De geëngageerde levenscoach

Een jaar of negen was Tiffany toen haar ouders in 1981 hun tien kinderen verdeeld in groepjes lieten vluchten uit Vietnam  ‘Nu ik zelf moeder ben weet ik hoe moeilijk het is je kind los te laten, maar ze wisten hoe het is om in onderdrukking te leven en wilden ons vrijheid geven.’

Tiffany moest mee met het gezin van haar zus, die zelf twee kinderen had. De kapitein van de boot waarmee ze vluchtten had geen kompas en geen kaart en na een week stopte de motor. ‘Vanaf het moment dat het eten en drinken op was, ging er elke dag wel iemand dood. Er werd zelfs een kindje geboren, maar moeder en kind stierven al snel. Leven en dood, ze staan dicht bij elkaar. Ik snapte er helemaal niets van.’ Na 21 dagen werden de vluchtelingen opgepikt door een Nederlands schip, de ‘Antilla Bay’ [LINK NAAR ANDERE TIJDEN]. ‘We waren welkome vluchtelingen, Nederland was toen nog heel tolerant en we kregen direct een vluchtelingenstatus.’

 

Tiffany kwam in de winter aan en werd opgevangen in Steenwijkerwold. Drie maanden kreeg ze daar les, waarna ze naar de reguliere basisschool ging, ‘als enige buitenlander in dat gehuchtje.’ Na ongeveer een jaar werd het gezin in Zwolle ondergebracht. ‘Ik leefde volledig voor mijn zus en haar gezin: hielp in haar loempia-business, deed het huishouden en zorgde voor mijn nichtje.’ Dat ging zo door tot Tiffany besloot haar eigen weg te gaan: ‘Leven in plaats van overleven.’ Ze haalde haar havodiploma, haar hbo-diploma en had diverse banen. Ze trouwde in 2003, kreeg daarna een dochter en een zoon en koos ervoor met hen thuis te zijn. Het gezin woonde in De Meern. In deze periode verwerkte ze haar traumatische vluchtverleden door haar verhaal op te schrijven, te lezen en erover te praten. Ze kwam erachter dat ze iets met haar vluchtverleden wilde doen.

 

Toen Tiffany een baan buitenshuis begon te missen, ging ze in de avonduren een coachingsopleiding doen om met de opgedane kennis anderen te kunnen helpen. Nu runt ze Power2Me, haar eigen coachingsbedrijf dat vluchtelingen helpt hun verhaal te vertellen. ‘Zo ontdekken ze wie ze zijn en wat ze willen. Verder wil ik als spreekster de stem zijn van hen die hun vluchtverhaal zelf niet meer kunnen navertellen, om op die manier meer begrip te genereren voor de positie van vluchtelingen. Ik was een onzeker, onzichtbaar meisje, maar toen ik naar mijn hart ging luisteren heeft mij dat gebracht waar ik nu ben.’

Dit is een ingekorte versie van het levensverhaal van Tiffany op basis van het oral history interview voor Ongekend Bijzonder. Elias van der Plicht vatte haar levensverhaal samen voor zijn boek Achterlaten en opnieuw beginnen.