Levensverhaal van Mehrshad
Dit is een bewerking van het levensverhaal van Mehrshad die vluchtte uit Iran. Het oral history interview van Ongekend Bijzonder werd door Ferdows Kazemi bewerkt voor de tentoonstelling De wederopbouw van mijn leven.
Mijn naam is Mehrshad Azarbad. Ik ben samen met mijn ouders en zusjes Iran ontvlucht toen ik pas zeven jaar oud was. De vluchtroute die als griezelig ervaren werd door mijn ouders, heb ik als een spannend avontuur beleefd.
Al 26 jaar woon ik in Nederland. Voordat ik naar Rotterdam kwam, heb ik vele hoeken van Nederland verkend. Utrecht, Zeeland, Limburg, Brabant zijn de provincies waar ik gewoond heb. Dat is het voordeel van een vluchteling zijn. Je ziet meer van het land dan de oorspronkelijke bewoners.
Bij aankomst hebben we een nacht doorgebracht in een politiecel, omdat ze midden in de nacht geen andere ruimte hadden voor ons. Ik was boos, maar de volgende dag maakte de zee alles goed, in Katwijk aan Zee. Ik had nog nooit een zee gezien.
In een klein dorpje in Zeeland bracht ik mijn jeugd door. Het was een klein paradijs voor mij als kind, maar minder paradijselijk voor mijn ouders, die de taal nog moesten leren en nog moesten integreren. Maar ook hun lukte het wel. Ik ben zo dankbaar dat ze er alles aan gedaan hebben om hun kinderen een goede toekomst te geven.
Ik ben de drager van twee culturen; de directe benadering van de Nederlandse cultuur mix ik met de bescheidenheid en beleefdheid van de Iraanse cultuur en dat maakt me geliefd in mijn werkomgeving. Het maakt niet uit dat ik dyslectisch ben en de letters door elkaar haal. Ik haal de mensen niet door elkaar en gooi ze niet allemaal op één hoop. Ik benader ze op een respectvolle wijze. Dat is wat ik van mijn ouders heb geleerd.
Ik ben een kunstliefhebber. Ik ben afgestudeerd aan de kunstacademie en de Witte de Witstraat is mijn favoriete plek in Rotterdam. Geen chique straat, maar een alternatieve. Al die galeries, gezellige cafeetjes en het festival, kunst op straat. Je loopt daar, je ziet zoveel kunst, je ontmoet verschillende mensen- jong en oud, je maakt een gezellig praatje met hen. Dat is de essentie van het leven.
Ik kom ook graag in Katendrecht. Een wijk die een metamorfose heeft ondergaan, waar autochtone Rotterdammers wonen met bijzondere verhalen en achtergronden. Je zou niet verwachten dat de bewoners van Katendrecht die nauwelijks een stapje buiten hun kleine gebiedje gezet hebben, zoveel verhalen te vertellen hebben. Maar dat hebben ze wel. Alleen als er een luisterend oor aanwezig is.
