Zwijgzame man, door Bashi Cikuru
Gewone man, verloren in de nacht, voor hem is de zon nooit opgegaan
Hoofd gebogen, gaat hij voort in de vrees dat op een dag het licht plotseling oplaait
Doodsbang, weigert hij de mensen te trotseren, zijn masker te laten vallen
De zon is niet ver, maar de gesloten ramen verhinderen hem ‘m te laten oplichten
Zou het kunnen dat hij zich graag bevindt in de duisternis en het donker, in onwetendheid?
Er is echter een plek in de zon om te grijpen, een identiteit om op te eisen!
Al deze jaren doorgebracht in stilte hebben zijn bestaan doen vergeten
Lijdzaam zegt hij stellig tegen zichzelf: ‘Ik heb mijn plek niet in deze lage wereld’
Als hij enkel maar zijn ogen kon openen, weggaan uit deze luchtbel waarin hij zich opgesloten heeft!
Deze geschiedenis delen, zijn geschiedenis, erfgoed, rijkdom van de mensheid
Praten over zijn strijd voor een betere wereld
Zwijgzame man, het is tijd om jouw stem te laten horen
Na, gedurende lange tijd, jouw kruis in stilte te hebben gedragen
De wereld draait zich naar je toe, dorstig jouw geschiedenis te (leren) kennen
Vertel hen de avonturen van jouw helden, praat met ze over jouw cultuur, jouw koningen
Het is tijd om op de voorgrond te treden, vol in de schijnwerpers (vol in het licht)
De dag is aangebroken, de duisternis verjagend, een boodschap van hoop dragend
Jouw stem, buiten adem gebracht door de stilte, herneemt zijn kracht, hervindt zijn geestdrift
Dus waarom wacht je nog ons te laten delen in jouw verhaal, toppunt van geluk en van strijd?
Moeite, lijden, desillusie, niets van dat alles doet ertoe in het heden
De mensheid wil de geschiedenis van jouw moedige medestrijders horen
Wil de trots lezen in je ogen, terwijl jij praat over jouw cultuur, jouw mythen en legenden
Ja, dat alles maakt deel uit van het werelderfgoed, waarom zou je hen dat ontzeggen?
Van nu af aan zal de wereld jouw avonturen lezen, jouw moed prijzen
Je zwerftocht in de nacht loopt op zijn eind,
Nu, dat jij jouw weg hervonden hebt.
Gedicht geschreven door Bashi Cikuru, veldwerker in Den Haag voor de Congolese gemeenschap (gedicht vertaald vanuit het Frans door Lotte de Waard)