Laat de verhalen niet verloren gaan, column Firoez Azarhoosh

Ik werk mee aan een oral history-project. Zeer boeiend vind ik het. Wellicht omdat ik zo intens geïnteresseerd ben in de levensverhalen van mensen. Ik ben in ieder geval de gelukkige die van mijn interesse mijn beroep mag maken.
Door het project ben ik ook bewuster gaan luisteren naar de mensen om me heen die soms een stuk van hun levensgeschiedenis of een anekdote vertellen.
Mijn zwager uit Iran (74 jaar oud) is al een tijdje op bezoek bij zijn zoon (mijn neef). Af en toe komt hij tijdens zijn ochtendwandelingen langs bij me op de koffie. Hij is een verteller, met het geluk dat hij dankzij zijn zeer bewogen leven ook veel te vertellen heeft. Ik geniet van zijn gezelschap omdat hij me met zijn verhalen terugbrengt naar Iran. Naar een ver verleden en het dorp waar ik geboren en getogen ben. Sterker nog, hij illustreert de gebeurtenissen die plaatsgevonden hebben ver voor mijn eigen geschiedenis in dat dorp. Hij vertelt ook over zijn immigratie naar de stad, en hoe het verder met hem gegaan is. Zijn verhalen bevatten een wereld aan historische informatie. Een niet vastgelegde geschiedenis die straks verloren zal gaan, als hij er niet meer is. Ik heb besloten hem te gaan interviewen, voordat hij volgende week teruggaat naar Iran. Dat stukje van de geschiedenis van mijn geboorteplaats mag niet verloren gaan. En zeker zijn verhaal mag niet verloren gaan. Het levensverhaal van elk mens is een bijzonder erfgoed, dat bewaard en bewaakt moet worden.
Helaas heeft mijn moederland er weinig aandacht voor. Zij zijn bezig met andere dingen. Alles wat buiten de religieuze kwesties valt is niet of van veel minder belang.
Krijg je weleens je familieleden uit Iran hier op bezoek? Heb je een videocamera thuis? Kun je geduldig en lang naar iemands verhaal luisteren, zonder die persoon voortdurend in de rede te vallen of te willen corrigeren of je eigen mening te willen aankondigen? Zo ja, pak die camera en vraag naar het levensverhaal van die persoon. Stel af en toe een vraag om niets te missen, en leg de beelden vast. Dat is oral history. Zo simpel is het.
Dit kun je ook door een familielid in Iran laten doen.
Als systemen niet waakzaam zijn over ons erfgoed, moeten we dat dan zelf doen. Wij maken de systemen, niet andersom.

Column van Firoez Azarhoosh uit 2014 over Ongekend Bijzonder