Hamid Feyzian begon in 1982 met tar spelen. Hij studeerde destijds in Teheran, maar dat jaar, vlak na de revolutie, gingen universiteiten dicht. “Ik had toen niks te doen en had enorme behoefte aan kunst. Ik was altijd al een groot liefhebber van muziek, maar ik had nooit het initiatief genomen om iets te leren.” Hij begon zich te interesseren voor Perzische instrumenten, populair in die tijd. Hamid speelt graag de setar en de tar, vanwege de improvisatie mogelijkheden. “Ik heb nooit mogelijkheden gehad om les te nemen, daardoor ben ik geen professional geworden, maar het blijft mijn grote hobby.”