Veldwerkers

Mijn naam is Ibrahim Abdullahi. Ik kom uit Somalië en woon al meer dan 20 jaar in Nederland. Tot voor kort werkte ik als projectmedewerker bij de ANWB in Den Haag.

Ik doe mee aan het project ‘Ongekend Bijzonder’ omdat ik het een interessant project vind. In de toekomst wil ik me meer gaan verdiepen in het maatschappelijk veld. Zodoende hoop ik van betekenis te kunnen zijn voor mensen die hier als vluchteling zijn gekomen. Dat is mijn ambitie.

Mijn naam is Achmed Sadat. In 1986 werd ik in communistisch Kabul, Afghanistan geboren. Dit waren de wankeljaren van het communisme en het leven in Kabul was verschrikkelijk. In mijn tiende levensjaar besloten mijn ouders naar Nederland te verhuizen. Ik zal ze eeuwig dankbaar blijven voor deze keuze. Binnen het project ben ik verantwoordelijk voor de interviews en groepstrajecten met de Afghaanse gemeenschap in Utrecht. Achmed is een echte ondernemer, een van zijn huidige projecten is de IJsfiets.

Identiteit is erg belangrijk. Wie ben ik? Waar kom ik vandaan? Vluchteling zijn of een vluchtelingenachtergrond hebben betekent ook dat families worden gebroken, banden vervagen en vervreemding van elkaar ontstaat naarmate tijd verstrijkt. Ik behoor zelf tot de tweede generatie Eritreeërs. Ik hoop door middel van oral history iets vast te kunnen leggen voor de generaties die volgen. Zodat ook zij, net als ik, weten wie ze zijn, waar ze vandaan komen en hoe Eritreeërs hier in Nederland terecht zijn gekomen en hun leven hier, na de vlucht, weer hebben voortgezet. Ik doe mee aan ‘Ongekend Bijzonder’ omdat de levensverhalen van (voormalige) vluchtelingen sterk onderbelicht zijn en deze nauwelijks deel uitmaken van onze belevingswereld en cultureel erfgoed, terwijl ze bij de Nederlandse samenleving horen.

Na mijn studie bedrijfskunde aan de universiteit van Bagdad, Irak, ben ik om politieke redenen naar Nederland gevlucht. Ik ben afgestudeerd aan de Koninklijke Academie van beeldende kunsten te Den Haag. Sinds 2005 ben ik werkzaam als Beeldend kunstenaar in mijn eigen atelier in Rotterdam.

Het project ‘Ongekend Bijzonder’ is mooi en ik ben blij dat ik gevraagd ben om als veldwerker aan dit project bij te dragen, de verhalen van gevluchte mensen uit verschillende landen te verzamelen en voor de geschiedenis vast te mogen leggen.

Mijn naam is Pegah en ik kom oorspronkelijk uit Iran. Mijn naam betekent in het Perzisch morgenstond, maar ik ben helaas geen ochtendmens. Gerechtigheid staat centraal in mijn leven. Ik heb met verschillende doelgroepen gewerkt, zoals: schoolverlaters, tienermoeders en vluchtelingen. Toen ik over het project ‘Ongekend Bijzonder ‘ hoorde was ik meteen enthousiast. Eindelijk kon ik mijn idealen en werk combineren. Vluchtelingen zijn meestal onzichtbaar en door dit project worden ze zichtbaar opgenomen in de geschiedenis van de stad. En daar mag ik nu als veldwerker aan bijdragen.

Mijn naam is Juan Heinsohn Huala. In 1978 vluchtte ik met mijn ouders vanuit Chili naar Argentinië. Ik ben dichter, kunstenaar en organisator van culturele evenementen zoals Poetry Park Festival en Dunya Festival.

De kern van mijn betrokkenheid met kunst en cultuur in Rotterdam en Nederland is niet alleen het zoeken naar ruimte voor mijn eigen werk geweest. Vluchtelingen en migranten hebben een goed gevulde koffer aan eigen kunst en cultuur uitingen, de presentatie hiervan is een verrijking van het culturele landschap van Nederland. In Ongekend Bijzonder hebben wij, de vluchtelingen in Nederland, veel ruimte om onze stem te laten horen. Een prima podium voor een positieve bijdrage aan de culturele dynamiek van ons land. Daarom doe ik mee.

Mijn naam is Mina Domić en ik ben geboren in Pristina. Ik ben in mei 1999 met mijn ouders en broer naar Nederland gevlucht. Ik ben werkzaam als sociaal makelaar en ondernemer in transport en logistiek.

Ik doe mee aan het project ‘Ongekend Bijzonder’ zodat vluchtelingen ook eens gezien en gehoord kunnen worden. Met dit project wil ik vooral mijzelf terugvinden. Ik zou heel graag een boek willen schrijven en doorgaan met soortgelijke Oral History projecten.

Mijn naam is Alejandra Peña, ik ben 42 jaar en kom uit Chili. Ik ben afgestudeerd aan de Hogeschool voor Kunsten in Utrecht, met als specialisatie theater. Ik werk als docent drama en audiovisuele vorming in het voortgezet onderwijs. Hoe mooi zou het zijn, als de Nederlandse bevolking vanuit een ander perspectief zou kijken naar vluchtelingen. Hoe is het om een vluchteling te zijn die bijdraagt aan de samenleving? Ken jij zo iemand? Wie weet zullen door dit soort vragen vooroordelen over vluchtelingen afbrokkelen. Ik zou graag een kunstproject willen doen met en over vluchtelingen. Het lijkt me ook fantastisch om drama- en theaterlessen te geven aan kinderen of pubers met een vluchtverleden. Ik zou in de toekomst graag werkzaam willen blijven binnen dit project, omdat oral history een prachtig middel is om het onbekende te ontmoeten.

Al ruim 11 jaar zet ik mij in voor vluchtelingen in Nederland, met een focus op Afghanen. Ik ben onder andere actief bij een stichting voor Afghaanse vrouwen, die we twee jaar geleden hebben opgericht in Rotterdam. Ik had al ervaring met interviewen (voor het Verwey Jonker Instituut), dit maakte het voor mij nog interessanter om aan dit project mee te doen. Het bijzondere aan dit project vind ik het feit dat de verhalen van vluchtelingen die voorheen ongehoord waren nu toch worden gedocumenteerd. Mijn ambitie is om het verhaal van de Afghanen niet ongehoord te laten, en te laten hoe zij een nieuw leven hebben opgebouwd.

Ik ben interieurarchitect met een eigen bedrijf ‘Barakdesign’ in Amsterdam en woon nu al 23 jaar in Nederland. In 1991 ben ik met een studiegenoot vanuit Joegoslavië (Sarajevo) naar Amsterdam gereisd. Ik ben niet gevlucht maar werd vluchteling omdat ik niet meer terug kon vanwege de oorlog. Ik doe mee aan het project ‘Ongekend Bijzonder’ om de aanwezigheid en bijdragen van Amsterdammers met een vluchtelingenachtergrond zichtbaar te maken. Ik ken veel mensen met een vluchtelingenachtergrond in Amsterdam en daartussen zitten enorm veel bijzondere mensen.

Eind jaren 70 moest ik mijn moederland Eritrea verlaten. Ik ben naar het buurland Sudan gevlucht. In het begin van de jaren ‘80 ben ik als vluchteling naar Nederland gekomen. Ik durf te zeggen dat ik heel ondernemend ben. Naast studie en werk nam ik in mijn vrije tijd ook actief deel aan verschillende maatschappelijke organisaties. Ik doe mee aan het project ‘Ongekend Bijzonder’ omdat ik het heel belangrijk vind dat de verhalen van vluchtelingen worden vastgelegd in de archieven van de vier grote steden. De mogelijkheid om hieraan een bijdrage te leveren grijp ik met beide handen aan.

Als gevolg van de oorlog tussen Iran en Irak (1980-1988) moest ik van de stad naar een klein boerendorpje in Koerdistan vluchten. In 1996 vertrok ik naar Frankrijk, leerde Frans, zette twee ICT-bedrijven op en studeerde aan de Sorbonne. In 2005 ben ik naar Nederland gekomen. Hier heb ik eerst de Nederlandse taal geleerd. Nu ben ik actief als intercultureel trainer en adviseur. Ik doe mee aan Ongekend Bijzonder omdat dit project mensen in de schijnwerpers zet die normaliter niet gezien worden. Deze mensen hebben bijzondere kwaliteiten maar deze blijven vaak onderbelicht in de nieuwe samenleving waar zij als vluchteling in terechtkomen. Ik ben ook gestart als zelfstandig ondernemer, onder de naam Ladane ENGAGE.

Mijn naam is Forough Nayeri. Ik ben in 1956 geboren in Iran en woon al sinds 1989 in Nederland. In Iran heb ik gezondheidskunde gestudeerd. In Nederland heb ik in 2003 mijn tweede studie culturele antropologie aan de Vrije Universiteit afgerond. De afgelopen vijftien jaar heb ik als onderzoeker, coach en journalist gewerkt, voor het Ministerie van Sociale Zaken, het Tropeninstituut en de Wereldomroep. Het project ‘Ongekend Bijzonder’ spreekt mij zeer aan, niet alleen vanwege mijn studie antropologie en persoonlijke ervaring als vluchteling, maar ook omdat de levensverhalen van vluchtelingen en hun bijdrage aan de Nederlandse samenleving sterk onderbelicht zijn gebleven. Deze maken nauwelijks deel uit van ons culturele en historische erfgoed.

Mijn naam is Inesa Jasarević en ik ben geboren in Sarajevo. Ik was 4 jaar oud toen ik in 1992 met mijn moeder en broertje naar Nederland vluchtte. Ik werk bij de Anne Frank Stichting.

Ik doe mee aan het project ‘Ongekend Bijzonder’ omdat ik geloof dat onbekend onbemind maakt. Door voormalige vluchtelingen een gezicht en stem te geven kunnen mensen, die normaal gesproken niet met deze groep in aanraking komen, zien dat ook zij gewone mensen zijn. Mensen die moeten eten, die vrienden en familie, een baan en een favoriet programma hebben. Ik zou heel graag een wereldreis willen maken. Mijn ambitie is om genoeg geld te sparen om die droom te verwezenlijken.

‘Ongekend Bijzonder’ is een fantastisch project. Ik ben erg geïnteresseerd en benieuwd naar alle verhalen die straks aan het licht gebracht zullen worden. Het ongekende van mijn mede veldwerkers heb ik als bijzonder ervaren. De ontmoeting, het elkaar leren kennen, was een bijzonder proces om mee te maken.

Ik wil er graag een bijdrage leveren om deze verhalen op een creatieve en zorgvuldige manier te presenteren. Ik vind het erg belangrijk dat dit project slaagt. Juist in deze tijden, nu vluchtelingen vaak negatief in beeld komen.

Mijn naam is Rahil Roodsaz en ik ben 32 jaar oud. Op 15 jarige leeftijd heb ik mijn geboorteland Iran verlaten en ben ik als vluchteling naar Nederland vertrokken. In 2004 ben ik met de studie culturele antropologie aan de Radboud Universiteit Nijmegen begonnen. In 2009 kreeg ik een beurs voor een promotieonderzoek over opvattingen van Iraanse Nederlanders over seksualiteit en ben hierop in januari 2015 gepromoveerd. Sinds februari 2014 ben ik als wetenschappelijk onderzoeker aan de slag gegaan bij Atria, instituut voor emancipatie en vrouwengeschiedenis. Naast deze baan, ben ik vanaf april 2014 als veldwerker betrokken bij het oral history project ‘Ongekend Bijzonder’.

Ik ben Ferdows Kazemi, geboren op 10 mei 1966 in een kleine plaats in Iran. In 1993 kwam ik naar Nederland. Ik studeerde af in Algemene Sociale Wetenschappen aan de universiteit van Utrecht. Tijdens mijn studie en daarna heb ik in verschillende functies gewerkt. Ik heb allang mijn ideologische veren verloren, maar nooit mijn idealen. Ik ben blij dat ik in een land woon dat mij de gelegenheid biedt om me sterk te maken voor mijn idealen, zonder bang te zijn voor achtervolgingen, martelingen en alle andere angstaanjagende straffen.

Ferdows schrijft ‘sociaal-politieke’ overpeinzingen op haar blog, en columns voor De Volkskrant en Joop.nl. Nast haar werk als veldwerker schreef ze de teksten bij de tentoonstelling De Wederopbouw van mijn leven en hield zij diverse ‘spoken columns’, zoals deze bij de boekpresentatie van Achterlaten en opnieuw beginnen. .

Mijn naam is Tiffany Pham, ik ben geboren in Vietnam en ben 43 jaar. Als kind ben ik samen met mijn zus en haar gezin gevlucht per boot. Ik werk vanuit mijn bedrijf Power2me als Lifecoach aan de zichtbaarheid van vluchtelingen (niet alleen naar buiten toe maar ook voor zichzelf). Ook geef ik interviews en fungeer ik als gastspreker voor het Wereldpodium. Bij Ongekend Bijzonder heb ik de kans gekregen om Vietnamezen zichtbaar te maken en tegelijkertijd kom ik ook in verbinding met mijn roots. Trots en dankbaar maak ik deel uit van een project met een historisch karakter.

Sinds de jaren negentig zijn er massaal Irakese vluchtelingen naar Nederland gevlucht. Deze vluchtelingen hebben hun eigen geschiedenis en hun eigen verhaal die de samenleving van Nederland een andere kleur geven. Wat ik belangrijk vind aan dit project is dat het niet alleen over hun verhaal als vluchteling en hun achtergrond gaat, maar ook over hun leven en hun activiteiten hier. Wat betekent de stad Amsterdam voor ze, hoe zien ze de stad en wat dragen ze bij aan de stad? De vastgelegde verhalen vormen een rijke bron voor de stad.

Deelnemen aan ‘Ongekend Bijzonder’ is voor mij, als ex-vluchteling, alsof ik naar mijzelf kijk in de spiegel. Dit project weerspiegelt wie ik ben. Het is geweldig om te zien hoe mijn respondenten betekenis geven aan de gebeurtenissen in hun leven. Uiteenlopende emoties en gevoelens, van onzekerheid tot opluchting, komen naar boven bij de herinneringen aan de vele aspecten van hun leven. Het doet hen realiseren dat ze bijzondere levensverhalen met zich meedragen. Elk interview is voor mij een leerervaring. Soms maak ik een gedicht naar aanleiding van wat ik zie en hoor. Eén van die gedichten, waarin ik de Congolese gemeenschap oproep om te praten, staat hier.

Ik kom uit het kleine dorpje Kovačevići in Bosnië Herzegovina. In februari 1994 ben ik met mijn ouders en broertje naar Nederland gekomen. Ik ben afgestudeerd als psychologe aan de Universiteit van Utrecht. Vervolgens ben ik ook van dezelfde universiteit gepromoveerd. Momenteel werk ik als onderzoeker en consultant. Ik ben graag betrokken bij de maatschappij, waardoor projecten als ‘Ongekend Bijzonder’ mijn interesse wekken. Vanuit mijn professionele achtergrond heb ik vaardigheden en kennis die ik graag inzet voor dit project. Ook na dit project wil ik me blijven inzetten voor soortgelijke projecten om zo de bewustwording in de maatschappij te vergroten.

Mijn naam is Farid Kabiri en ik ben afkomstig uit Afghanistan. Ik ben geboren op 8 oktober 1976 in een mooi dorpje niet ver van de hoofdstad Kabul. Na mijn studie Internationaal Recht in Rusland, ben ik naar mijn vaderland teruggekeerd en vanwege de oorlog gevlucht naar Nederland. In 2002 ben ik (voor de tweede keer) aan een studie Rechten begonnen, aan de Universiteit van Utrecht Een reden om aan het project ‘Ongekend Bijzonder’ mee te doen, is mijn diepe verlangen om de Nederlandse samenleving het echte verhaal van een vluchteling zoals ik te vertellen. Maar de belangrijkste reden om mee te doen is het feit dat vluchtelingen door dit project eindelijk een plekje krijgen in de geschiedenis van Nederland en hiermee aan de onbekendheid en vergetelheid ontkomen. Farid werkte naast zijn rol als veldwerker ook op het Ongekend Bijzonder kantoor. Hij is nu zelfstandig ondernemer en juridisch adviseur.

Mijn naam is Haimanot Belay, ik ben 46 jaar en geboren in Ethiopië. Ik vluchtte in 1994 naar Nederland. In Ethiopië heb ik bibliotheekwetenschappen en sociologie gestudeerd. Nu werk ik als voorlichter, intermediair en organiseer ik verschillende multiculturele activiteiten. In 2012 werd mijn maatschappelijke betrokkenheid bekroond door de gemeente Den Haag met de “Kartini” emancipatieprijs en de Stadsspeld. Ik vind het heel interessant om aan het project ‘Ongekend Bijzonder’ mee te werken omdat dit project echt bij mij past. Het is mijn passie iets bij te kunnen dragen aan onze maatschappij. Door Ongekend Bijzonder kan ik helpen het beeld van vluchtelingen in Utrecht te verbeteren. Daarnaast kan ik mijn steentje bijdragen aan de diversiteit van de erfgoedcollecties van archieven en musea, iets wat ik met mijn achtergrond als bibliothecaris ook erg belangrijk vind.

In de vier steden ondersteunen Angelique Nelen, Conchita Rink en Johanne Garland van VluchtelingenWerk de groepstrajecten en werken mee aan de producties in Amsterdam, Den Haag, Utrecht en Rotterdam.