Ik ben Rosh Abdelfatah, een kunstenaar uit Koerdistan Syrië. Mijn liefde voor theater is groot, maar mijn woordenschat om op toneel te kunnen staan in dit land is onvoldoende. Wat ik niet onder woorden kan brengen in de taal van mijn tweede thuisland, leg ik vast met mijn camera. Ik ben een filmmaker. Ik ging aan de kunstacademie studeren toen ik nog in het asielzoekerscentrum zat.
Ja, toen mocht dat nog.
Ik heb veel verhalen te vertellen. Verhalen die u niet van de media te horen krijgt. Ik heb veel beelden te laten zien van de Arabische wereld.
Beelden die u hier nauwelijks te zien krijgt. Ze bevatten immers geen pijn, verdriet, bloed en oorlog. Het zijn geen sensatiebeelden. Het zijn beelden van gewone mensen die net als u en ik ook vreugde in het leven ervaren.
Kinderen die naar school gaan, mensen die veilig kunnen werken. Steden waar geen bommen op vallen of wel, maar dan blijven doorademen. Ik ga niet over de kleine, donkere kant van het leven. Ik ga over de heersende, lichte kant daarvan. Voor de ellende kunt u de media opzoeken. Ik probeer u vreugde te bezorgen.
Ik wil u graag laten zien dat het Midden-Oosten niet alleen uit oorlogen en terreur bestaat. En dat moslims niet alleen moorden uit de naam van hun God. Er zijn ook andere beelden die u moet zien over dat deel van de wereld. Gruwelijkheden zijn niet kenmerkend voor de mensen die daar wonen. Ik durf te zeggen dat de beelden die u gewend bent slechts 5% van de werkelijkheid bevatten. De andere 95% is voor u verborgen gehouden.
Rotterdam is mijn stad en het Arabische-filmfestival is mijn thuis. Daar worden de beelden vertoond die over vrede, liefde en verlangen gaan. Sommige ervan mogen niet in de Arabische wereld gedraaid worden. We tonen ze hier. We bieden die filmmakers een platform dat ze in hun eigen land niet krijgen. Tegelijkertijd proberen we de studenten kennis te laten maken met de Arabische cultuur. Wij geven ze bagage mee. Je kunt niet op een blanke school zitten, je alleen verdiepen in de blanke cultuur en later rapportages gaan maken over de Arabische wereld. Om een goed filmmaker te zijn heb je een volle rugzak nodig.
Wellicht kan ik bijdragen aan het vullen van die rugzak.
