Schilderijen Eritrees groepstraject Amsterdam
Verhalen van Eritreeërs uit Amsterdam verwerkt in schilderijen door Yohannes Nerayo Ghilazghi.
Vier de lente! Vier norooz!
Zondag 17 mei 2015 presenteerde de Iraanse groep van Ongekend Bijzonder deze promotiefilm die zij hebben gemaakt om een nieuw lentefeest in Utrecht te introduceren, geïnspireerd op Norooz. In 2016 wordt dit initiatief meegenomen in het programma van de Culturele Zondagen in Utrecht op 1 mei.
De film is gemaakt door Dyzlofilm onder begeleiding van veldwerk Pegah Shahbazi met ondersteuning van Charlotte Buitenkamp.
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=ysawn1m9j7g” width=”700″ height=”420″ [/embedyt]
Schilderijen Afghaans groepstraject Den Haag
Verhalen van Afghaanse vrouwen uit Den Haag, verwerkt in schilderijen in samenwerking met Sam Masoud.
Gewoon bijzonder, gedicht Firoez
Ik ken een Koerd, hij weet alles over het schaatsen
en een Congolese man met bijzonder mooie kleren
Ik ontmoette een gesluierde Somalische die mij het internationale recht uiteen zette
en een Iraanse die de oorsprong van alle bloemen kende
Ik dronk thee met een pers die beweert zijn leven weggegooid te hebben
en een borrel met een andere pers die dat in een boek heeft opgevangen
Een Afghaanse jongvrouw die niet wist dat ze bestond voordat ze hier kwam
samen met een andere lotgenoot die er niet mocht zijn omdat zij bestond
Een Iraakse heer die in gedichten zijn liefde voor hoeden aan me vertelde
en ook zijn liefde voor zijn Rotterdamse gevogelte
Een Kroatische dame die visie had op het opvoeden
zag ik in gesprek met een Bosnische die wist hoe niet moest,
beide uit eigen ervaring
Een houdt er om te mijmeren in koffiehuis achter de conservatorium, luisterend naar Chopin
en de ander vertelt met passie over de diversiteit van rookvlees in de plaatselijke kroeg
De westerse architectuur mist de inspiratie van de oostelijke gebouwen
is me verteld door vrouwelijke professor uit Sarajevo
Waarna de overeenkomsten tussen Hafiz en Vondel mij duidelijk werd gemaakt
door een dichteres uit Isfahan
Een jonge man uit Vietnam vertelde over deltavorming bij de Noordzee
en vertelde ook dat het erg koud was toen hij hier arriveerde
Een jong enthousiast meisje probeerde me te overtuigen dat het stemmen anti democratisch is
en pleitte voor politiek die uit het hart komt
ze was maar drie maanden toen ze in Amsterdam aankwam
Ik zie volgende week een vrouw uit Ethiopië en een uit Eritrea
Ooo…wat zal ik nog veel leren
Gedicht van Firoez Azarhoosh uit 2015
Afghaanse vrouwen toen en nu, 16 mei 2015
Afghaanse vrouwen toen en nu
Afghaanse vrouwen toen en nu
In het kader van het project Ongekend Bijzonder heeft een groep Afghaanse vrouwen uit den Haag hun levensverhalen verteld. Onder begeleiding van beeldend kunstenaar Sam Masoud, hebben zij hun verhalen verwerkt in prachtige schilderijen.
Na weken van schilderen, vertellen en gedichten maken organiseert de groep op 16 mei 2015 een publiekspresentatie. Tijdens de presentatie kunt u de schilderijen bewonderen.
Er worden (achtergrond) verhalen verteld en u kunt Afghaans eten proeven.
Eén van de vrouwen zal een gedicht voordragen waar u gegarandeerd kippenvel van krijgt en is levende muziek en de nationale dans Attan wordt uitgevoerd.
Kom naar deze fantastische expositie en denk mee wat er met deze schilderijen verder gaat gebeuren.
Programma 16 mei 2015
15.30 – 16.00 Inloop en ontvangst
16.00 – 16.05 Introductie door Farid Kabiri, veldwerker van Ongekend Bijzonder
16.05 – 17:00 Bekijken van de expositie
17:00 – 17:15 Gedichten door Nabila Loddin
17:15 – 18:00 Live Muziek en dans
18.00 – 19.00 Heerlijk Afghaans eten
Meer…
Vliegeren op z’n Afghaans – 10 mei 2015 Park Transwijk Utrecht
Dit artikel verscheen tijdens de fase van groepstrajecten van Ongekend Bijzonder in 2015. Alle uitnodigingen voor de groepspresentaties staan hier.
Ligt de laatste keer dat je hebt gevliegerd alweer ver achter je in Afghanistan? Of ben je altijd nieuwsgierig geweest naar de prachtige Afghaanse (vecht-)vliegers? Vlieger met ons mee! In het kader van het project Ongekend Bijzonder organiseren wij op 10 mei vanaf 14:00 uur een middag vliegeren op z’n Afghaans in Park Transwijk (Utrecht).
Afghaans vliegeren houdt in:
– vliegensvlugge vliegers
– je vlieger laten spinnen en daarmee het gevecht aangaan
– communiceer via je vlieger en daag je tegenstander uit voor een vliegergevecht.
We zouden het superleuk vinden als je je vrienden en familie meeneemt. Het wordt een leuke middag waarop je andere mensen kunt ontmoeten en geniet van heerlijke Afghaanse hapjes.
Kom mee vliegeren en (her)ontdek de passie van elk Afghaans kind.
Er liggen 25 traditionele Afghaanse vliegers klaar. Kies je favoriete model uit en vlieger mee!
Aangemeerd in Utrecht
Na de val van Saigon op 30 april 1975 verloren miljoenen Vietnamezen hun vaderland. Velen ontvluchtten hun land in gammele boten. Een deel werd op zee opgepikt door schepen van Nedlloyd en andere rederijen. In het kader van het project Ongekend Bijzonder heeft een groep eerste generatie Vietnamezen uit Utrecht hun levensverhalen verteld. Op basis daarvan hebben zij een boek gemaakt met verhalen, gedichten, illustraties, muziek en foto’s. Het boek is in het Vietnamees en het Nederlands geschreven.
Op 23 mei 2015 vindt de presentatie van dit bijzondere boek plaats in Het Utrechts Archief. Directeur Chantal Keijsper van het archief zal het eerste exemplaar in ontvangst nemen.
De makers van het boek vertellen verhalen, dragen gedichten voor en omlijsten hun programma met instrumentale muziek en zang.
Met medewerking van onder andere: de heren Dao Quoc Bao, Tran Huu Son, Nguyen Hien, Pham Van Tuan-Anh, Nguyen Thanh Hung en mevrouw Bui To Nga.
Iedereen is van harte welkom. Het programma is in het Nederlands, afgewisseld met een vleugje Vietnamees.
Programma:
14:30 uur: Inloop en ontvangst met koffie/thee/koek
15.00 uur: Start programma
17.00 uur: Napraten en rondkijken in het Archief
17.30 uur: Einde
Locatie:
Het Utrechts Archief, Hamburgerstraat 28, Utrecht
Toegang gratis.
We komen niet met lege handen, 23 mei 2015
In het kader van het project Ongekend Bijzonder heeft een groep Ethiopiërs uit Utrecht en omgeving hun levensverhalen verteld. Op basis van deze verhalen hebben zij een gevarieerd programma bedacht van zang, dans, theater, gedichten én natuurlijk Ethiopish eten en een Ethiopishe koffieceremonie als een teken van vriendschap en respect en Ethiopische gastvrijheid. Met dit programma willen zij laten zien dat vluchtelingen, ook als zij alles achter hebben moeten laten, niet met lege handen komen.
Na weken van oefenen organiseert de groep op 23 mei 2015 een gevarieerde voorstelling voor publiek.
Kom, zie, en proef
Programma
16.00 uur start
1. Ethiopisch (kerk)koor met verschillende liederen en dans
2. Korte theaterscènes uit het dagelijks leven in Nederland
3. Gedicht en een verhaal
18.00 uur Speciale koffieceremonie en Ethiopisch eten
19.00 uur Einde
De voorstelling is in het Nederlands, met hier en daar stukjes in het Ethiopisch.
De toegang is gratis. Voor het eten wordt een financiële bijdrage gevraagd.
Aangemeerd in Utrecht – Bijdragen van Vietnamese vluchtelingen
Een prachtig gevarieerd boek dat ons een inkijk geeft in de belevingswereld van Vietnamezen, waarvan de meesten zo’n vijfendertig tot veertig jaar geleden aanmeerden in Utrecht en omgeving. De verhalen gaan over wennen, heimwee, verdriet, doorzetten en uiteindelijk een plek vinden.
Het boek is gemaakt door een groep Vietnamese Utrechters in het kader van Ongekend bijzonder.
De publicatie is te bestellen via de website van stichting BMP
Ongekend Gewoon, column van Firoez
Bij het vertrek uit Iran had ik een fantasie die me bij moeilijke periodes tijdens het vluchten op de been hield. Ik zou straks als ik in veiligheid was beland de wereld vertellen over de misdaden tegen de menselijkheid in mijn land. Ik zou verhalen vertellen over het gebrek aan vrijheid en het lot van allen die zich hier tegen verzetten. Deze gedachten gaven mij kracht en namen veel van mijn angsten weg. Ik had immers genoeg gezien en meegemaakt om over te vertellen. Alles wat ik als bagage meenam maakte me uniek en de wereld zou met deze uniciteit kennis moeten maken.
Alhoewel ik bij de aankomst niet uitzonderlijk veel oren aantrof om mijn verhaal wereldkundig te kunnen maken, heb ik genoeg slachtoffers gevonden die naar me wilden luisteren. De reacties op mijn verhalen heb ik met gemengde gevoelens ervaren. Men was meevoelend met mijn verhalen maar wilde niet per definitie gelijk in opstand komen om samen met mij mijn land te bevrijden. Gaande weg deed ik natuurlijk nieuwe ervaringen op en mijn repertoire aan verhalen groeide met recentere ervaringen. Vasthouden aan oude verhalen belemmerde mij om plaats te maken voor de nieuwe. De oude verhalen die me zo bijzonder en uniek maakten verdwenen in de la en de nieuwe verhalen lieten zich in een voor mij nog onbeheerste taal vertellen.
Het gevoel van uniciteit bleef echter lang hangen. “Ik ben anders omdat ik andere dingen heb meegemaakt en het wordt steeds moeilijker om dat te vertellen en dus is het gezonder niet meer eraan te refereren”, maakte ik me wijs. De nieuwe verhalen bleken al heel snel een brug te zijn om over de vertroebelde wateren van mijn bestaan heen te lopen naar het rustige zoete water van het gewone leven. Ik raakte ingeburgerd. Stiekem beoordeelde ik mijn inburgering tevens als uniek, want ik had uiteraard andere dingen meegemaakt waardoor ik uniek blijf ongeacht mijn inburgering. Ik repte daar alleen geen woord meer over. Calvinisme was overigens een onderdeel van mijn inburgeringsproces.
En toen was er ineens Ongekend Bijzonder. En ik mocht er aan meewerken. Verhalen verzamelen van vluchtelingen in grote steden over hun leven. De jarenlange mythe van mijn uniciteit viel in twee honderd stukken uiteen bij het kijken naar de interviews. In sommige interviews zag ik mijn oude dromen en nachtmerries, en soms erg letterlijk. Zo letterlijk alsof ze allemaal van dezelfde winkelketen waren gekocht. Mijn gevoelens van toen en nu bleken niet die van mij te zijn maar van iedereen die uit dezelfde kraan tapt. Mijn intense overtuigingen en emoties bleken meerdere eigenaren te hebben. En rara, veel daarvan waren een stuk origineler en heftiger dan wat ik ooit heb gevoeld.
Men zou zeggen dat ik op een gezonde manier gedesillusioneerd ben door uit de toren van mijn ego te vallen naar de grond waar normale stervelingen zich bevinden. Het tegendeel is waar. In een woord: Opgelucht. Eerder voel ik alsof ik gevlucht ben uit de gevangenis van mijn denkbeeldige uniciteit en me gevoegd heb bij anderen. Anderen die op mij lijken. Anderen met een verhaal dat ook “uniek” is. Ik ben niet meer alleen en voor mijn eigen gevoel ben ik ineens “ongekend gewoon”. Ik heb nu ineens zin in kletsen over het verleden in plaats van zwijgen om niet op te vallen. Zonder dat ik de verantwoordelijkheid draag om de wereld te veranderen en strijdgenoten te ronselen. Wat is het toch heerlijk om weer eens ongekend bijzonder gewoon te zijn.
Column van Firoez Azarhoosh, projectcoördinator Ongekend Bijzonder uit 2015.
