is a good tool to create happiness or a piece of happiness, because happiness is very big. Happiness is also in giving love, and yes, money is just a means to support that, just like people. People also make you happy. And, but people, yes the love for people alone, imagine, can you, is also dangerous. So you have to yeah, love for people alone is…
[i] What’s the danger in?
[r] Yes, it may be that you love the wrong people, for example, and then you cherish that and yes, ‘but I am so in love with…’ and that makes you blind. That actually makes you unhappy when you have a lot of love for them. Oh, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah. And that… that’s also, it can be dangerous. So you always have to be well-balanced. You have to see it. Recognize it very quickly. But maybe I haven’t really experienced what it’s like to make a lot of money yet. Imagine that coming and I’m so crazy about that money and I’m so, so in love with money that I’m just working and then it can be dangerous for example.
[i] You’re talking very wise already, aren’t you?
Yeah.
[i] Wise words, wise things, do you think that if you didn’t come here but stayed in Vietnam, that’s different?
And will it be different than you are now?
I don’t know. Of course, that’s all to do with the knowledge I’m getting. Here I have the internet, so you can look up a lot of knowledge. I’ve gathered a lot of knowledge from English literature or English documents. If I would now place myself in Vietnam, I think my English would be very weak. I think so. Because you don’t come into contact with English. Yes, Vietnamese. I think it would be different. It’s very difficult because in Vietnam you’re very much pushed to, that has also to do with communism, but very much pushed into who you are and what you have to do and it limits you very much. If I have to introduce myself like that, what I hear from my parents, is what you do, I couldn’t do that in the past and I wasn’t allowed to. My mother, for example, used to not be allowed to read books by my father. She had to work and then when she came home to sleep. And my mother loved to read books. Look she read them in the evening books, things like that, I think it limits her growth. My mom’s very smart. I know, my mom’s really smart, really sweet. But she never got the resources to develop that. And that’s…
[i] That possibility.
Yeah, she never got that opportunity, and that limits you. So you see, if I were in Vietnam, yeah, it wouldn’t be like this. Yeah, that’s really the difference. Here, I think I’d be right there. I don’t know, maybe I’d go to…
[i] Doing the same thing?
[r] Yeah, I might have a “pho” stall or something. But that narrows it down. Then you’re a pho stall, then you just have a pho stall. And then maybe develop from that. But you’re working. Often when you stop working, you stop learning. Unless you get that time to learn. You just notice, for example, the knowledge I’ve gained here and will undertake there, yes I think it’s much better, unless you… You notice that there’s a very small group of people there who are rich. But they’re also very rich. That ten percent is super rich. And that is often family on family on family who know people again and that is always transferring family. Someone who wants to start up from the ground up is very difficult, because first of all it’s corrupt and money is very hard to earn so that’s very difficult. For example, if I go there to do business I have a much better chance, anyway your first impression as a Vietnamese from abroad. Your knowledge, your attitude is very different. They look at you very differently, so you have a better chance of success. Yeah. Than if I were there. So that’s the difference. I’m glad we came here. Yeah.
Yeah, because here you also have the opportunity not only to develop yourself…
[r] Developing yourself? Yeah.
[i] But also the ability to travel.
Yes.
Which you love very much.
Yes.
[i] And by traveling, you also broadened your horizons.
[r] Yes, travel is one of the factors that widens your horizon anyway. That culture, people how they interact with each other, the language, yes you learn so much from travelling. And that is indeed very nice.
i] Different factors huh, entrepreneurship, travel, personal development, a lot of reading… Yes, that makes you a very wise person.
[r] Yeah, yeah, yeah.
[i] And actually what your, yes I don’t know if your ultimate goal is, that you want to pass on to others by giving training, by being a speaker and so on. Actually, you can do it now.
[r] Yes, exactly. I think I can hear it. Only that’s a point. I don’t feel comfortable with it yet, because I don’t have it behind me financially, so to speak. That sounds weird, but I guess I look at people, for example, when you teach me something about entrepreneurship, but you don’t earn anything, you don’t have any money, that doesn’t seem as credible as you… That has all to do with how people look at society. For example, if someone comes in with a very nice car, has a very nice house and he says come in I’m going to tell you something about my business, then someone who lives in a terraced house and has a bicycle in front of the door, and who says ‘hey come in, I’m going to tell you about…’ has a completely different image. It’s weird, but it’s how it’s communicated. It can all be fake. It could also be happiness. I also know a lot of people who are rich, but who aren’t really wise at all. They’re not wise at all, they talk more like one, I think yes, I’m sorry. But they have just had success or just hit the jackpot via via which they do have money. So that’s that again. But I like myself when I get confirmation of hey [own name], you’ve got so much, you’ve got, yeah, you’ve just… You don’t live at home, you live on your own, you have… Then I’ll be able to be speaker of hey, you know, it’s all right, because I can do it. Cause I can tell you later, because I’ll tell you later from… You know, you can be a motivator without, ’cause I used to feel the same way, I didn’t do it. But at one point, I did. I haven’t changed any other way. I’m still [own name] who it was, but I have the money. But you can do it. You can live like this even without the money. Everything I go through is also very important for later for who I am. But everything has a reason why I do things too. So that’s why it is, it would be weird if I say, I don’t know, don’t know why I did it. I do think it’s important to think about why I do things. So that later I can always argue why I did it then, wise or not, I leave that in the middle. But I always show why, yes.
How do you see yourself in 5 years?
[r] I see myself living on my own in 5 years with my girlfriend, hopefully with kids, a successful running company. Catering company in which we are successful, yes, we have a good basis. Nice staff and continue to develop. I will certainly see that in 5 years’ time. And then, yes, somewhere around here. Maybe in Vietnam still have something.
And in 5 years you’ll still be here in Maarssen?
[r] I think so. I’m not sure. I like it very much around here, I think it’s very nice to… We have new neighborhoods behind it, I’d like to live there two under one roof, yes. Three kids, four kids, I don’t know.
Yeah?
Yes, I’d like to have as many children as possible. If my finances are ready, I would like as many children as possible.
[i] And attention?
Attention?
Time and attention?
[r] Yes, that… Sure I want that too… I don’t know how that all goes. I guess I’d give them a lot of time and attention in the evening. A little less during the day, I guess. Unless it’s in the hospitality industry. Maybe in the morning, you know, after 3:00. I do hope I have enough staff so I don’t have so much real executive work. More strategic moves. Communicating with people and arranging things than the operational part. Yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah.
[i] Well, I like to finish that.
[r] Yeah.
[i] Do you have anything else to say?
[r] No, actually, I don’t.
Anything else you want to say?
No.
Or a last sentence?
Last sentence, yes.
[i] A motto or something, or a spell?
Yeah, I… First of all, I’d like to thank you for the interview, because it’s very reflective of who I am and where I’m from. Because it is important to know where you come from and to take everything you’ve done that with you into the future because that makes you who you are. And my motto is ‘be positive’. Always be positive. Wanting the good and doing the good and continuing to develop. Because yes, I am very grateful that we are here in the Netherlands, that we are also welcomed with open arms. And that we do something good with it and that we also give something back to society. Although it’s not direct, it’s not direct from hey I want to thank you, the Dutchman by the way. But just to society that it creates one, a good society together. Yes in contrast to what happens with many other subcultures, I think that’s a pity. But I think that has to do with culture, that we Asians are very introverted, very peaceful and very enterprising. Yeah.
[i] Well. Thank you for telling me, sharing your wonderful story. Thank you. Thank you.
[r] I’m gonna go to the bathroom!