Quang is twee jaar oud als zijn ouders hem in 1980 meenemen op hun vlucht voor het communistische regime in Vietnam. Zijn ouders weten niet waar ze heen moeten. Ze komen uiteindelijk in Nederland terecht doordat zij door een Nederlands vrachtschip worden opgepikt.
In Nederland wordt de familie aanvankelijk opgevangen in een asielzoekerscentrum. Na een paar maanden kunnen zij terecht in Nieuwegein, waar Quang en zijn zeven broers en zussen opgroeien. Hoewel Quang zelf niet veel herinneringen heeft aan de oorlog in Vietnam, staat het verdriet van met name zijn vader hem nog goed bij. Pas op latere leeftijd krijgt hij via zijn oudere broers meer over het verleden te horen. Voor zijn ouders blijft het verleden te gevoelig om over te spreken.
Quang zelf kan zich goed aanpassen aan het leven in Nederland. Van zijn ouders kreeg hij mee dat het heel belangrijk is om goed je best te doen en te presteren. Hij leert schakelen tussen de vrije Nederlandse opvoeding op school en de strenge, hiërarchische opvoeding thuis.
Na de MAVO en de MTS krijgt Quang een baan als telecom engineer. Nog altijd combineert hij de meer collectivistische mores en codes uit de Vietnamese gemeenschap met de meer vrije, individualistische Nederlandse cultuur. Quang heeft een passie voor muziek, wat in de familie zit. In het saxofoon spelen kan hij al zijn gevoel kwijt.
Kunstwerk uit het museum
Het beeld van de Tank Man staat volgens Quang symbool voor vrijheid. “Ik ben geboren in Vietnam, dat was toen net als China een communistische staat waar mensenrechten worden geschonden. Dat deze man voor een tank is gaan staan, is indrukwekkend, moedig en dapper.” Dit ontroert hem. Het beeld staat volgens Quang bij veel mensen op het netvlies gegrift.